நட்பா ? உறவா ? எது சிறந்தது ?

நாம் ஒருவர் தான் ஆனால் இரத்தம் தொடர்புடைய சொந்தங்கள் மூலம் ஆணாக இருந்தால் தாத்தா, அப்பா, மாமா, மச்சினன், சகலை, மகன், மருமகன், பேரன் என்றும் பெண்ணாக இருந்தால் பாட்டி, அம்மா, அத்தை, மச்சினிச்சி, உவர்படியாள் (?), மகள், மருமகள் பேத்தி என்று உறவுக்கு ஏற்றார்போல் அழைக்கப்படுகிறோம். நல்லதுதான்.

உறவு முறை என்பதில் அன்பும் கடமையும் இருக்கிறது என்பதும் சரிதான். கடமைகளைத் தாண்டி உறவுக்குள் எதிர்ப்பார்ப்பும் இருப்பது கூட ஞாயம் தான். உறவுகளே உதவவில்லை என்றால் வேறு யார்தான் உதவுவார்கள் ? ஆனால் அந்த எதிர்ப்பார்ப்பு சக்திக்கு மீறியதாக இருந்தால் உறவு உடைந்து போகிறது, அதுபோல் இருப்பவர்கள் தகுந்த நேரத்தில் (எதிரில்)இருந்தும், (பொருள்) இருந்தும் உதவவில்லை என்றால் 'உறவென்று இருந்தும் என்ன பயன் ?' என்று நினைக்கத்தான் தோன்றும். தனது சந்ததிகள் மகன் - மகள் - பேரன் - பேத்தி ஆகிய சிறியவட்டத்திற்கு மேல் தமது உதவிகளை மனம் விரும்பி செய்வதற்கு எவருக்கும் மனம் வருவதில்லை. காரணம் செய்யும் உதவிகள் எல்லாம் திரும்ப கிடைக்க வேண்டும் என்ற எதிர்பார்ப்பு செய்யும் போதே வந்துவிடும், அப்படி திருப்பிச் செய்ய முடியாத உறவுகளுக்கு உதவுவதென்பது உவர்ப்பாகவே இருக்கும். இப்படி நினைப்பது தவறு என்றாலும் பொருளியல் வாழ்வில் தனது சந்ததிகளுக்காக என்று ஒருவர் ஈட்டும் பொருள் மற்ற உறவுகளுக்கு விரயமாவதில் எவருக்கும் ஒப்புதல் இருக்காது என்பதும் இயல்புதான். பெற்றவர்கள் இருக்கும் வரைதான் உடன்பிறப்புக்கள் ஒன்றாக இருக்க முடியும், அதன் பிறகு அவரவர் குடும்பம் அவரவருக்கு. எதாவது விழா, பண்டிகை ஆகியவற்றில் ஒன்றாக அமர்ந்து உணவு உண்ண நேரம் கிடைப்பதே அரிதாகிவிட்டது.

குடும்பங்களில் நடக்கும் நல்லவை கெட்டவை அனைத்திலும் கலந்துகொள்ள தற்பொழுதெல்லாம் நண்பர்களை முக்கியமாக கருத வேண்டி இருக்கிறது, காரணம் தற்பொழுது வாழ்க்கை முறையில் உறவுகளெல்லாம் எங்கோ ஒரு மூலையில் இருப்பார்கள், நம்மை சுற்றி உள்ளவர்கள் ஓரளவுக்கு நாமே விரும்பி ஏற்றுக் கொண்ட நண்பர்கள் தான். நட்பில் எதிர்பார்ப்பு இருக்காது என்று சொல்லமுடியாது, அந்த எதிர்ப்பார்ப்பு எந்த அளவுக்கு அவர்களை நெருங்கி இருக்கிறோம் என்ற அளவில் இருக்கும். அப்படி இருக்கும் போதுதான் 'இவனிடம் இவ்வளவு நாள் பழகியும், ஒரு சின்ன உதவிக்குக்கு கூட ... நேரமில்லை ...அல்லது சாரி என்று சொல்வார்களா ?' என்றெல்லாம் நினைக்கத்தோன்றும். எதிர்பார்ப்புகளைத் தவிர்த்து பார்த்தால் நட்பில் கிடைப்பது ஓரளவுக்கு நன்மைதான். குறிப்பாக ஆலோசனைகள் கிடைக்கும், எதாவது பிரச்சனைகள் என்றால் எப்படி தீர்ப்பது என்று தடுமாறிக் கொண்டிருப்பதை நண்பர்களிடம் மனம் விட்டால் ஓரளவுக்கு சில தீர்வுகளைச் சொல்வார்கள். அதைத் தவிர்த்து மனம் விட்டு பேச உறவுகளைவிட நட்பு சிறந்ததாகவே படுகிறது, சொல்வதைக் கேட்டுக் கொண்டு சமயம் வரும் போது 'நீ அப்படி இருந்தவன் தானே ?' என்று சொல்லிக் காட்டமாட்டார்கள், அதற்கான தேவையும் நட்பில் இல்லை என்பதால், மனம் விட்டுப் பேச ஓரளவு புரிந்துணர்வு உள்ள நட்பே சிறந்ததாக நினைக்கும் மனநிலையில் இருக்கிறோம்.

