டிச 6 : தேன்கூட்டில் கல் எறிவதற்கு முன் ...

இஸ்லாமியர்களில் தீவிரவாதிகளை உருவா(க்)கிய நாள் தான் டிச 6. அந்த நிகழ்வுகளைத் தடுக்காமல் இருந்ததற்காக காங்கிரசிற்கும் இதில் பங்கு உண்டு. ஆட்சி பறிபோய்விடப் போகிறது என்ற பயத்தில் மறைந்த நரசிம்மராவ் கண் எதிரே நடந்த இந்த சமத்துவ இடிப்பை தடுக்காமல் இருந்துவிட்டார். கரசேவை என்ற பெயரில் தமிழ்நாட்டிலிருந்தும் செங்கற்கள் அனுப்பப்பட்டது. அதற்கு அம்மாவும் ஆசி கொடுத்தனுப்பினார். 1992 டிச 6 அந்த பயங்கரம் நடந்த அன்று நான் ஹைதராபாத்தில் தான் இருந்தேன். ஊரடங்கு சட்டம் போடவில்லை என்றாலும் நகரே மயான அமைதியில் இருந்தது. போகும் வரும் வாகனங்களெல்லாம் சோதனைக் குட்படுதப்பட்டது. பெரிய விரும்பத்தகாத (அசம்பாவிதங்கள்) நிகழ்வுகள் எதும் அங்கு நடைபெறவில்லை. மூன்று நாட்களில் பழைய நிலைக்கு வந்தது நகரம்.

1992 டிசம்பர் 6 க்கு பிறகு ஒவ்வொரு ஆண்டிலும் இந்தியாவிற்கு 'திக்' 'திக்' நாளாகவே டிச 6 இருப்பதை அனைவரும் அறிவோம், அன்றைய நாள் பேருந்து பயணம் செய்பவர்கள், தொடர்வண்டி பயணம் செய்பவர்கள் கடும் சோதனைக்கு உட்படுத்தப்பட்டு, அச்சத்துடனேயே பயணம் செய்கிறார்கள். இவை ஏன் ? ஏன் ? தனிமனித சுதந்திரத்தையே இழந்து ஆடையையும் அவிழ்த்து சோதனை செய்யும் இந்த அவமானம் பொதுமக்களுக்குத் தேவையா ? இதைத் தூண்டியவர்கள் இதற்கு என்ன தீர்வு வைத்திருக்கிறார்கள். அடிப்பட்ட பாம்பும் சீறுவது இயற்கைத் தானே ?

பெரும்பாண்மை என்கிற திமிரில் பாபர் மசூதியை இடித்த கயவர்கள் இதையெல்லாம் இப்போதாவது நினைத்துப் பார்க்கிறார்களா ? என்றால் அதுவும் இல்லை, அதன் பிறகும் அங்கங்கே ஒரிசா பயங்கரம், கோத்ரா சம்பவம் என மேலும் மேலும் இதைத் தூண்டிவிடுவதன் மூலம் மதவெறி அணையாமல் பார்த்துக் கொள்கிறார்கள். சிறுபான்மையினராக இருப்பவர்கள் என்ன செய்வார்கள் ? துடிப்புள்ள இளைஞர்கள் பழிக்கு பழிவாங்கவேண்டும் என்று தான் துடிப்பார்கள். 1992 க்கு பிறகு முஸ்லிம் அமைப்புகள் பல தோன்றியதற்கு இதுவே காரணம். ஆர்எஸ்எஸ் என்று ஒரு அமைப்பாக இருந்த இந்து சார்ப்பு அடிப்படை வாதம், சங்கர்பரிவார், பஜ்ரங்தள் போன்ற பெயர்களிலும் சிவசேனா, பாஜக என அரசியல் அமைப்புகளாகவும் வளர்ந்துவிட்டன. இதே வளர்ச்சியில் இஸ்லாமிய அமைப்புகளில் சிமி மற்றும் ஏனைய அமைப்புகள் உருவாகிவிட்டன.

