தீப ஆவலி - மற்றும் பெரியார் !

தீபம் அல்லது தீப என்ற வடசொல்லின் மூலம் 'தீ' என்ற தனித்தமிழ் சொல். அதாவது தீ > தீப என்று வடமொழியாகி மீண்டும் தமிழ்படுத்த தீபம் என்று திரிந்து வந்திருக்கிறது. விளக்குத் திருவிழா என்பது ஆசீய நாடுகள் அனைத்திலுமே கொண்டாடுகிறார்கள். பசுநெய் விளக்குக்கு மாற்றாக சமணத் துறவிகளால் ஆமணக்கு எண்ணை கண்டுபிடிக்கப்பட்டதன் அடையாளமாக தீபத் திருவிழா தொடங்கியதாக அயோத்திதாசர் தம் ஆராய்ச்சி வழி சொல்லி இருக்கிறார். அண்ணாமலை என்னும் திருவண்ணாமலை ஒருகாலத்தில் சமணர் மலையாக இருந்ததாகவும் சமண பள்ளிகள் மிக்கவையாக இருந்த இடம் என்று இன்றும் அறியப்படுகிறது. திருவண்ணாமலை தீபம் ஏற்றும் நிகழ்வு (வைபவம்) சமண முனிகளால் தொடங்கப்பட்டதாகவும், சமணம் நலிந்தபிறகு அது கார்த்திகை தீபம் என்னும் இந்து பண்டிகையாக மாறியதாகவும் குறிப்பிட்டுள்ளார். மேலும் பொங்கலுக்கு முன்பு வரும் போகிப் பண்டிகை என்பது பெளத்தர்கள் கொண்டாடிய போதி சாத்துவர் நினைவாக கொண்டாடிய போதி பண்டிகையாம். ஏற்றுக் கொள்ளுதல் மறுத்தல் தாண்டி இதை ஒரு கருத்து என்ற அளவில் தான் கொள்கிறேன். தீபாவளி சமண / பவுத்த சமயங்களுக்கும் தொடர்புடையதாகவே இருக்கிறது.

தற்போதைய தீபாவளியை எடுத்துக் கொள்வோம், தென் இந்தியாவிலும் வட இந்தியாவிலும் தீபாவளிக் கொண்டாட்டத்திற்கான பழைய கதை (புராண) வேறு வேறாக இருக்கிறது. அதாவது தென்னிந்தியாவில் எப்பொழுதுமே சூரன், அசுரன் கதைகள் மிகவும் அறியப்பட்டவை ( பிரபலம்). முருகன் முதல் ஐயப்பன் வரை எதாவது ஒன்று அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட சூரனை பிளந்து இருப்பார்கள். அதனால் தென்னிந்தியாவில் சூரனை வைத்து...தீபாவளிக்கான கதை நரகாசூரனை மையப்படுத்தி உள்ளது ( நரன் - என்றால் மனிதன் + அசூரன் - சூராபானம் குடிக்காதவன்; அதர்வண வேத விளக்கப்படி சுரர் என்றால் சுராபானம் என்ற பானத்தை குடிப்பவர்கள், அசுரர்கள் அதற்கு மாற்றானவர்கள் அல்லது அது கிடைக்கப் பெறாதவர்கள், கிறித்துவ தேவலயங்களில் அப்பம் கிடைக்காத கிறித்துவரல்லாதவர்கள் போன்றவர்கள், சுராபானம் குடிக்காத மனிதனே அசுரன் எனப்பட்டன் ) . நரகாசூரனை கிருஷ்ணனின் மனைவி கொன்ற நிகழ்ச்சியின் வெற்றியாக தீபாவளி வந்ததாம். ஆனால் வட இந்தியாவில் சூரன் கதைகள் அதிகமாக இருந்ததில்லை. மிகவும் பேசப்பட்டது மகாபாரதமும், இராமயணமும் தான். எனவே இராமயணத்தில் இராமணால் இராவனன் வதம் செய்யப்பட்டதன் நினைவாக தீபாவளி கொண்டாடுகிறார்கள். வட இந்தியர்களைப் பொருத்தவரையில் இராவண வதமே தீபாவளி ( இராவண்ண - மனிதர்கள் மனதில் உள்ள இரவின் வண்ணமான கருமை நீங்கி விடியல் தோன்றியதற்காக - என்று சொன்னால் தத்துவ விளக்கமாக இருக்கும்)

தீபாவளி என்ற சொல்லை வைத்துப் பார்க்கும் போது ஒளி ஏற்றும் நாள் அதாவது துன்பம் என்னும் இருளில் இருந்து நீங்கி மகிழ்ச்சி பொங்கவைக்க ஓவ்வொருவரும் தம்மை தயார்படுத்திக் கொள்வதற்கென ஒரு அடையாள பண்டிகையாக தீபாவளி தோன்றி இருக்கிறது என்று சொன்னால் பொருத்தமாகத் தான் இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.

