மனதின் முகங்கள் !

இரவு 8 மணி நல்லப் பசி லிட்டில் இந்தியா பக்கம் கோமல விலாஸ் உணவுகத்திற்குச் சென்றேன், என்ன சாப்பிடுறிங்க ? உணவகப் பணியாளர் கேட்க 'நாள் தோறும் தான் இரவு சாப்பாட்டுன்னு ஆகிப் போச்சு' இன்னிக்காவது வேற வித்யாசமாக... இந்திய உணவகத்தில் என்னத்த வித்யாசமாக, வழக்கம் போல் முதலில் இரண்டு இட்லியைச் சொல்லுவோம்' னு நினைத்து 'இரண்டு இட்லி' சொல்லிவிட்டு அமர்ந்தேன், எதிரே உள்ளவர் 'புல் மீல்ஸ்' கட்டிக் கொண்டு இருந்தார், எதிரே உட்கார்ந்து சாப்பிட்டாலும், தமிழ் தெரிந்தவர் என்றாலும் தண்ணி இல்லாத காட்டில் இருந்தால் தான் நமக்கு 'நீங்களும் தமிழா ?' ன்னு கேட்கவரும், இங்கே சிங்கப்பூரில் லிட்டில் இந்தியாவில் தமிழாட்களைப் பார்க்க, பேச ஆவலாக இருப்பார்கள் என்றெல்லாம் சொல்ல முடியாது, எனக்கு அது போல் முன் பின் தெரியாதவர்களை விசாரிக்கும் மன நிலை வாய்ததது இல்லை. எதிரே இருப்பவர் என்ன சாப்பிடுகிறார், எப்படி சாப்பிடுகிறார் என்பதைப் பார்பது நாகரீகமின்மை இல்லை என்றாலும் நம் கண்ணுக்கு தொலைவில்லாத இடம் என்பதால் பார்வைகள் படுவதை நம்மால் தடுக்க முடியவில்லை, இலையில் உள்ளவற்றில் பெரும்பாலானவற்றை காலி செய்து கொண்டு இருந்தார், சாம்பார் ரவுண்ட் முடிந்து புளிக் கொழம்பை ஊற்றிப் பிசைந்து கொண்டு இருந்தார்.

எனக்கு இட்லி வந்தது, தேங்காய் சட்னி, காரச் சட்னி மற்றும் சாம்பார் உடன் 12 செமி விட்டத்தில் கொஞ்சம் சப்பையாக ஆனால் காய்ந்து போகாத சூடான இட்லி, மொளகாப்பொடி இருந்தால் நல்லா இருக்கும், எதிரே சிறிய பாட்டிலில் மேசை மீது இருந்தது, ஏற்கனவே தின்று பார்த்த அனுபவத்தில் அங்கே அதன் சுவை தெரியும் என்பதால் சட்னி, சாம்பாரிலேயே இட்லியை உருத்தெரியாமால் பிசைந்து தின்று விட்டடேன், இரண்டு இட்லியில் பசி போய்விடுமா என்ன ? அடுத்து என்ன சொல்லலாம் ? உணகப் பணியாளர் அந்தப் பக்கம் கடந்து போக, அழைத்து ஒரு 'ரவா' தோசை' என்று சொல்லிவிட்டு (படத்தில் சாதா தோசை இருக்கேன்னு கேட்காதிங்க) எதிரே கவனித்தேன், புல் மீல்ஸ் பார்டி கிட்டதட்ட இலையில் தயிர் பச்சடி தவிர்த்து எல்லாவற்றையும் முடித்துவிட்டு அடுத்து ரசத்தை குடித்துக் கொண்டு இருந்தார், எனக்கு வேறு தட்டில் வைக்கப்பட்ட தோசை சாம்பரை முற்றிலுமாக உறிஞ்சு வைக்க, உணவகப் பணியாளரை அழைத்து 'கொஞ்சம் சாம்பார்' என்று கூறி அது வரும் தற்காலிக இடைவெளியில் தோசையை சட்னியில் துவைத்துக் கொண்டு இருந்தேன், எதிரே அமர்ந்திருந்தவர், பாயாசத்தைக் காலி செய்து எழுந்து சென்றார், சாம்பார் வந்ததும் நானும் மீண்டும் எஞ்சிய தோசைக்கு சாம்பார் ஊட்டிக் கொண்டு இருந்தேன்.

