பாலியல் நாட்டங்கள் மற்றும் இயற்கை - 5

பகுதி 1 | பகுதி 2 | பகுதி 3 | பகுதி 4
உடல்கூறுகளின் வளர்ச்சியினால் பருவம் அடைதல் என்று சொல்வது ஆண்/பெண் இருவரும் ' இனப்பெருக்கத்துக்கு ஆயத்தம் ஆகிவிட்டார்கள் என்பாதாக பொருள். உடலியல் மாற்றங்களில் சுரப்பிகள் வளர்ந்து பணியைத் தொடங்க அதன் ரசாயன மாற்றங்கள் மனதில் தூண்டுதல் ஏற்படும் பாலியல் உணர்வு என்பது உடல்சார்ந்த இச்சை என்றாலும் மனதின் செயல்பாடுகளே அதன் தீர்வுகளை முடிவு செய்கிறது. பாலியல் வேட்கையும் தணிப்பும் உடல் இன்பம் என்றே சொல்லுவார்கள்,
வேறெந்த உயிரினங்களும் வெறும் இச்சைக்காக கூடுவதே இல்லை, பெண் உயிரினங்கள் இனப்பெருக்கத்துக்கு ஆயத்தமாகும் போது அதனை அறிந்து கொண்ட ஆண் உயிரினம் வாய்ப்பை பயன்படுத்திக் கொள்கிறது. மனித இனத்தில் மட்டும் தான் உடல் இன்பம் ஆண்/பெண் இருவருக்கும், குறிப்பாக ஆணுக்கு அன்றாட தேவை என்கிற அளவில் உடல்கூறுகள் அமைந்துவிட்டது. ஒருவனுக்கு ஒருத்தி அல்லது எப்படி வாழ்ந்தாலும் மனிதனின் அன்றாட உடல் இன்பத் தேவை என்பது குழந்தைப் பெருவதற்காக அல்ல என்ற நிலையில், உடல் இன்பம் என்பது ஒப்புதலுடன் கூடிய இரு உடல்களின் தற்காலிக சேர்க்கை என்பதாகத் தான் பொருள்படும்.

மனித இச்சைகள் உடல் சார்ந்த ஈர்ப்புக் கொண்டிருக்கத் தான் வேண்டும், மனம் இயற்கை அமைப்புபடி மாற்றுப் பாலினரைத்தான் நாடமுடியும் என்பது சரியான கூற்றா ? தனிப்பட்ட மனித மனத்தின் விருப்பு வெறுப்பு என்பது இயற்கைச் சார்ந்தது அல்ல. சூழல் சார்ந்ததே. பிறவிக் கலைஞர்கள் ஒருசிலர் நல்ல பாடும் திறன், ஓவியத் திறன், கலைத் திறன் பெற்று இருப்பார்கள், இவர்கள் பரம்பரையில் முன்பு அப்படி ஒருவரும் இருந்திருக்க மாட்டார்கள். அந்த சிலரின் செயல்பாடுகள் மற்றவர்களை விட மாறுபட்டு இருப்பதை யாரும் இயற்க்கைக்கு மீறிய ஒன்றாக நினைப்பது இல்லை, மாறாக வியக்கிறார்கள். ஒரு தனிமனிதனின் பிறவியிலேயே கிடைத்திருக்கும் கலைத்திறன் வரங்கள் இயற்கைக்கு மீறிய ஒன்றுதானே. அதையெல்லாம் ஏற்றுக் கொள்ளும் சமூகம் தனிப்பட்ட ஒரு ஆண் அல்லது பெண் ஒத்தப் பாலினரிடம் ஈர்ப்பு கொண்டிருப்பதை இயற்கைக்கு மாறானது என்று எப்படிச் சொல்ல முடியும். வேண்டுமென்றால் குடும்ப அமைப்புக்கு எனும் சமூக அமைக்கு எதிரானது என்று சொல்லமுடியும், இயற்க்கைக்கு எதிரானது என்று சொல்ல முடியாது.

ஆண் / பெண் சேர்க்கையின் நோக்கம் இனப்பெருக்கம் மட்டுமல்ல, அது ஒரு அன்றாடத் தேவையாகிப் போனதை இயற்கை என்று சொல்ல முடியுமா ? இனப்பெருக்கத்தை கட்டுப்படுத்த எத்தனை முறைகளை பயன்படுத்தினாலும் அவை அனைத்துமே இயற்கைக்கு மாறுபட்ட ஒன்று தானே. இன்றைய இனப்பெருக்கத் தேவையை தனிமனிதனின் வருமானமும், மனைவி/கணவன் ஆகியோரின் உடல் நிலையும், அதை ஏற்றுக் கொள்ளும் இருவரின் மன நிலையும் தான் முடிவு செய்கிறது. இனப்பெருக்கம் தான் நோக்கம் அதனால் ஈர்ப்பு இருப்பது இயற்கையாகவே இருக்கும் என்றால் உடலியல் குறைபாடுகளால் இனப்பெருக்கம் செய்ய முடியாத தம்பதியினர் கூடிக் களிப்பதை இயற்கைக்கு எதிரானது, தேவையற்றது என்று எவரும் சொன்னால் அது அறிவீனம். மனித உடல் அமைப்புகளையும், மனம், பொருளாதாரச் சூழல் சமூகம் இவற்றைப் பார்த்தால் இச்சைகளின் நீண்டகாலத் தேவை உடல் இன்பம் மட்டும் தான். மாற்றுபாலின சேர்க்கையாளர்கள் (Normal Sex Orentation) நாடும் உடல் இன்பம் உறுப்பு சங்கமங்களினால் மட்டும் தான் தனித்துக் கொள்வதில்லை, பல்வேறு 'வழிகளிலும்' அடைகிறார்கள், இவையெல்லாம் மற்றும் சுய இன்பம் காண்பது இயற்கையா ? உடல் இன்பம் பெறும் முறைகளை இயற்கை செயற்கை என்று வகைப்படுத்த முடியாமல் போவதற்கு அதன் நோக்கம் இனப்பெருக்கம் மட்டுமல்ல என்பதே உண்மை. அப்படி இருக்கும் போது கூட விரும்பும் உடல்களுக்கு சட்ட சிக்கல் எதுவும் இல்லை என்றால் அது தற்பாலினமாகவோ இருந்தால் அதில் தவறு இருப்பதாகத் தெரியவில்லை