உறவா ? நட்பா ? எது சிறந்தது ? என்ற கேள்விக்கு எளிய விடை...நாங்கள் அண்ணன் - தம்பி போல பழகுவதில்லை, என் அப்பா, அப்பா - மகன் போல் பழகுவதில்லை, என் அம்மாவும் நானும் தோழிகளாக பழகுகிறோம், இதைவிட (கொடுமை ?) நானும் கணவரும் நல்ல நண்பர்கள் போல் பழகுகிறோம் என்று பலரும் சொல்கிறார்கள். கணவன் - மனைவி என்ற உறவில் நன்கு புரிந்து கொண்டு மகிழ்வாக இருக்கிறோம் என்று சொல்லும் அளவுக்கு கணவன் - மனைவி என்ற உறவின் பெயர் பயமுறுத்துகிறதோ ? தெரியவில்லை. மனம் ஒத்த தம்பதிகள் கூட 'நாங்கள் நல்ல ப்ரெண்ட்ஸ்' சண்டை வந்தாலும் நண்பர்கள் நெருக்கமாக இருக்கிறோம், அதனை மறந்துவிடுகிறோம் என்கிறார்கள்.

இவ்வாறு 'நட்பை' சிறந்ததாக கருதும் அளவுக்கு உறவுகள் அல்லது உறவு முறைகளின் பெயர் அதன் கடமைகளை மறந்து அல்லது தவறி எதிர்பார்ப்பு அல்லது கட்டுப்பாடு என்று போலித்தனமாக மாறிவிட்டது என்ற மனநிலை அவ்வாறு இல்லாத குடும்பங்களுக்கு கூட ஏற்பட்டுவிட்டது என்று நினைக்க முடிகிறது. நன்றாக புரிந்துணர்வு உள்ள உறவும் உன்னதமானது என்பதை நாம் தோற்றுவிக்க முயலவேண்டும் என்பதைக் கூட பலர் நினைப்பதில்லை. உறவுகளின் உன்னதம் மறக்கப்பட்டு வருகிறது. நட்பு உயர்வுதான் அதே சமயத்தில் நல்ல புரிந்துணர்வு உள்ள எல்லா உறவுகளுமே அதைவிட தாழ்ந்தது இல்லை. கெட்டுப்போனது, விட்டுப்போனது உறவுமுறைகளோ, உறவு முறைகளின் பெயர்களோ அல்ல அவற்றின் மீதுள்ள புரிந்துணர்வுதான். புரிந்துணர்வு நட்பில் இருக்கிறது என்ற 'தோற்றம்' இருப்பதால் நட்பு உயர்வாக தெரிகிறது.

'தோள் கொடுப்பான் தோழன்' என்பது எவ்வளவு உண்மையோ அது போல் தான் 'மலை ஏறினாலும் மச்சான் (தயவு) வேண்டும்' என்பதும்.

பின்குறிப்பு : சன் டிவியில் நீங்கள் கேட்ட பாடல் நிகழ்ச்சியில் ஒரு மனம் ஒத்த தம்பதிகள் நாங்கள் கனவன் - மனைவி என்பதைவிட நல்ல நண்பர்களாக ஒருவருக்கொருவர் பழகுகிறோம் என்றார்கள். அதுதான் கட்டுரைக்கு மூலம்.