கொஞ்ச நேரத்தில் சற்று தொலைவில் பார்க்க, எதிரே அமர்ந்து சாப்பிட்டவர் அதே உணவகப் பணியாளரிடம் எதோ கேட்டுக் கொன்டு இருந்தார், உணவகப் பணியாளர் நான் சாப்பிடும் மேசைக்கு அருகே அவரை அழைத்து வந்து

'நீங்க கேட்டு இருக்கலாமே சார், இங்கே இவருக்கு தோசைக் கொடுக்கக் கூட டேபிளுக்கு அருகே வந்தேன், அப்பக் கூட நீங்க எதுவும் கேட்கவில்லையே' கொஞ்சம் பணிவானக் குரலில் உணவகப் பணியாளர் விளக்கிக் கொண்டு இருந்தார். அதற்கு புல் மீல்ஸ் பார்டி

'நீங்க தான் வேற எதுவும் வேண்டுமா ? என்று கேட்டு இருக்கனும், எல்லாருமே கேட்கமாட்டாங்க, எதிரே அமர்ந்து சாப்பிடுபவர்கள், இவன் சோத்தை இந்த கட்டுக் கட்டுறானேன்ன்னு நினைப்பாங்கன்னு நினைத்து கூச்சத்தால் கேட்காமலே இருந்துடுவாங்க'

என்னது பேச்சுவாக்குல நம்ம மேல பழியைப் போடுறானே இவன், என்று நினைத்தேன், 'என்ன சார் எதுக்கு என்னை இதில இழுக்கிறிங்க' ன்னு கேட்கலாம் என்று நினைத்தேன்.

அதற்குள் பணியாளர் 'நீங்க சொல்றது புரிகிறது சார், நான் இனிமே மற்றவர்களிடம் அப்படிக் கேட்கிறேன்' என்று சொல்ல புல் மீல்ஸ் பார்டி 'ஓகே ஒகே' என்று சென்றுவிட்டார்.

ஹோட்டலில் காசு கொடுத்து தானே சாப்பிடுகிறோம், ஓசியில் சாப்பிடுவது போல் ஏன் கூச்சப்பட்டுக் கொண்டே இருக்க வேண்டும், பின்னர் அதை ஏன் பெரிது படுத்த வேண்டும் ? புல் மீல்ஸ் பார்டி கூடுதல் சோறு கேட்க நினைத்தாரா ? மேலும் காய்கறி அப்பளம், சாம்பார் கேட்க நினைத்தாரா ? தெரியவில்லை, எதோ கேட்க நினைத்து தயக்கத்தினால் அமைதியாக இருந்துவிட்டு பின்னர் பணியாளரிடம் புலம்பிவிட்டுச் சென்றார்.

********

இரவு 8 மணி நல்லப் பசி லிட்டில் இந்தியா பக்கம் கோமல விலாஸ் உணவுகத்திற்குச் சென்றேன், காலியாக இருக்கும் டேபிளைத் தேடி அமர, என்ன சாப்பிடுறிங்க ? உணவகப் பணியாளர் கேட்க 'வீட்டுல தான் காலை இட்லி, இரவு அதே மாவில் தோசை இல்லாட்டி சப்பாத்தி, இன்னிக்கு ஒரு நாளாவது ராத்திரியில் நல்லா சாப்பிடனும், அதுவும் உணவகத்தில் நாலஞ்சு காய்கறி மற்றும் சாம்பார், காரக் குழம்பு ரசம் எல்லாம் கொடுபபங்க, பேசாமல் சாப்பாடே சொல்லிடுவோம் என்று முடிவு செய்து 'சாப்பாடு' என்று கூறினேன். வரும் இடைவெளியில் கூகுள் +, தமிழ் வெப்தளங்களில் ஓட்டிவிட ஐந்து நிமிடத்திற்குள் சாப்பாடு வாழையில்ஆவிபறக்க, இதர பரிவாரங்களுடன் வந்தது, சோறு  அளவு சாப்பாடு இல்லை, ஆனால் அளவாக எடுத்துவருவார்கள், நமக்கு போதவில்லை என்றால் கேட்கலாம், சாம்பார், ரசம், காரக் குழம்பு (சில நாட்களில் அது மோர் குழம்பு) தவிர்த்து கூட்டுப் பொறியல் மீது தான் என் நாட்டம் இருக்கும், இன்று வந்தது கத்திரிக்காய் பிரட்டல், பொதுவாகவே நான் கத்திரிக்காயை எப்படிச் செய்தாலும் வேறு வழி இல்லை என்பதைத் தவிர்த்து சாப்பிட விரும்புவதில்லை, கத்த்ரிக்காய் பிரட்டல் தவிர்த்து, புடலங்காய் கூட்டு மற்றும் சவ்சவ் கூட்டும் இருந்தது, கூடவே அப்பளம், கொஞ்சம் காரத் துவையல். நான் வாழைக்காய் பொறியல், காராக் கருணை அல்லது உருளை கிழங்கு மசாலக் கறிகளை எதிர்பார்ப்பேன், சில நாள் கிடைக்கும், சில நாள் கிடைக்காது, அன்று வந்த தொட்டுக்கைகள் அன்று எனக்கு ஏமாற்றம் தான்.