மோடி போன்ற அரசியல்வாதிகளில் ஆசிர்வாதத்துடன் நடைபெறும் பயங்கரவாதங்களை எதிர்கொள்ள தீவிரவாதத்தை கையில் எடுப்பதையும் அதை மறைவாக தயார் செய்யும் நிலைக்கு இஸ்லாமிய இளைஞர்கள் தள்ளப்பட்டுள்ளார்கள். டிச 6 இஸ்லாமியர்கள் அவமானம் அடைந்த நாளாகவே அவர்களுக்குச் சொல்லப்பட்டு பழிக்கு பழிவாங்கும் நடவெடிக்கைகளுக்கு தூபம் போடப்படுகிறது. யார் காரணம் ? ஒருவரின் இருப்பிடம் தேடி வீடுபூந்து ஒருவரை அடிக்கிறோம், அவர் நம்மை தேடிவந்து அடிக்காவிட்டாலும் நாளை நாம் அந்த வழியாக போனால் சலாம் போட்டு தேனீர் கொடுத்து விருந்து வைப்பாரா ?

டிசம்பர் 6 கேடுகெட்ட செயலால் பாதிக்கப்படுவது பொதுமக்கள் தான், தூண்டிவிட்ட தலைவர்களும் அதனை ஆதரித்த அரசுகளும் போலிஸ் பாதுகாப்பில் இருப்பார்கள். இதுபோன்ற இருபக்க தீவிரவாத அமைப்புகள் மோதிக்கொண்டால் ஒருவருக்கு ஒருவர் மோதிக் கொள்ளவேண்டியது தானே, ஏன் பொதுமக்களை கொல்லவேண்டும் ? இந்த கேள்வி இஸ்லாமிய அமைப்புகளுக்கும் எழுந்திருக்கலாம் அதனால் தான் டிச 6 தாக்குதலுக்கு எதிர்தாக்குதல் பெரிய அளவில் நடக்கவில்லை. அப்படி நடந்துவிட்டால் பொதுமக்கள் அனைவருமே இஸ்லாமியரின் செயலாக அதனை கருத ஆரம்பித்துவிடுவர் என்றே அடக்கிவாசிக்கின்றனர். மற்றபடி அதனை மறந்திருக்க மாட்டார் என்பதை அரசும் நம்புவதால் பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளை செய்கிறது.


(பாபர் மசூதி இடிப்பு கரசேவைக்கு ஆர்வமுடன் சென்ற "சாதுக்கள்" மேலும் படங்களுக்கு...)

டிசம்பர் 6,

பொது இடங்களில் அரசுக்கு பாதுகாப்பு செலவுகள் கூடுதலாகும் நாள் (பொதுமக்கள் வரிப்பணம்)

பொதுமக்கள் அச்சம் அடையும் நாள் (குறிப்பிட்ட நேரத்தில் ஒன்றை செய்ய முடியாமல் போவது)

அரசியல்வாதிகள் பாதுகாப்புடன் இருக்கும் நாள். (கூடுதல் பாதுகாப்பு...அரசு வரிப்பணம்)

இந்த டிசம் 6 இந்தியாவின் பயங்கரவாத எதிர்ப்பு / நினைவு நாளாக அறிவிக்கலாம். அட மூடர்களே, அடுத்தவர் உடைமை என்னும் தேன்கூட்டிற்குள் கல் எறியும் முன், இனியாவது கேடுகெட்ட செயலைச் செய்யும் முன், பொதுமக்கள் பின்னாளில் சந்திக்கப் போகும் தீமைகளையும், அவதிகளையும் நினைத்துப் பாருங்கள். ஆனால் இதுபற்றி விழிப்புணர்வு ஊட்டாமல் ஆண்டுக்கு ஆண்டு ஊடகங்களால் டிசம்பர் 6 ஐப் பற்றி பதிய வைப்பதெல்லாம் முஸ்லிம் தீவிரவாதிகளால் எங்கும் குண்டு வெடிக்கலாம் என்பது மட்டுமே.

சென்ற ஆண்டு கட்டுரை இங்கே