சுத்தம், சுகாதாரம், சுகம், சிந்தனை !

'சுத்த' தமிழில் பேசிப் பழகுவோம், அது தான் தமிழுக்கு சிறப்பு சேர்க்கும் என்று சிலர் சொல்லுவார்கள், எழுதுவார்கள். அவர்களின் தமிழ் பற்று பற்றி பாராட்டினாலும் அடிப்படையே கோணலாக இருக்கிறதே என்று உடனே எண்ணுவேன். ஏனெனில் சுத்தம் என்பது தமிழ் சொல்லே அல்ல, புழக்கத்தினால் மிகுதியாக புழங்கும் 'சுத்த' என்கிற வடமொழிச் சொல்லின் தமிழ்வடிவம் அது. 'சுத்த சங்கல்பம்' என்று வடமொழியில் இருக்கும் சொல் வழக்கிற்குப் பொருள் 'தூய எண்ணங்கள்' என்று பொருள். தூய என்ற தமிழ்ச் சொல்லை மறந்துவிட்டு அங்கெல்லாம் சுத்தம் என்று எழுதி வருகிறோம். சுத்தம் ! :)

ஆரம்ப சுகாதர நிலையம் - என்று அரசாங்கத்தில் மருத்துவம் சார்ந்த ஒரு அலுவலகத்தின் பெயர் உண்டு. தமிழ் படுத்துகிறேன் என்கிற பேரில் பிற மொழிச் சொற்களுக்கு தமிழ்ச் சொல் வழக்கில் இருக்கிறதா என்று பார்க்காமலும், சோம்பலினாலும் பிற மொழிச் சொற்கள் பலவற்றை அப்படியே தமிழ் எழுத்தில் எழுதி தமிழ் சொல்லாக வழங்கினர். ஆரம்பம் என்பது தமிழ் சொல் அல்ல. தொடக்கம் என்பதே மிகச் சரியான தமிழ்ச் சொல், ஆரம்ப கல்வி என்பதை தொடக்கக் கல்வி எனலாம், அதே போல் சுகாதாரம் என்பதற்கு உடல் நலம் அல்லது எளிமையாக நலம் என்று சொல்வதால் யாதொரு குறையும் இல்லை. ஆரம்ப சுகாதார நிலையம் என்பதை தொடக்க நல வாரியம் அல்லது தொடக்க/முதல்நிலை நல நிலையம் என்று சொல்லலாம்.

சுகம் - சுஹ் என்கிற வடச் சொல்லின் தமிழ்வடிவம், சுகமாக இருக்கிறீர்களா ? என்று நலம் கேட்பது நம் வழக்கம், சிலர் நலம் விசாரிப்பது, விஜாரிப்பது என்றும் சொல்லுவார்கள், விசாரணை, விசாரி, விஜாரி ஆகியவை வட சொற்கள் தான், விசாரணை என்றால் அது பற்றிக் கேட்பது அல்லது கேட்பது என்று சொல்லலாம். 'வழக்கு விசாராணை நடைபெறுகிறது' என்பதை வழக்கு கேட்டல்/ கேட்பது நடைபெருகிறது என்று சொல்லலாம். சுகம் இருக்கும் இடத்தில் நலம் இருப்பதே நலம். சில இடங்களில் சுகம் என்கிற சொல்லை இனிமைக்காகவும் பயன்படுவது வழக்கம், சிலர் சுகமான தூக்கம், சுகமான குளியல், சுகமான பாட்டு என்பார்கள், இனிமை / நல் / நல்ல வரும் இடத்தில் சுகத்தைப் பயன்படுத்தி வருகிறோம். நல்தூக்கம், நல்லகுளியல், நல்ல பாட்டு என்று சொல்வதில் பொருளேதும் மாறாது

மொழிக் கலப்பில் பெயர் சொற்கள் சேருவதும் குறைதான் என்றாலும் அதை எளிதில் களையலாம், ஏனெனில் பெயர்ச் சொற்கள் எங்கிருந்து வந்தது என்பதை ஓரளவேனும் அறிந்து களைய முடியும், ஆனால் வினைச் சொற்களில் பிறமொழி கலந்தால் அது பேச்சு வழக்காகிவிடும், 'என்ன ஒரே சிந்தனையாக இருக்கிறீர்கள் ?', 'சிந்தித்து பதில் சொல்லுங்க', அப்படி 'என்ன தான் யோசனையோ ?' பார்பதற்கு தூய தமிழ் போல் இருந்தாலும், எண்ணங்களில் பிற மொழிச் சொற்கள் கலந்தால் அவை தமிழ் போலவே தோன்று மென்பதற்கான காட்டு அவைகள். 'என்ன எதையோ எண்ணிக் கொண்டே இருக்கிறீர்கள் ?', 'நன்றாக எண்ணி பதில் சொல்லுங்கள்', 'அப்படி என்ன தான் எண்ணங்களோ ?' என்று 'எண்ணங்கள் இருக்க வேண்டிய இடத்தில் 'சிந்தனையைப்' புதைத்துவிட்டோம். சிந்தை, சிந்தனை ஆகிவை வட சொற்கள், அவை நம் எண்ணத்திலும் கலந்ததால் எண்ணி இருக்க வேண்டிய இடத்தில் 'சிந்தனை' இருக்கிறது.

அப்படி 'எண்ணி'யிருக்காமல் வள்ளுவரும் 'சிந்தனை' செய்திருந்தால்

சிந்தித்து துணிக கருமம், சிந்தித்தபின்
சிந்திப்போம் என்பது இழுக்கு - என்றிருப்பார்.

:)