செம்மொழிக்கான சிறப்புத் தகுதியான,
"A classical language, is a language with a literature that is "classical"—ie, "it should be ancient, it should be an independent tradition that arose mostly on its own, not as an offshoot of another tradition, and it must have a large and extremely rich body of ancient literature."[1] (George L. Hart of UC Berkeley)"
மிகவும் பழையதாகவும், தனித்துவம் வாய்ந்ததாகவும், இலக்கிய வளங்களை உடையதாக இருக்கும் மொழிகளே சொம்மொழிக் கான சிறப்புத் தகுதி வாய்ந்தவை என்றுச் சொல்லப்படுகிறது. தமிழ் செம்மொழி என்று நாம் கண்டுகொள்ளமால் வெளிநாட்டுக்காரர்கள் அறிந்த உண்மைகளின் வழியாகவே அறிந்து பல ஆண்டுகளாகப் போராடி ஞாயமாகக் கிடைக்க வேண்டிய ஒன்றை 'நமது' இந்திய அரசிடம் வேண்டா வெறுப்பாகப் பெற்றோம். அதையும் பழிக்கும் வண்ணமாக செம்மொழி சோறுபோடுமா ? என்று ஒரு கூட்டம் கூறிவருகிறது. செத்துப் போன மொழியே சோறுபோடும் போது செம்மொழி சோறுபோடாதா ? சோறு போட்ட அன்னை உணவுடன் ஊட்டி வளர்த்த மொழி தானே. தூற்றுபவர்களை புறம் தள்ளுவோம்.
இந்திய மொழிகளில் குறிப்பாக தென்னிந்திய மொழிகளில் தமிழைப் போலவே தொன்மையானது கன்னட மொழி, கன்னட மொழியில் இருந்து பிரிந்த மொழியே தெலுங்கு, கன்னடத்தின் எழுத்துவடிவம் கிபி 500க்கு பிறகு முழு தனி வடிவம் பெற்றது. அதற்கும் முன்பு தமிழுக்கும் கன்னடத்திற்கும் பொதுவாக தமிழ் எழுத்துக்களே பயன்பட்டது. வடமொழி ஆதிக்கத்தால் முதலில் சிதைந்தது கன்னடம் தான். கன்னட மொழி தமிழ் மொழியில் இருந்து பிறந்தது என்று சொல்வதை விட தமிழின் உடன்பிறந்தவள் (சகோதரி) என்று சொல்வதே சாலப் பொருத்தம் என்று தேவ நேயப்பாவாணர் முதல் பலர் சொல்லி இருக்கிறார்கள். காரணம் தமிழில் இருந்து கன்னடம் பிரிந்தது என்று சொல்வதைவிட இரண்டு மொழிகளும் எப்போதும் இருந்தது. இரண்டிற்கும் பொதுவாக ஆயிரக்காணக்கான சொற்கள் உண்டு. கிபிக்கு பிறகு வடமொழி ஆதிக்கத்தால் வேறு வழி இன்றி புதிய எழுத்துக்களை ஏற்றுக் கொள்ளும் நிலையில் கிரந்த எழுத்துக்களில் தமிழில் இல்லாத எழுத்துக்களையும் சேர்ந்து மொத்தம் 51 எழுத்துக்களுடன் புதிய வடிவம் எடுத்தது. கன்னடத்தில் 'ழ' வும், 'ள' வும் இருந்தது வரலாறு. 'ழ' 400 நூற்றாண்டுக்கு முன்பு வழக்கு இழந்தது 1972லிருந்து 'ள' வையும் எடுத்துவிட்டது. கன்னடத்திலிருந்து எழுத்தை உருவாக்கிய தெலுங்கில் 'ள' இன்னும் பயன்பாட்டில் தான் இருக்கிறது. தெலுங்கு மட்டுமின்றி கொங்கனி மற்றும் துளு ஆகிய மொழிகளை எழுத கன்னட எழுத்துக்களே பயன்படுகின்றன.
கீழே உள்ள பட்டியலைப் பார்த்தால் தெரியும், செம்மொழி எவ்வளவு ஆண்டு பழையதாக இருக்க வேண்டும் என்ற கணக்கெல்லாம் எதுவுமில்லை.
The following languages are generally taken to have a "classical" stage. Classical Sumerian (literary language of Sumer, ca. 26th to 23rd c. BC)
Middle Egyptian (literary language of Ancient Egypt from ca. the 20th century BC to the 4th century AD)
Old Babylonian (The Akkadian language from ca 20th to 16th c. BC, the imitated standard for later literary works)
Classical Hebrew (the language of the Tanakh, in particular of the prophetic books of ca. the 7th and 6th c. BC)
Classical Chinese (based on the literary language of the Zhou Dynasty from ca. the 5th c. BC)
Classical Greek (Attic dialect of the 5th c. BC)
Classical Sanskrit (defined by Panini's grammar, ca. 4th c. BC) [3]
Classical Tamil (the language of Sangam literature[4], 2nd c. BC to 3rd c. AD)[5]
Classical Latin (literary language of the 1st c. BC)
Classical Mandaic (literary Aramaic of Mandaeism, 1st c. AD)
Classical Syriac (literary Aramaic of the Syriac church, 3rd to 5th c.)
Classical Armenian (oldest attested form of Armenian from the 5th c. and literary language until the 18th c.)
Classical Persian (court language of the Sassanid empire, 3rd to 7th c.)
Classical Maya (the language of the mature Maya civilization, 3rd to 9th c.)
Classical Arabic (based the language of the Qur'an, 7th c.)
Classical Kannada (Used in inscriptions from 5th c. and language of the Rashtrakuta literature, 9th to 10th c.)
Classical Japanese (language of Heian period literature, 10th to 12th c.)
