இவர்கள் பெயர் ஏன் அரிசியில் இல்லை ?

இஸ்லாம் மதத்தில் ஒரு வாசகம் 'உங்கள் உணவின் ஒவ்வொரு அரிசியிலும் உங்கள் பெயர் எழுதப்பட்டு இருக்கும்' என்பதே, இதே போன்று இந்து மதத்தில் 'உங்களுக்கு படி அளப்பவன் ஆண்டவன் தான்' என்று சொல்லி அதற்காக ஒரு கதையையும் சொல்லுவார்கள்.

சிவனை சோதிக்க பார்வதி தேவியார் ஒரு எறும்பை சிறிய டப்பாவில் அடைத்துவிட்டு,

"எம்பெருமானே...நீங்கள் இன்று அனைத்து உயிர்களுக்கு படி அளந்துவீட்டீர்களா ?" என்று கேட்பார்.

நெற்றிக்கண் சிவக்க (பெண்கள் கேள்விகேட்டாலே கோவத்தில் ஆண்களுக்கு கண் சிவந்துவிடுமோ ?)

"அதெல்லன்ன உனக்கு சந்தேகம் ?"

"சந்தேகம் இருக்கிறது.....இன்று நீங்கள் ஒரு ஜீவனுக்கு உணவு அளிக்கவில்லை"

மீண்டும் கோபமாகி "எப்படிச் சொல்கிறாய் ?" என்று கேட்டாராம் சிவன்

உடனே பார்வதி தேவியார் மறைத்து வைத்திருந்த டப்பாவைக் காட்டி

"இதில் உள்ள எறும்புக்கு நீங்கள் உணவு அளிக்கவில்லை" என்றார்

"திறந்து பார்ர்ர்ர்......." என்று கர்ஜித்தாராம்

பார்வதி திறந்து பார்க்க...எறும்பு இன்னும் சாகாமல் இருந்தது வியப்பு...அதைவிட வியப்பு அந்த எறும்பு ஒரு அரிசியைக் கவ்விக் கொண்டு டப்பாவினுள் சுற்றிவரும்

தன்னால் தானே சோதனை கொடுக்க முடியும், அதற்கான உரிமையும் தனக்குத்தானே இருக்கிறது, எனக்கே சோதனையா (சூப்பர் ஈகோ) என்று சினம் பொங்க பார்வதி தேவியை அனல் கக்கும் பார்வையால் பூலோகத்தில் பெண்ணாகப் பிறக்கக் கடவது என்று சாபம் இட்டாராம். பக்திக் கதைகள் என்ற பெயரில் சிவனை ஆணாதிக்கவாதியாக கேவலப்படுத்தியதைத் தவிர வேறெதையும் இறையடியார்கள் செய்ததில்லை என்பதற்கு இது ஒரு காட்டுதான். இது போன்ற கதைகளிளெல்லாம் சிவனுக்கு பொசுக் பொசுக் கென்று கோபம் வந்துவிடும் (ஒரு வார்த்தை அவரிடம் சொல்லிவிட்டு கதை எழுதப்படாதா ?) , அந்தம்மா வேறு வழி இல்லாமல் ஒரு முனிவருக்கு மகளாக பிறந்து சிவனை நினைத்து உருகி, தவறுக்கு வருந்தி தவம் செய்து மீண்டும் கைலாயத்தை அடையுமாம். இதுபோன்ற கதைகளில் பார்வதி தேவியை புத்தி கெட்ட பெண்ணாக அதாவது திரும்ப திரும்ப தவறு செய்பவளாகவே காட்டி, அதை ஞாயப்படுத்த 'பெண் புத்தி பின் புத்தி' என்ற பழமொழியையும் வைத்திருப்பார்கள். இன்று அதற்கு பின்னவினத்துவம் விளக்கம் கொடுக்கிறோம் காரணம் பெண்கள் அமைப்பு. ஆனால் பார்வதி 'பெண் புத்தி பின் புத்தி' என்று வருந்துபவளாக திருவிளையாடல் படத்தில் ஏபிநாகராஜன் தட்சனுக்கு மகளாக பிறந்த காட்சியில் வசனமாக வைத்திருக்கிறார்.

இதுபோன்ற திருவிளையாடல் கதைகளை கதாகலேட்சபமாக சொல்லப்படுவதும் அதை மண்டையை ஆட்டிக் கொண்டு கேட்பவர்களும், கீழே சொல்லப்படுபவைப் பற்றி ஒரு நாளும் சிந்தித்து இருக்கிறார்களா ?

******

அரிசியில் பெயர் இருப்பதோ, படி அளப்பதோ....நான் ஆப்ரிக்க நாட்டு மக்களை நினைத்துப் பார்க்கையில் இவையெல்லாம் வெறும் தத்துவ / நம்பிக்கை அளவில் தானே சொல்லப்படுகிறது என்றே நினைக்க வேண்டி இருக்கிறது. ஆப்பிரிக்க தேசத்தில் பிறந்தவர்கள் எவருமே உயிரினமே இல்லையா ? அவர்களுக்கு பசி எடுக்காதா ? அவர்களுக்கான அரிசிகள் எங்கே ? இவர்களுக்கு பெயர் தான் இல்லையா ? தங்கக் கோபுரங்கள் கட்டக் கொடுக்கப்படும் நிதி இவர்களுக்கு கொடுக்கலாகாதா ?

மனித நேயத்தை மறந்த ஆன்மிகம் எந்த வகையில் மனித குலத்துக்கு பயன் தரும் ?

பக்தி, இறைநம்பிக்கை இவை எதுவுமே தவறு அல்ல. ஆனால் இவற்றின் வழியாக ஒரு மனிதனுக்கு கிடைக்க வேண்டியவை மனித நேயம் தான்.

மனிதனுக்கு தன்னிச்சையாக சிந்திக்கும் ஆற்றல் இருப்பதால் அவன் 'தன் இச்சை' படியே நடக்க ஆரம்பித்துவிட்டான் என்றே நினைக்கத் தோன்றுகிறது, அதில் அவன் செய்யும் தவறுகளின் / கொடுமைகளின் தாழ்வு மனப்பான்மையிலிருந்து மீளவே...அனைத்தும் ஆண்டவன் செயல் என்கிற சப்பைக் கட்டும், வறியவர்களின் வறுமைகள் அவர்கள் செய்த பாவம் என்றும் தாங்கள் மட்டுமே ஆண்டவனால் ஆசிர்வதிக்கப் பட்டவர்கள் என்றும் நினைக்கிறார்கள்.

மதங்கள் போற்றுவது மனிதநேயம் என்றால் அது இல்லாத மதங்களினால் என்ன பயன் ?

எல்லோர் பெயரும் அவர் அவர்களின் அரிசியில் எழுதப்பட்டு இருப்பது உண்மை எனில் பசியால் வாடும் ஏழைகளின் அரிசிகளை மூட்டை மூட்டையாக லவட்டியவர்கள் யார் ? லவட்டியவர்கள் அனைவருமே பகுத்தறிவாளார்களா ? எல்லோருக்கும் அரிசியைப் பெற்றுத் தந்துவிட்டு, அதன் பிறகு 'அரிசியில் பெயர் எழுதி இருக்கிறது, ஆண்டவன் படி அளக்கிறான்' என்றெல்லாம் சொன்னால் அவை மிகப் பொருத்தமான சொல்லாக இருக்கும்.