என் எதிரே காலியான இருக்கையில் ஒருவர் அமர்ந்து 'இரண்டு இட்லி' என்று சொல்லிவிட்டு காத்திருந்தார்.

கொண்டு வைத்த கவளச் சோற்றில் கொஞ்சம் ஒதுக்கி வைத்து ஒருதடவை சாம்பார் ஊற்றிச் சாப்பிடலாம், மீதம் இருப்பதை காரக் குழம்பு போட்டுச் சாப்பிடலாம், சாம்பார் ஊற்றி நன்றாக பிசைந்தேன், பட்டும் படாமல் சாம்பார் ஊற்றிச் சாப்பிடப் பிடிக்காது, நிறைய ஊற்றிச் சாபிடுவேன், அவர்கள் சிறிய பிளாஸ்டிக் கப்பில் வைத்த சாம்பார் தீர்ந்தே விட்டது, இன்னும் ஒரு தடவை சாம்பார் ஊற்றிச் சாப்பிட ஆசை இருந்தாலும், அடுத்து காரக் குழம்பு, ரசம், தயிர் வரிசைக்கட்டி கப்புகள் காத்திருக்க, காரக் குழம்பு அடுத்த இலக்காக இருந்தது, எனக்கு பிடிகாதவற்றை முதலில் தீர்க்க வேண்டும் என்பதில் பாதி கத்திரிக்காய் காலியானது.

எதிரே இருந்தவர் இட்லியை முடித்து தோசையை மென்று கொண்டு இருந்தார், நான் என்ன சாப்பிடுகிறேன் என்பதை அவர் பார்க்கிறாரோ என்று நினைத்துக் கொண்டே அவர் என்ன என்ன சாப்பிடுகிறார் என்பதை கவனித்துக் கொண்டு இருந்தேன்.

மீதம் இருந்த வெள்ளைச் சோற்றில் காரக் குழம்பை ஊற்றி பிசைந்தேன், நல்ல காரம் காரக் குழம்புக்கு தோதான துவையல் ஏற்கனவே தின்று தீர்ந்து போய் இருந்தது, உணவகப் பணியாளர் அருகில் இருக்கிறாரா என்று பார்க்க சற்று தொலைவில் வேறொரு மேசைக்கு பறிமாறிக் கொண்டு இருந்தார், எனக்கு பிடிக்குதோ, இல்லையோ உணவுப் பொருள்களை வீணாக்கக் கூடாது என்ற கொள்கையில் மீதம் இருந்த கத்திரிக்காய் பொரியலும் தீர்ந்தது, சோறும் கிட்டதட்ட முடிய, ரசம் அல்லது தயிறுக்காக இன்னும் கொஞ்சம் சோறு இருந்தால் நல்லா இருக்கும் என்று நினைத்து கேட்க நினைத்தேன், 'சோத்தைக் கொண்டு வந்து வைத்தப் பிறகு சர்வர் எட்டிக் கூடப் பார்க்கலையே, எதுவும் வேண்டுமா ? என்று கூட கேட்கவில்லையே, இது தான் வாடிக்கையாளர் சேவையா ? இவர்களுக்கெல்லாம் பணம் வந்தால் போதும், மறுபடியும் கேட்டு சாப்பிடும் அளவுக்கு இந்த சாப்பாட்டில் பெரிய விசேசம் எதுவும் இல்லை என்றெல்லாம் நினைத்து பின்னர் ஒருவாறு திருப்தி பட்டுக் கொண்டு, காத்திருந்த ரசத்தை அப்படியே குடித்தேன், பின்னர் பாயாசம். ஒரளவு வயிறு நிறைந்திருந்தாலும் எதோ குறைவாதாக நினைத்து கை கழுவச் சென்றேன்.

