ஆந்தையாரின் அருங்காட்சி !

நேற்று முந்தைய நாள் (ஞாயிறு அன்று) காலை 10 மணி அளவில் அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் இருந்து கீழே இறங்கினேன். 'கீச் கீச்' என்ற மைனா குருவிகளின் சத்தம். மழைவேறு லேசாக தூறிக் கொண்டிருந்தது. என்னவென்று பார்த்தால் அவைகள் ஆந்தையார் ஒருவரை துறத்திக் கொண்டிருந்தன. ஆந்தையாருக்கு பகலில் கண் சரியாக தெரியவில்லை. இருந்தாலும் அருகில் சென்றால் உடனே இறக்கை விரித்து பத்தடி தொலைவுக்கு பறந்து சென்று அமர்ந்து கொண்டார். ஆந்தையார் எங்காவது மரக்கிளையில் அமர்ந்துவிட்டால் திரும்பிவிடலாம், அவருக்கும் பாதுகாப்பாக இருக்கும் என்று விடாமல் நானும் துறத்தி துறத்திப் போனேன்.

விதவிதமாக போஸ் கொடுக்க அத்தனையும் கையில் இருந்த கேமரா செல்பேசியில் சிக்கியது. சென்றவாரம் பதிவில் ஆந்தையாரைப் பற்றி எழுதிய நேரமோ ? தெரியவில்லை. :) அன்று ஆந்தையார் நேரில் வந்து காட்சி கொடுத்தது மனதிற்கு மிக்க மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. மிக அருகில் சென்றதும் ஒருவழியாக கொஞ்சம் உயரமாக பறந்து மரக்கிளையில் அமர்ந்து கொண்டார். திரும்பிவந்துவிட்டேன்.

கையில் படம்பிடிக்கும் செல்பேசி இருந்தால் எப்படியெல்லாம் பயன் அளிக்கிறது.

மணி காலை பத்து தான் ஆகிறது இன்னும் 8 மணி நேரம் எப்படி போக்குவது ? :(
மனிதர்கள் முகத்தில் விழித்தால் பாவம், அதான் திரும்பிக் கொண்டேன்.
பகலில் கண்ணுதான் தெரியாது ஆனால் பறக்க தெரியுமே.
இந்த இடம் எனக்கு பாதுகாப்பாக இருக்குமா ?
முகம் வட்டமாகத்தான் இருக்கு PIT போட்டிக்கு அனுப்புறியா ?
தைரியம் இருந்தால், இரவு பணிரெண்டு மணிக்கு ஒண்டிக்கு ஒண்டி வர்ரீயா ?
இரவு பணிரெண்டு மணி வேண்டாம், மாலை ஆறுமணிக்கு வரமுடியுமா?
கோவம் வருவதற்குள் மரியாதையாக போடா!!!