லக்கிலுக்கை கண்டிக்கிறேன் !

"E R Ravichandran Weds Vidya Lakhsmi" அடையாறு பகுதியில் ஒரு திருமண மண்டபத்தைக் கடக்கும் போது கண்ணில் பட்டது அந்த பெயர், ரவிச்சந்திரன் இனிசியலோடு தெரிந்த பெயராயிற்றே... மாலை நேரம் ஆகையால் மண்டபம் பிசியோ பிசி...சற்று எட்டிப்பார்த்தேன்... நினைத்தது போலவே ரவிச்சந்திரனின் அப்பா யாருடைய கையையோ பிடித்துக் கொண்டு மகிழ்வுடன் பேசிக் கொண்டு இருந்தார்.

அடப்பாவி ஒன்றாகவே +2, டிப்ளமா படித்தவன், சென்னையில் என்னுடன் ஓர் ஆண்டு வரை ஒரே அறையில் தங்கி இருந்தவன் என்கிட்ட ஒருவார்த்தைச் சொல்லாமல்...இன்னிக்கு கல்யாணம் நடக்குது எனக்கு தெரியாமல் போச்சே... உள்ளே போய் விசாரிக்கலாமா ?... அவனுக்குத்தான் கல்யாணம் என்று உறுதியாகிவிட்டதே...உள்ளே போக வேண்டாம் என்று ... அருகில் இருந்த பரிசு பொருள்கள் விற்கும் கடைக்குச் சென்றேன்... அப்போதெல்லாம் ஹாட் பேக்கில் சாப்பாடு எடுத்துச் சென்று மதியம் சாப்பிடுவது திருமணம் ஆனவர்களின் வழக்கம், அதனால் ஹாட் பேக் ஒன்றை வாங்கிக் மேலே கிப்ட் பேக் செய்யச் சொல்லி வாங்கிக் கொண்டு.....திருமண மண்டப்பத்தை நோக்கி நடந்தேன்.

நெருங்கும் போது பார்த்துவிட்ட ரவிச்சந்திரன்.....திகைத்தான்....'டேய் நீ எங்க இருக்கேன்னே தெரியாதுடா...எல்லோரையும் கூப்பிட்டேன்...உன்னைக் கூப்பிட முடியலைன்னு ரொம்ப வருத்தமாக போச்சு...எப்படியாவது யார் மூலமாவது உனக்கு தெரிய வைக்க முடியுமான்னு போனவாரம் வரை என் அலுவலக அருகில் இருக்கும் .... நீ வேலைப்பார்த்த பழைய கம்பெணி நண்பர்களிடம் கேட்டேன்...அவங்களும் தெரியலை என்று சொல்லிட்டாங்க...நல்ல வேளை நீ வந்தது ரொம்ப மகிழ்ச்சி.....'

செல்லமாக முதுகில் தட்டிவிட்டு ...இறுக மார்போடு அணைத்துக் கொண்டு...பிறகு கைகளை இறுகப் பற்றிக் கொண்டே... சற்று தள்ளி அருகில் யாருடனோ பேசிக் கொண்டிருந்தவர்கள் பக்கம் திரும்பி

"அப்பா....அம்மா.....கண்ணன் வந்திருக்கான்..."

"உன்னப்பத்தி தான்ப்பா நேற்றுவரை புலம்பிக் கொண்டு இருந்தான்...கடவுள் தான் உன்னை இங்கே கொண்டு வந்து சேர்த்திருக்கிறார்..." என்று சொல்லி அவர்களும் நெகிழ்ந்தார்கள்.

அன்னிக்கு நடந்தது எனது நண்பரின் திருமண வரவேற்பு நிகழ்ச்சிதான்.

அழையா விருந்தாளியாக உள்ளே சென்றதாக நான் நினைக்கவில்லை. மாறாக அப்படியும் எனக்கு வாய்ப்புக் கிடைத்ததை நினைத்தே மகிழ்ந்தேன்.

*********

இப்ப லக்கிக்கு,

எல்லோரையும் உங்கள் நண்பர்களைப் போல் நினைத்து ... வீட்டாண்ட வர்றியான்னு கேட்டுவிடாதீர்கள்

பிரபலங்களை அழைக்க முறை இருக்கிறது.

"அண்ணன் வருகிறார்...அணி திருளுங்கள் என்று முதலில் 70 எம் எம் மெகா சைஸ் போஸ்டர்களை சென்னை எங்கும் ஒட்டுங்கள்"

"அண்ணன் கலந்து கொள்ளும் நிகழ்ச்சி என்பதை கொட்டை எழுத்துக்களில் போட்டு பல வகையான அழைப்பிதழை அடித்து எல்லோருக்கும் கொடுங்கள்"

அதன் பிறகு அண்ணனிடம் சென்று, ஒரு கையால் வாயைப் பொத்திக் கொண்டு பவ்யமாக,

"அண்ணே...இந்த பாவிப்பய நீங்க வருவீங்கன்னு ஊருப்பூராச் சொல்லிப்புட்டேண்ணே... எப்படியாவது வந்து கலந்து கொண்டு மானத்தை காப்பாத்துங்க' ன்னு சொல்லிட்டு தடலடியாக காலில் விழுந்து

'சரி' என்று சொல்லும் வரை காலைப் பற்றிக் கொள்ளுங்கள். அப்பறம் தான் அண்ணன் மனசு இறங்கி

'பயப் பொழச்சுப் போறான்...என் பேரைச் சொல்லி பெருமைத் தேடிக்கிறான் போல... நாம சமூக சேவை செய்யதானே இருக்கோம்...' என்று மனம் இறங்கி

"என்னைய்யா நான் பிசியாக இருக்கேன்....அன்னிக்கு போயி .... "

என்று அலுத்துக் கொண்டே ஒப்புக் கொண்டு உங்கள் அழைப்பிற்கு இணங்கி தா(மத)மாக வருவார்

இதில் எதையுமே செய்யாமல் ஆன்லைன் சாட்டில் அழைப்பு விடுத்தது எவ்வளவு புண் படுத்தி இருக்கும் புரிந்து கொள்ளாமல் இருக்கும் லக்கி லுக்கை வன்மையாக கண்டிக்கிறேன்.

பின்குறிப்பு : மேலே உள்ள பகுதிக்கும், கீழே உள்ள பகுதிக்கும் தொடர்பு இல்லை, இரண்டும் வேறு வேறு. பிரபலத்துடன் என் கதையை தொடர்ப்பு படுத்திப் பார்க்காதீர்கள். ஸ்மைலி போடாமல் எழுதி இருக்கிறேன். நான் லக்கிலுக்கை கண்டிப்பது உண்மைதான்.