மதங்கள் உலக மக்களை மேம்படுத்துமா ?

மதங்கள் இல்லாமல் மனிதன் இருக்க முடியாதா ? சிக்கலான கேள்வி தான்,

உலகம் ஐரோப்பிய நாடுகளையும் ஆசியாவையும் உள்ளடக்கி இருந்த போது, ஒன்றுக் கொன்று தொடர்பில்லாத காலகட்டங்களில், அந்தந்த பகுதி மக்களின் இறைக் கொள்கைதான் மதங்கள், அவற்றை கடவுள் அருளினாரா, அருள் வந்து எழுதிக் கொண்டார்களா ? என்பதை எல்லாம் பற்றி ஆய்வு கூடத் தேவையில்லை, ஏனெனில் அதெல்லாம் அதனைப் பின்பற்றுவோருக்கு இருக்கின்ற கவலை.

இவற்றின் பரவல்கள் தான் உலகத்தில் குழப்பங்களை ஏற்படுத்தவே தொடங்கியது, இந்தியா தவிர்த்து மங்கோலிய இனம் வாழும் தெற்காசியாவில் ஆசியாவில் ஒருங்கிணைக்கப் பட்ட மதம் என்று எதுவுமே இல்லாததால் பெளத்தம் அந்த நாடுகளில் வளர்ந்தது. அது போல் தான் மதமே இல்லாத (ஆப்பிரிக்க) நாடுகளில் தான் இஸ்லாம் மற்றும் கிறித்துவ மதங்கள் அந்நாடுகளின் மதாங்களாக மாறின. வளைக்குடாப் பகுதில் அனைத்தும் இஸ்லாமிய நாடுகளாக இருப்பதற்கு மற்றொரு காரணம் அவர்கள் இன அடிப்படையிலும் ஒன்றாக இருந்தனர்(உட்பிரிவு தவிர்த்து). இஸ்லாம் பற்றி இன்று கூட மேற்கத்திய நாடுகளால் அரபுக்களின் மதம் என்றும், கிறித்துவம் யூதர்களின் மதம் என்று தான் சொல்லப்படுகிறது.

மதங்களே இல்லாத நாட்டுக்கு ஒரு புதிய மதம் சென்றால் எதிர்ப்புகள் எதுவுமில்லாமல் அந்த மதம் அங்கே எளிதாக பரவிவிடும், மலேசிய மலாய் இனத்தினர் முற்றிலும் இஸ்லாமியர்கள் ஆனது, பிலிப்பைன்ஸ் பழங்குடிப்பிரிவினர் கிறித்துவத்தை தழுவியது இப்படித்தான்.

இந்தியாவில் கிறித்துவ மற்றும் இஸ்லாம் மதம் அவ்வாறு எளிதாக பரவ முடியவில்லை. முகலாய ஆட்சியின் மூலம் ஓரளவு பரவியது என்றாலும் விரும்பி மதம் மாறியவர்கள் குறைவாக இருக்கலாம். அந்த சமயத்தில் இந்திய சமயத்தினரிடம் இருந்த சாதி வேறுபாடுகள் கிறித்துவ மற்றும் இஸ்லாம் மதம் பரவலுக்கு வழிசெய்தது. மேலும் பெளத்த, சமண சமயங்களை உள்வாங்கிக் கொண்டு வளர்ந்தது போல் இந்துமதத்தால் இவ்விரு மதங்களையும் உள்வாங்க முடியவில்லை, ஏனெனில் இவை இரண்டும் வெளியிலிருந்து வந்தவை முற்றிலும் மாறுபட்ட சமய நம்பிக்கை, கொள்கைகளைக் கொண்டவை.

எந்த மதத்தை எடுத்துக் கொண்டாலும், வழிபாடு முறைகள், அதன் மீது ஆளுமை செலுத்துபவர்கள் என அது தோன்றிய இடத்தைச் சேர்ந்ததாகவே இருக்கும் ( இதுவரை ஐரோப்பியர் அல்லாதவர் போப் ஆண்டவராக வந்ததே இல்லை), பார்ப்பனர் தவிர்த்து இந்து மதத்தின் ஒரு பிரிவாகிய சன்யாசிகளின் சமயத்தில் யாரும் சங்கராச்சாரியார் ஆகமுடியாது. சங்கராச்சாரியார் இந்துமதத்தை கட்டுப்படுத்துபவரோ, தலைவரோ இல்லை என்பது வேறு விடயம்.

இன்றைக்கு எந்த மதமாக இருந்தாலும் அவை செயல்படும் இடங்கள்:

1. அரசியல் தலையீடு
2. பிரிவினை வாதம்

இவைதான் மதங்களின் நோக்கம் என்பதாக வளர்ந்து நிற்கிறது. நோக்கத்திற்கு செலவிடப்பட, வளர்க்க நம்பிக்கையாளர்களின், இறைப்பற்றாளர்களின் இறை நம்பிக்கைத்தான் உரம்.

எந்த மதமும், எந்த மதக் கொள்கைகளும் உலக மக்கள் அனைவரையுமே உய்விக்க முடியாது, ஏனெனில் உலக மக்களின் பண்பாடு மற்றும் கலாச்சாரம் ஆகியவற்றில் ஒரு இனத்துக்கு மற்ற இனம் முற்றிலும் மாறுபட்டது, மதவழி மூலம் வழிபாடுகள் முறைகள், வாழ்வியல் கட்டுப்பாடுகள் பிற இனக்கலாச்சாரத்திற்கு முற்றிலும் மாறுபட்டவை.

மதங்கள் நில அமைப்பின் அரசியலையும், அந்த பகுதி இறை நம்பிக்கை, இறைக் கொள்கையை ஒட்டி ஏற்பட்டவை, முழுவுலகத்துக்குமான ஒரே மதம் ? இவை எந்த காலத்திலும் ஏற்பட முடியாத ஒன்று. மதங்கள் தோன்றிய காலத்தில் ஒரு கண்டத்திலிருந்து மற்றொரு கண்டத்திற்கு புலம் பெயர்ந்தவர்களும் குறைவே. இன்று இருப்பது போல் உலக மக்கள் அனைவரும் எப்போதும் இடம் பெயர்ந்து கொண்டிருந்தால், உலமக்களுக்காகவே தோன்றியதாகச் சொல்லப்படும் அந்தந்த மதங்களில் அனைத்து மக்களை உள்ளடக்கிய வழிபாட்டு முறைகள், வாழ்வியல் நெறிகள் இருந்திருக்க வேண்டும். எந்த ஒரு மதத்திலும் அந்த தன்மை கிடையாது.

திணித்தல், திரித்தல், வலியுறுத்தல் ஆகிய முக்கொள்கையளால் 20 நூற்றாண்டின் ஆரம்பங்களியேலேயே மதங்கள் ஆட்டம் காண ஆரம்பித்துவிட்டன.

மதங்களின் வளர்ச்சியால், பரவலால் பாழாகியது அரசியல் மட்டுமல்ல, இறை நம்பிக்கையும் சேர்ந்தே தான்.