*********

பெரியார் எவ்வளவோ சொல்லியும் தீபாவளி கொண்டாட்டங்களையும், கதைகளையும் அழிக்க முடியவில்லை என்று சில பற்றாளர்கள் ஆதங்கப்படுகிறார்கள், எதிர்பாளர்கள் கொக்கறிக்கிறார்கள். நல்லது. தீபாவளி என்பது அடிமைத் திருவிழா அல்ல. அதைக் கொண்டாடுபவர்கள் அதனால் நட்டம் அடைந்தது போல் தெரியவில்லை. கூலி வேலை செய்பவருக்கும் அவரது முதலாளி வேட்டி / புடவை எடுத்துக் கொடுத்து மகிழவைக்கிறார். ஏழைக்கு இதெல்லாம் இலவசமாக கிடைக்கும் போது தீபாவளியை எப்படி துறப்பார்கள் ? அதுபோல் நடுத்தரவர்கம், அரசாங்க ஊழியர்கள் அனைவருக்கும் தீபாவளி என்றாலே ஊக்க தொகை ( போனஸ்) கிடைப்பது தான் நினைவு வரும். பின்பு எப்படி அவர்கள் தீபாவளியை மறப்பார்கள் ? வியாபாரிகளுக்கு வியாபாரம் பெருகுகிறது. தீபாவளி மறக்கப்படாமல் இருப்பதற்கு இதெல்லாம் காரணமேயன்றி இராவண வதமா ? இல்லை நரகாசூர வதமா ? என்றெல்லாம் ஆராய்சியில் இவர்கள் யாரும் செல்வது இல்லை. யார் யாரை வதம் செய்தார்கள் என்ற கேள்விக்கெல்லாம் வியாபாரிகளுக்கோ, ஏழைகளுக்கோ எதுவும் தெரிந்தாலும் தெரியாவிட்டாலும் வழக்கமான கொண்டாட்டங்கள் எதுவும் பாதிப்படையப் போவதில்லை. எனவே தீபாவளி கொண்டாட்டம் களைகட்டுவதற்கு பெரியாரின் பேச்சு எடுபடவில்லை என்று சொன்னால் அதுசரியல்ல.. திபாவளிக்கான காரணங்களை தெரிந்துதான் திபாவளி கொண்டாடுகிறார்கள் என்றும் சொல்ல முடியாது. அது ஒரு பண்டிகை வரவும், மகிழ்ச்சியும் இருக்கிறது அவ்வளவுதான்.

பொதுவாகவே பெரியாரிசம், மார்கிசம் போன்ற முற்போக்கு கொள்கை எல்லாம் தேவைமிக்கதன் (அத்யாவசிய) காரணமாகவே எழுகிறது அல்லது தோன்றுகிறது என்றும் சொல்லலாம். அதன்பிறகு கொள்கை தாக்கம் என்பது எப்போதும் ஓரளவு மட்டுமே இருக்கும். ஆனால் காலப்போக்கில் அதன் வீரியத்துக்கான தேவை இல்லாது போகும் காரணம் அவை பழைய தாழ்வு நிலை உயர்ந்து சமச்சீரடைய உதவுமேயன்றி ஒரேடியாக தலைகீழாக புரட்டிப் போட்டுவிடாது. சீனப்புரட்சியில் நடந்த தலைகீழ் மாற்றம் வெகுநாட்கள் நீடிக்கவில்லை. பெரியாரின் தேவை தற்பொழுது கூட தேவையாகத்தான் இருக்கிறது ஆனால் அதே அளவு வீரியத்திற்கு தற்பொழுது காரணங்கள் குறைந்து போய் இருக்கிறது. காரணம் பெரியாரின் தாக்கம் ஏற்கனவே ஓரளவுக்கு ஏற்றத்தாழ்வுகளை சமச்சீர் செய்து வெற்றி பெற்றுவிட்டது.

இது போல் பெரியார் எதிர்ப்பு குழு (கோஷ்டி) பெரியாருக்கு பிறகு கோவில்களும், அங்கு வரும் கூட்டம் பெருகிவிட்டதாகவும், பெரியார் கொள்கை நீர்த்துப் போய்விட்டதாகவும் வலிய வலியுருத்து கொக்கறிக்கிறார்கள். ஏன் பெருகிவிட்டது ? காரணத்தை ஆராய்ந்தால் முன்பு கோவிலுக்கு வெளியே நிறுத்தப்பட்ட பெரும்பாண்மை சமூகமான தலித் பெருங்குடிமக்கள் இன்று கோவிலுக்குள் உள்ளே சென்று வழிபடும் நிலைக்கு வந்து, வழிபாட்டு உரிமையுடன் சென்றுவருகிறார்கள். அதனால் கோவில்களில் கூட்டம் மிக்கவையாக உள்ளது. அவர்களின் வருகையே புதிய சிறிய கோவில்களின் தேவையாகவும் உள்ளது. அவர்களை கோவிலுக்குள் அனுப்பியது, உரிமையை பெற்றுத்தர அதற்காக போராடி வெற்றிகண்டுள்ளது... எல்லாமே பெரியாரின் அவர் கொள்கையின் வெற்றிதானே ?

தீபாவளி கொண்டாட்டங்களினால் எல்லோருக்கும் மகிழ்வென்றால் புராணங்களை மறந்துவிட்டு கொண்டாடுவதில் தவறே இல்லை.

---

அன்புடன்,

கோவி.கண்ணன்