காளியாத்தாவுக்கு என் மீது கோபம்... !!!

சென்ற வாரம் ஊரில் இருந்து எனது தம்பி, பள்ளி விடுமுறைக்காக தமிழகம் சென்ற எனது ஏழுவயது மகளை கொண்டுவந்து சிங்கையில் சேர்த்தான். அவனுக்கு ஊரெல்லாம் சுத்தி காண்பித்தாகிவிட்டது, புறப்படும் முன் ஊரில் சிவில் என்ஜினியராக வேலை பார்க்கும் எனது சிறுவயது நண்பர் ஒருவர் தமிழகத்தில் இருந்து தொலைபேசி வழி , 'பில்டிங் புகைப்படம் எடுக்க வேண்டி இருக்கு ஒரு நல்ல கேமரா செல் போன் ஒண்ணு வாங்கி கொடுத்து அனுப்பு' என்றான். சரி தம்பி இந்தவாரம் ஊருக்கு திரும்புகிறான் வாங்கி கொடுத்து அனுப்புகிறேன் என்று வாக்கு கொடுத்துவிட்டேன்.

சிங்கையில் இருக்கும் மற்றொரு தம்பியையும் அழைத்துக் கொண்டு, ஊரில் இருந்துவந்தவன் ஊருக்கு செல்லும் முதல் நாள் அவனுடைய இரு பசங்களுக்கு சாக்லேட்ஸ் வாங்கிவிட்டு, நண்பருக்கு கொடுத்தனுப்ப நிரஞ்சன் கடை என்ற அனைவரும் அறிந்த எலெக்டானிக் கடையில் கேமரா வைத்த செல்போன் w810i என்ற செல்லை வாங்கினேன், விலை 247 வெள்ளி, நான் அதே வடிவமைப்பை (மாடல்)வைத்திருக்கிறேன் நன்றாக இருக்கிறது எனவே அதையே வாங்கிக் கொடுக்க முடிவு செய்து வாங்கினேன்.

அதன் பிறகு நானும் என் தம்பிகள் இருவரும் செராங்கூன் சாலைக்கு சென்று ஒரு சிறிய சூட்கேஸ் வாங்கலாம் என்று சென்றோம். போகும் வழியில் வீரமாகாளியம்மன் கோவிலைப் பார்த்துவிட்டு சாமி கும்பிடப் போவதாக இருவரும் சொன்னார்கள், நான் அரை டிராயர் அணிந்திருந்ததால் கோவிலுக்குள் செல்வதற்கு தயக்கம், அதைத்தவிர கோவிலுக்குள் எனக்கென சுண்டல் புளியோதரைத் தவிர்த்து வெறெதுவும் எதுவும் கிடையாது என்பதால் அவர்களை மட்டும் அனுப்பிவிட்டு வெளியே நின்றேன்.

ஐந்து நிமிடம் சென்று இருவரும் புளியோதரை சுண்டலுடன் வெளியே வந்து என்னையும் உள்ளே அழைத்தார்கள், சிறிது தயக்கத்திற்கு பிறகு புளியோதரை மற்றும் சுண்டல் போட்ட தூண்டிலால் செருப்பை வெளியே விட்டுவிட்டு அவர்களுடன் கோவில் சுற்றில் (பிரகாரம்) சென்று புளியோதரை மற்றும் சுண்டலை கட்டுகட்டிவிட்டு, வெளியே வந்து வேறொரு கடையில் சூட்கேஸ் வாங்கிவிட்டு வீடு இரவு 9.30 மணிக்கு திரும்பினோம்.

வீட்டுக்கு வந்தவுடன் எனது தம்பி சாக்லேட் மற்றும் செல்போன் வைத்திருந்த பை எங்கே என்று கேட்டான்.

திடுக்கிட்டு 'அடப்பாவி உன்னிடம் தானே கொடுத்தேன்', என்று சொல்ல எங்கு தொல்லைத்தோம் என்றே எவருக்குமே தெரியவில்லை. சாக்லேட் மற்றும் புது செல்போன் திறக்கப்படாமலேயே ஒரு பையுடன் காணாமல் போய்விட்டது. 'நீ சாமியை பழிச்சே... அதனால் தான் போச்சு ' என்று என் தம்பி வேறு என்னை சீண்டினான். போன் வாங்கிவரச் சொன்ன நண்பரின் குணம் தெரியும் என்பதால் 'ம்கும் எல்லாம் ஒன்னுதான்...போனை வாங்கிக் கொடுத்தும் நண்பரிடம் காசு வருமான்னு தெரியாது...உண்டியலில் போடுவது போன்றதுதான்'...என்றேன்.