கை கழுவிவிட்டு பணம் செலுத்துமிடம் அருகே வர எனக்கு உணவு கொண்டு வந்த பணியாளர் பில்லை நீட்டினார், அவரிடம்  'நீங்களெல்லாம் மீல்ஸ் சாப்பிடுகிறவர் பக்கம் கொண்டு வந்து வைத்த பிறகு வரவே மாட்டிங்களா ?, எதுவும் வேண்டுமா என்று கேட்கவே மாட்டிங்களா ?' என்றேன், அவர் கொஞ்சம் மிரட்சியுடன், அருகே அவரது உணவக மேனேஜர் நிற்பதால் சற்று பயந்து என்னை நான் சாப்பிட்ட மேசை அருகே அழைத்துச் சென்று.

'நீங்க கேட்டு இருக்கலாமே சார், இங்கே இவருக்கு தோசைக் கொடுக்கக் கூட டேபிளுக்கு அருகே வந்தேன், அப்பக் கூட நீங்க எதுவும் கேட்கவில்லையே' கொஞ்சம் பணிவானக் குரலில் உணவகப் பணியாளர் விளக்கிக் கொண்டு இருந்தார். அதற்கு நான்,

'நீங்க தான் வேற எதுவும் வேண்டுமா ? என்று கேட்டி இருக்கனும், எல்லாருமே கேட்கமாட்டாங்க, எதிரே அமர்ந்து சாப்பிடுபவர்கள், இவன் சோத்தை இந்த கட்டுக் கட்டுறானேன்ன்னு நினைப்பாங்கன்னு நினைத்து கூச்சத்தால் கேட்காமலே இருந்துடுவாங்க'

அதற்குள் பணியாளர் 'நீங்க சொல்றது புரிகிறது சார், நான் இனிமே மற்றவர்களிடம் அப்படிக் கேட்கிறேன்' என்று சொல்ல 'ஓகே ஒகே' என்று சொல்லி வந்துவிட்டேன்.

நான் எதிரே உள்ளவங்க தப்பா நினைப்பாங்க என்று சொன்னதை எனக்கு எதிரே இருந்தவர் தன்னைத் தான் சொல்லவதாக நினைத்திருப்பாரோ ? அவர் கேட்டு இருந்தால் நான் உங்களைச் சொல்லவில்லை சார் ஒரு உதாரணத்திற்கு பொதுவாகச் சொன்னேன் என்று சொல்லி இருப்பேன்.

இருந்தாலும் அடுத்து மூளை வேறு ஒன்றைப் பற்றி சிந்திக்க வாய்ப்புக் கிடைக்கும் வரை 'வாடிக்கையாளர் சேவை என்பதில் உணவகங்கள் பணியாளர்களுக்கு நிறைய பயிற்சி கொடுக்க வேண்டி இருக்கிறது, இப்படி நடந்து கொண்டு உணவுத் தொழிலாக இருப்பதை உணவுச் சேவை என்று அவர்களும் வெளியே பெருமையாகச் சொல்ல ஒன்றும் இல்லை, நாமும் அதை அவர்களிடம் எதிர்பார்க்க முடியாது என்கிற சிந்தனை ஓட்டம் ஆக்கிரமித்துக் கொண்டு இருந்தது.

*******

ஒன்றைப் பற்றிய நம் எண்ணங்களில் ஒத்தக் கருத்தும் எதிர்கருத்தும் தோன்றுவது நாம் அதனை எதிர்நோக்கும் சூழல்களால் ஏற்படுகிறது,சூழலே அதை முடிவு செய்கிறது. நான் இட்லி / தோசை சாப்பிடேனா ? சாப்பாடு சாப்பிட்டேனா ? எது சரியான செயல் என்று ஆராய்ச்சி செய்ய வேண்டாம்,. விருமாண்டிப் படத்தில் இருவேறுபட்ட மனித எண்ணங்களில் படம் காட்சிப்படுத்தப்பட்டு இருக்கும், அப்படி ஒருவகையான வாசிப்பு அனுபவமாக மட்டும் கொள்ளவும்.