பூட்டு - ஒரு அவமானச் சின்னம்

எவரோ செய்யும் தவறுக்கு, பாதுகாப்பு என்ற காரணங்களுக்காக எல்லோரும் துன்பங்களை அனுபவிக்கிறோம். ஒரு துரோக சின்னம் எல்லோரிடத்திலும் இருக்கிறது அதைப்பற்றிய ஒரு சிறு கவிதை.



பூட்டு - ஒரு அவமானச் சின்னம்

என்றோ ஒருநாள் நற்குணம் என்னும் மனித
சுவாசம் கெட்டு தன் இறுதிநாட்களை
எண்ணும் தருவாயில்,

அவநம்பிக்கை என்ற அப்பனுக்கும்,
துரோகம் என்ற தாய்க்கும் பிறந்த முதல்
குழந்தை நீ !

உன் பிறப்பே கோளாறு என்பதால்
கள்ள திறவுகோலுக்கும்
கதவை திறந்து விடுவாய் !

எந்த கைகள் பிடித்தாலும், உன் திறவுகோள்
திறக்கும், திறவுகோல் அந்த கைகளுக்கு
உறவா என்பது கூட உனக்கு தெரிவதில்லை !

நீ நம்பிக்கையின் சின்னமா ?
இல்லை இல்லை, எம்குலத்தின்
அவமானச் சின்னம் !