குழந்தை பெற்றுக் கொள்ள விரும்பாமல் வெறும் Live together ஆக குடும்பம் நடுத்துபவர்களின் நோக்கம் கூட உடல் இன்பம் மட்டுமே, சிலர் தேர்ந்தெடுக்கும் வாழ்க்கை வெறும் உடல் இன்பம் தேவை மட்டும் தான் என்பதையெல்லாம் ஏற்றுக் கொள்ளும் சமூகம்,
ஓர் பால் சேர்க்கையினரை இயற்கைக்கு எதிரானவர்கள் என்று சொல்வதுவதன் காரணம் சமூகக் கட்டமைப்பு மற்றும் மதக் கொள்கை மட்டுமே.

ஆண் / பெண் இருவரது மனங்களும் மாற்றுப் பாலினரை (Opposite Sex) மட்டும் தான் நாடும் என்பது அவரவரின் சொந்த கற்பனை. பிறவிக் கலைஞர்களைப் போல் பிறவியிலேயே ஒத்த பாலினர் சேர்க்கை விருப்பர்கள் உண்டு. மேற்கத்திய நாடுகளில் இடது கையால் எழுதுவோரை சாத்தான்கள் என்று விளித்து பின்னார் மாற்றிக் கொண்டு அவர்களும் சக மனிதர்கள் என்றே ஏற்றுக் கொண்டார்கள். இடது கையால் எழுதுவோர்களை பிறவிக் குறைபாடு உடையவர்கள் என்று சொன்னால் அது அறிவீனம் தான். தற்பால் சேர்க்கை விருப்பர்களின் பலரின் இயற்கை மன அமைப்பு அவ்விருப்பத் அத்தன்மை கொண்டது என்றே சொல்லலாம்,

எங்களது அலுவலகத்திற்கு விற்பனைத் தொடர்பில் வரும் அமெரிக்கர் ஒருவரை, 'திருமணம் ஆகிவிட்டதா ? ' என்று கேட்டேன். அதில் தனக்கு நம்பிக்கைக் கிடையாது, தான் ஒரு ஓரின சேர்க்கை விருப்பர் என்று சொன்னார். 'உங்களுக்கெல்லாம் பெண்கள் மீது ஆர்வம் ஏற்படாதா ? என்று கேட்டேன், பெண்களை வெறுப்பது கிடையாது, மிகவும் மதிக்கிறேன். தனக்கு நெருங்கிய பெண் நண்பர்கள் உண்டு, ஆனால் பெண்ணுடன் சேருவது தன்னால் நினைத்துப் பார்க்க முடியாத ஒன்று, தனது விருப்பம் ஆண் சேர்க்கைதான் என்றார். உயர்நிலை பள்ளிப் படிப்பின் போது சக மாணவனுடன் ஏற்பட்ட பழக்கம், அதன் பிறகு தானும் மாற்றிக் கொள்ள நினைக்கவில்லை, தான் விருப்பத்துடன் அப்படியே ஓரின சேர்க்கையாளராக தொடர்வதாக குறிப்பிட்டார்.

திருநங்கையர் போல் தற்பால் சேர்கையினர் அனைவருமே பிறவியிலேயே அதில் நாட்டம் கொண்டவர்கள் கிடையாது, பலர் மற்றவர்களின் தூண்டுதலால் அந்த பழக்கத்தை தொடர்ந்து, பின் அதுவே அவர்களது விருப்பம் என்பதற்கு அழுத்தமான காரணமாக அவர்களின் சேர்க்கையாளர்களுடன் ஏற்படுத்திக் கொண்ட உணர்வு அடிப்படையிலான நெருக்குதல்களால், பிணைப்புகள், அதில் இருந்து மீள விருப்பம் ஏற்படும் சூழல் இல்லாது, அவர்கள் அப்படியே தொடர்கிறார்கள். ஐரோப்பிய அமெரிக்க நாடுகளில் திருமணம் செய்து கொண்டவர்களிடையேயும் குடும்பம் என்பதில் நம்பிக்கை குறைந்துவதால் அதிலிருந்து மீள வேண்டும் என்கிற சமூகக் பொறுப்பிற்கான சூழல் சார்ந்த தேவையும் ஓரின சேர்க்கையாளர்களுக்கு இல்லாமல் இருக்கிறது.

ஆண்/பெண் திருமணம் செய்து கொண்டவர்களிடமும் ஓர்பால் சேர்க்கை விருப்பம் மற்றும் செயல்பாடுகள் சிலரிடையே உண்டு (Bi-Sexual Activities) . தற்பால் விருப்பர்களின் பொறுப்பின்மையால் ஏற்படும் சமூகத் தொல்லைகள் எவை ? பிறகுபேசுவோம்.