ஆளும் வர்க்கம் என்றுமே வடிப்பது முதலைக் கண்ணீர்தான் !

இதோ அமெரிக்க தேர்தல் முடியப் போகிறது. முதன் முறையாக கருப்பினத்தைச் சேர்ந்த ஒருவர் அமெரிக்க அதிபராகப் போகிறார் என்ற சங்கு பலமாக ஊதப்படுகிறது. வெள்ளை இன அமெரிக்கர்கள் நிற பேதத்தை மறந்துவிட்டார்கள், ஒபாமாவை அதிபாராக்கப் போகிறார்கள் என்றெல்லாம் பலமாக பரப்பிவிடப் பட்டு இருக்கிறது. ஆனால் சென்ற முறை ஒரு கருப்பினத்தை சேர்ந்த மேயருக்கு கருத்துக் கணிப்பின் போது தங்கள் பெருந்தன்மையை வாய்ச் சொல்லாகக் காட்டி கருப்பினத்தவரை ஆதரிப்பவராகச் சொன்னவர்களெல்லாம் ஓட்டுப் பெட்டிக்கு முன்பு மனதை மாற்றிக் கொண்டு வழக்கம் போல் வெள்ளையருக்கே எதிர்பாரா வண்ணம் மாபெரும் வாகையே சூட்டினார்களாம். ஒபாமாவிற்கும் இது நடக்காது... முன்பு நடந்ததற்கும் தற்பொழுது அமெரிக்க வெள்ளையர்களின் நிலைக்கும் பெரிய வேறுபாடு இருக்கிறது... வெள்ளையர்களெல்லாம் மெய் ஞானி ஆகிவிட்டார்கள் என்றெல்லாம் சொல்கிறார்கள், ஆனால் முடிவில் வெள்ளையருக்கே வாய்ப்பளிப்பார்கள் என்றே நினைக்க வைக்கிறது.

ஆண்டைகள் எப்பொழுது அடிமைகளை உயர்த்திப் பார்த்தது இல்லை என்பதுதான் வரலாறு, இன விடுதலைகள் ஓர் இரவில், ஒரே நாள் மனமாற்றத்தால் எங்கும் நிகழ்ந்தது இல்லை என்பதும் வரலாறு. ஒபோமா வீட்டுக்கு அனுப்பபட்டால் கருப்பினத்தவர்கள் அதை ஏற்றுக் கொள்வார்களா என்பதே கேள்விக் குறியாக இருக்கிறது. ஒபாமா அதிபராக ஆகவில்லை என்றால் அமெரிக்காவில் இனப் பூசல்கள் சிறு அளவில் தோன்றி பெரிதாகவே வளர வாய்ப்புள்ளது. பெருங்குழப்பங்களும் ஏற்படலாம்.

ஏற்கனவே பொருளாதார சிக்கலில் இருக்கும் அமெரிக்காவில் குழப்பங்கள் ஏற்படாமல் இருக்க வேண்டும் என்றால் ஒபாமா தேர்ந்தெடுக்கப் படவேண்டும். நாடா ? இனமா ? எதன் மீது பற்று இருக்க்க வேண்டும் என்று வெள்ளையர் முடிவெடுக்க... பெரும் அறைகூவல் காத்திருக்கிறது. தங்கள் இனத்தைச் சேர்ந்தவர் அமெரிக்க அதிபராக வருவது பெருமை என்று நினைக்கும் கருப்பினத்தவர்கள், இவை நடக்காமல் போகும் போது பொறுமை காப்பார்களா ? ஆசைக்காட்டி மோசம் செய்தால் அதன் பலன்களை அறுவடை செய்தாகவேண்டும் என்ற பாடம் மீண்டும் போதிக்கப்படுமா ? பொறுத்து இருந்து பார்ப்போம், பொறுமையுடன் பார்ப்போம்.

வாழ்க ஜனநாயகம் !