நன்றி மறக்கும் தமிழன் !

ஒரு நிகழ்வு பற்றி ஊடகப் பார்வை, சமூகப் பார்வை, தனிமனிதப் பார்வைன்னு நிறைய இருக்கிறது. ஒரு இடத்தில் கொலை நடந்தால் ஊடகம் அதை ஒரு செய்தித்தகவலாக தொடர்புடையவர்களைப் பற்றி எழுதும், அதைப் படிப்பவர்கள் சம்பவம் என்ற அளவில் உணர்ச்சி காட்டாது படிப்பார்கள், அந்த கொலையை நேரில் பார்த்தவர்களின் உணர்வுகள் வேறு மாதிரியானவை. ஆனால் நிகழ்வு ஒன்று தான்.

முன்பெல்லாம் பேசுபவர்கள் என்ன பேசுகிறார்கள் என்பதைக் கவணித்துக் கேட்பது வழக்கம், பேச்சு என்பது ஒரு தகவல் பரிமாற்றம் என்ற அளவில் பேச்சுகள் புரிந்து கொள்வதுண்டு. அண்மையில் சென்னை சென்றிருந்த போது வெறும் தகவலாக பேச்சுக்களை கவணிக்க முடியவில்லை, அதைத் தவிர்த்து எத்தனை ஆங்கிலச் சொற்களை பேசும் போது பயன்படுத்துகிறார்கள் என்றும் கவனித்தேன். மூன்றாம் நபர் என்றால் உடை, வயது, பதவி இவைகள் தொடபில் 'சார்' என்ற சொல் மிகுதியாக பயன்படுத்துகிறார்கள். எவருமே முடிக்கும் போது 'தாங்க்ஸ், தாங்க்யூ' என்றே சொல்லி முடிக்கிறார்கள்.

மொழியைக் கலந்து பேசுவதில் அவர்கள் மகிழ்ச்சி அடைக்கிறார்கள், நாகரீகம் என்று நினைக்கிறார்கள் என்பதாக புரியவில்லை, ஆனால் அவை இயல்பாகவே கலந்துவிட்டது போல் தெரிகிறது. சார் என்று அழைப்பது மிகவும் மதிப்புக் கொடுக்கக் கூடியது என்று நினைக்கிறார்கள், அலுவலங்களில் பெயருடன் சேர்த்து சார் என்று அழைக்கும் ஒலி எப்போதும் கேட்கிறது, சிலர் பதவியின் பொருட்டு பெயரையும் சொல்லத் தயங்குகிறார்கள். தொழிலுக்காக, வேலைவாய்ப்பு, கல்விக்காக ஆங்கிலம் கற்றோம், அலுவலில் பயன்படுத்துகிறோம் சரி, ஆனால் இயல்பான பேச்சு வழக்கையே மாற்றிக் கொள்ள வேண்டும் என்பதற்கான தேவை தான் என்ன ?

'யூஸ் பண்ணுங்க', யூஸ் பண்ணிக் கொள்கிறேன்' என்பதற்கு பதிலாக பயன்படுத்துங்கள், பயன்படுத்திக் கொள்ளுங்கள், பயன்படுத்திக் கொள்கிறேன் என்று நான் பேசினால் என்னை ஒரு மாதிரியாக பார்க்கிறார்கள், நான் தான் இயல்புக்கு மாறாக பேசுகிறேன் என்பது போல் எனக்கு புரிந்தது. யார் வாயிலும் பயன் என்ற சொல்லே வரவில்லை. தாங்க்ஸ் சார், தாங்க்ஸ் சார் என ஒரு அந்நிய மொழி அன்றாடப் பயன்பாடாகப் போனதைப் கேட்கும் போதும் வியப்பாகவே இருக்கிறது.


அழகாக அப்பா அம்மா என்று அழைப்பதை விடுத்து மம்மி, டாடி ன்னு எங்கள் உறவினர்கள் அவர்கள் இல்லத்தில் அவர்களுக்குள் அழைப்பதை பார்க்கும் போது வியப்பாக இருக்கிறது. அவர்களைப் பார்த்து நாமெல்லாம் எப்போது வெள்ளைக்காரனானோம் ? என்று கேட்கத் தோன்றும், அங்கெல்லாம் வழியுறுத்தல் செய்ய முடியாது, ஆனால் பொதுக்கருத்தாக ஊடகங்களில் எழுதும் போது அது சிலரையாவது சென்று அடையும் என்ற நம்பிக்கை கொண்டு பரிந்துரைக்கலாம்.

இன்றைய தேதியில் தமிழில் ஆங்கிலக் கலப்பு மிகுதியாக ஏற்பட்டுக் கொண்டுவருவதற்கு தொலைக்காட்சிகளில் மக்கள் நேரடியாக அழைத்துப் பாடல் கேட்கும் நிகழ்சிகள், திரையுலகினரின் நேர்முகம் ஆகியவை. பாடல் நிகழ்ச்சி நடத்தும் இளைஞர்களுக்கு மொழிப் பற்று பற்றி சிறிதும் கவலை இன்றி சரளமாக ஆங்கிலம் கலந்த தமிழைப் பேசுகிறார்கள். இது தான் இன்றைய நாகரீகம் என்பது போல் நிகழ்ச்சி கேட்கும் அனைவருமே அதனை பின்பற்றி விடுகிறார்கள்.

தவிர்க்க முடியாத இடங்களில் ஆங்கிலம் பயன்படுத்தலாம், ஆனால் இயல்பான பேச்சுகளின் போதும் 50 விழுக்காடு வரை ஆங்கிலம் கலந்து பேசுவது மொழிச் சிதைவையும், சுவையான சொற்களையும் மொழி வழக்கில் இருந்து மறையச் செய்துவிடும். சிங்கையில் பல நண்பர்களை அழைக்கும் போது அவர்கள் 'வணக்கம்' என்று சொல்லியே தொடங்குவார்கள், அது போன்று தமிழகத்திலும் 'ஹலோ' விற்கு பதில் பயன்படுத்தலாம், பேச்சு முடிவின் போது தாங்க்ஸ்க்கு பதிலாக நன்றி என்று சொல்லலாம். நன்றி என்ற சொல்லை நாயுடன் தொடர்பு படுத்துவிட்டதால் அதைச் சொல்லும் போது நம்மை நாயாக நினைத்துக் கொள்கிறோமா என்னவோ, சார் - க்கு பதிலான ஐயா வோ, தாங்க்ஸ் - க்கு பதிலான நன்றியோ தரக் குறைவான சொல்லும் அல்ல. பேசும் போது ஆங்கில்ச் சொற்களைக் குறைத்துக் கொண்டு பேச சிறுது கவனம் எடுத்தால் பிறகு ஆங்கில சொற்கள் இன்றி தமிழர்களிடம் பேசுவது இயல்பாகவே ஆகிவிடும்.

தொடக்கத்தில் கேட்பவர்கள் வியப்புடன் மாறுபட்டு பார்ப்பார்கள். பிறகு பிறரிடம் குறிப்பிட்டுச் சொல்லும் போது நாம் தமிழுக்கு முதன்மைத்துவம் கொடுப்பதை குறிப்பிட்டு பாராட்டுவார்கள். தாங்கஸ் மறந்து நன்றியை பயன்படுத்துவோம்.

மிக்க நன்றி !