நண்பருக்கு வேறொன்று வாங்கிக் கொடுத்து அனுப்ப போதிய நேரமும் இல்லை. ஏனென்றால் காலையில் 6 மணிக்கு அவன் சென்னை செல்வதற்கு விமான நிலையம் செல்ல வேண்டி இருந்தது. பொருட்களை தொலைத்தற்காக இருவரையும் மாறி மாறி
திட்டி தீர்த்துவிட்டு மறுநாள் சென்ற இடமெல்லாம் சென்று விசாரிக்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்தேன், நாங்கள் செல்போன் வாங்கிவிட்டு சென்றது கோவில் மற்றும் சூட்கேஸ் கடை மட்டும் தான், தம்பியை மறுநாள் காலையில் ஊருக்கு அனுப்பிவிட்டு, விசாரிக்கப் போனேன்.

எங்கு காணாமல் போய் இருக்கும் ? புளியோதரை சாப்பிடும் போது கீழே வைத்துவிட்டு மறந்து விட்டு வந்திருக்க வேண்டும், அல்லது சூட்கேஸ் கடையில் விட்டு வந்திருக்க வேண்டும்,

எதற்கும் முதலில் கோவிலில் சென்று கேட்கலாம் என்று சென்று கேட்டேன்,

முகப்பில் அபிஷேக டிக்கெட் விற்பவரிடம் "சார்...நேற்று இரவு 9 மணிக்கு கோவிலில் ஒரு பையை விட்டுச் சென்றுவிட்டேன், அதனுள் புது செல்போன் பாக்ஸ் மற்றும் சாக்லெட்ஸ் இருக்கும்..."

மேலேயும் கீழேயும் பார்த்துவிட்டு,

"ஆபிசரைப் பாருங்க..." என்று அழுத்தாமாக சொன்னார்

அங்கு இருப்பது மனதுக்கு உறுதியானது,

"உங்கள் பை தான் என்பதற்கு என்ன ஆதாரம் ?" கேட்டார்

"அதனுள் இருந்த பொருள்களைக் குறிப்பிட்டு சொன்னேன்"

அதன் பிறகு முகவரி, தொடர்பு எண்களை வாங்கிக் கொண்டு

"இங்கு அதை எடுத்து கொடுத்தவரே....யாரும் கவனித்துவிட்டார்கள் என்று கருதி வேறொருவரை அனுப்பி வாங்கிவர முயற்சிக்கலாம். உள்ளே என்ன இருந்தது பொருளின் மதிப்பு என்ன என்று கேட்டார்."

வெவரமானவர்களாகத்தான் இருக்கிறார்கள் என்று எண்ணி,

உள்ளே செல்போன் பாக்ஸுக்குள் விலை ரசீது 247 வெள்ளி என்றிருக்கும் பாருங்கள் என்றேன். பாக்ஸை பிரித்து பார்த்து....சரி என்று செல்லி கையில் அந்த பையை கொடுத்துவிட்டார்.

அப்பறம் மனசு கேட்கல...

பாக்கெட்டில் இருந்து 20 வெள்ளியை எடுத்து கோவில் நன்கொடைக்கு வைத்துக் கொள்ளுங்கள் என்று கொடுத்தேன். ரசீதுகொடுத்தார்.

"உங்களுக்கு நல்ல நேரம்...உங்க காசு நல்ல காசாக இருப்பதால் திரும்ப கிடைக்குது....இங்கே தொலைத்தேன் என்று வருபவர்கள் அனைவருக்குமே தொலைந்து போனவை கிடைப்பது இல்லை"

கோவில் அலுவலரிடம் நன்றி சொல்லிவிட்டு வந்துவிட்டேன்.

"ஆத்தாவுக்கு 20 வெள்ளி கூலி செலுத்தியாச்சு......எனக்கு யாரும் சும்மா உதவி செய்ய வேண்டாம்...நன்றி கடன் வேண்டாம்" - இது என் தம்பியிடம் போன் செய்து தொலைந்தது கிடைத்ததாக நான் சொன்ன போது சொல்லியது.

தொலைந்து போனது கிடைக்கும், கிடைக்காமல் போகும், பொருள் திரும்ப கிடைப்பதற்கும் வேண்டுதலுக்கும் தொடர்பே இல்லை. இதுபோன்ற நிகழ்வுகளில் கோவில் தொடர்பு இருந்தால், இதே நிகழ்வை தங்களுக்கே உரிய பாணியில் ஆன்மிக அன்பர்கள் ஒரு 'கடவுள் செயலாக' சொல்வார்கள்.

--
அன்புடன்,

கோவி.கண்ணன்