Classical Icelandic (the language of the Icelandic sagas, 13th c.)
Classical Gaelic (language of the 13th to 18th c. Scottish Gaelic literature)
Classical Quechua (lingua franca of the 16th c. Inca Empire)
Classical Nahuatl (lingua franca of 16th c. central Mexico)
Classical Quiché (language of 16th c. Guatemala)
Classical Tupi (language of 16th -18th c. Brazil)
Classical Ottoman Turkish (language of poetry and administration of the Ottoman empire, 16th to 19th c.)
இருந்தாலும் ஒரு மொழியை செம்மொழியாக அறிவிக்க அந்த நாட்டு அரசாங்கம் தான் முயற்சிக்க வேண்டும். வடமொழியைத் தவிர்த்து திராவிட மொழிகளின் மீது பாராமுகமாக இருந்த இந்திய அரசு போனால் போகட்டும் என்ற ரீதியில் பழமையான மொழி என்றால் சுமார் 2000 ஆண்டுகள் முந்தையது என்ற விதியை வைத்து தமிழை செம்மொழியாக அறிவித்தது. கன்னட மொழியில் ஏன் பழமையான இலக்கியமே இல்லையா ?
தமிழைப் போலவே கன்னட மொழிக்கும் பழமையான இலக்கியம் வளம் இருந்தது. அன்றைய தமிழி எழுத்துருவில் இருந்ததெல்லாம் அழிக்கப்பட்டு இருக்க வேண்டும், அல்லது அவை தொல் தமிழாக அறியப்பட்டு இருக்க வேண்டும். தற்பொழுது கன்னட மொழியும் பழங்கன்னடமும் முற்றிலும் மாறுபட்டது. பழங்கன்னட மொழி நூல்கள் அழிந்திருக்கலாம், அல்லது தமிழாக அறியப்பட்டு இருக்கலாம். 'ஓதாமல் ஒருநாளும் இருக்க வேண்டாம்' என்ற ஆத்திச் சூடியில் 'ஓதாமல்' என்றால் 'படிக்காமல்' என்று பொருள், தமிழில் படிப்பு, வாசித்தல் என்பதை இன்றும் கன்னடத்தில் 'ஓது' என்று தான் சொல்லுவார்கள். அதே ஓது என்ற சொல்லை மந்திரம் ஓதுதல், பாத்தியா ஓதுதல் என்று வழிபாட்டு வாசிப்புக்கு பயன்படுத்தி வருகிறோம். இங்கே ஆத்திச்சூடி கன்னட இலக்கியம் என்று சொல்ல வரவில்லை. எடுத்துக்காட்டு வெறும் எடுத்துக்காட்டு. நாம் 'எச்சரிக்கை' என்ற சொல்லை தமிழில் பயன்படுத்துகிறோம், இந்த 'எச்சரிக்கை' என்ற சொல் கன்னடச் சொல் 'எச்சரிக்கே' என்றதிலிருந்து வந்ததுதான். 'எச்சரிக்கைக்கு' மாற்றான சொல் தமிழில் இல்லை. 'விழிப்புணர்வு' என்று சொல்லலாம் ஆனால் அதில் 'கவனத்துடன் அனுகுங்கள் என்ற பொருளும் சேர்ந்தே வராது. 'கவனம்' என்ற சொல் கூட சரியாக 'எச்சரிக்கை' என்பதன் பொருளை தந்துவிடாது.
தமிழைப் போலவே பல சமய இலங்கியங்கள், அதாவது சமணம், பவுத்தம், ஆசிவகம், வைதீகம், சைவம், வைணவம், கிறித்துவம், இஸ்லாம் ஆகிய மதங்கள் சார்பில் எழுதப்பட்ட நூல்கள் எண்ணற்றவையும் பழமையானவையாகவும் ஏராளம் உண்டு. வடமொழியில் கிறித்துவர்களின் பைபிளோ, இஸ்லாமியர்களின் குரோனோ மொழிப்பெயர்கப்படவில்லை என்பதை கவனத்தில் கொள்க. மதங்களுக்கு அப்பாற்பட்ட மொழிகள் என்ற தகுதியில் தமிழைப் போலவே கன்னடமும் சிறப்பு வாய்ந்தது. அதுமட்டுமல்ல புழக்கத்தில் உள்ள மொழியும் கூட. நான் அறிந்தவகையில் கன்னட மழலைச் சொல் தமிழைவிட இனிமையானது.
தமிழுக்கு செம்மொழி சிறப்புத் தகுதி கிடைத்தது போலவே, மற்றொரு திராவிட மொழியான கன்னடத்திற்கும் செம்மொழி சிறப்புத் தகுதி கொடுக்கப் படவேண்டும், 500 ஆண்டுகளுக்கு குறைவான வரலாறு உள்ள மொழிகளுக்கு இந்த தகுதியை சில நாடுகள் அவர்களின் மொழிக்குக் கொடுக்கும் போது வரலாற்று அளவில் 1500 ஆண்டுகளுக்கும் மேலான கன்னட மொழிக்கு கொடுப்பதில் தவறேதும் இல்லை.
தமிழைப் போலவே போற்றப் படவேண்டிய மற்றொரு மொழி கன்னடம், இந்திய அரசு கன்னடர்களின் கோரிக்கையை ஏற்று கன்னடத்திற்கு செம்மொழி சிறப்புத் தகுதி வழங்க உடனடியாக முன்வரவேண்டும்.
கன்னடத்திற்கு செம்மொழி தகுதி கிடைப்பது திராவிட இனத்திற்கும் பெருமையானதும் கூட.
இணைப்பு :
கன்னடத்துக்கு செம்மொழி-பிரதமருக்கு எச்சரிக்கை - தட்ஸ்தமிழ்
