மென்பொருள் வல்லுனர்களின் ஊதியமும், போலியான சமூக வாதிகளும் !

ஒருகாலத்தில் அரைகாசு சம்பளம் வாங்கினாலும் அரசாங்க சம்பளமே சிறந்ததாக கருதப்பட்டது. காரணம் ஓய்வு பெறும்வரை வேலைக்கு உறுதி உண்டு, வேலையை சரிவர செய்யாவிட்டாலும், தற்காலிக பணிநிறுத்தம், ஊதிய உயர்வு நிறுத்தம், பதவு உயர்வு நிறுத்தம் என சிறு சிறு தண்டனைகளுடன் 58 வயது வரை அரசு மேசையை தேய்த்துவிட்டு ஊதியத்தைப் பெற்றுக் கொள்வார்கள். அரசு ஊழியர்களுக்கு பெண் கிடைப்பதும் கூட எளிது, கூடவே அவர்களுக்கு தங்கள் சொத்துமுழுவதையும் சீராக எழுதிவைக்கத் தயங்காத அப்பாமார்கள். கடைநிலை அரசு ஊழியர்கள் கூட காலரை தூக்கிவிட்டுதான் நடப்பார்கள்.

அதுபோலவே மருத்துவராக இருக்கும் மாப்பிள்ளைகளுக்கும் ஏகப்பட்ட வரவேற்பு இருந்தது. காரணம் மிகுந்த ஊதியம், வசதிகள் எதையும் பெருக்கிக் கொள்ளும் அளவுக்கு வருமானம். தனியார் நிறுவனத்தில் வேலை செய்தவர்களுக்கு வேலை நிரந்தரமில்லை என்று பெண்களை வைத்திருக்கும் பெற்றோர்கள் அத்தகைய வரன்களை தேர்ந்தெடுக்க தயக்கம் காட்டினார்கள். நாளைக்கு வேலை போய்விட்டால், தம் மகளின் வாழ்க்கை சூனியம் ஆகிவிடும் என்றெல்லாம் பெற்றோர்கள் மிகவும் கவலைப்பட்டு எவ்வளவு சீர் கொடுக்க வேண்டுமானாலும் கடன் வாங்கியாவது கொடுத்து அரசு ஊழியர்களையே மணமகனாகத் தேர்ந்தெடுத்தார்கள்.

இதெல்லாம் 10 ஆண்டுகளுக்கு முன்புதான், தகவல் தொழில் நுட்ப புரட்சி ஏற்பட்டபிறகு எல்லாம் தலைகீழாக மாறிவிட்டது, 'எலேய் நம்ம குப்புசாமி மகன் மெட்ராசுல பெரிய ரூபாய் (ஒருலட்சம்) மாச மாசம் சம்பளமாக வாங்குறானாமே ? குப்புசாமியின் மகன் மென்பொருள் வேலையில் லட்சம் ரூபாய் ஊதியமாகப் பெருவது வியப்பளித்தாலும் அவர்களுக்கு அதிர்ச்சியே அளித்தது. நேற்றுவரை தன்னோடு கடைநிலை ஊழியம் பார்த்த குப்புசாமிக்கு வசதி வாய்ப்புகள் பெருக பெருக, மற்றவர்களுக்கு வாய்ப்பு இல்லாமை காரணமாக பொறாமை ஏற்படுவதும், வயிற்றெரிச்சல் ஏற்படுவதும் இயல்புதானே.

மென்பொருள் வல்லுனர்களுக்கும், மற்ற பொறியாளர்கள், அல்லது கலைக்கல்வி பயின்றவர்களுக்கும் உள்ள ஊதிய வேறுபாடு மலைக்கும் மடுவுக்கும் இருப்பது போல் இருப்பதால் தான் மென்பொருள் வல்லுனர்களின் ஊதியம் பயமுறுத்துகிறது. இந்தியாவில் தான் இத்தகைய நிலமை. மற்ற வெளிநாடுகளில் கணக்கு வழக்கு (அக்வண்ட்) மற்றும் பிற துறைகளில் வேலை செய்பவர்கள், வேறு பொறியாளர்கள் ஆகியோருக்கும் மென்பொருள் வல்லுனர்களுக்கும் ஊதிய அளவில் பெரிய வேறுபாடு இல்லாததால் வெளிநாடுகளில் இத்தகைய பெருமூச்சுகள் ஏற்படுவதே இல்லை.

அப்படி இருந்தாலும் அதுபற்றி பேசும் போதுதான் பேசுவார்கள், எப்போதும் பேசமாட்டார்கள்.
மற்ற நாடுகளில் வேலைக்கு ஏற்ற ஊதியம் என்பது நடைமுறை இருக்கிறது. இந்தியாவில் அப்படி எதுவுமே இல்லாததால் அரசு ஊழியர்கள் தவிர்த்து பிறருக்கு தகுதி அடைப் படையிலேயே ஊதியம் நிர்ணயிக்கப்படுகிறது, பொறியியல் படிப்பை முடித்து உடனே வேலைக்குச் செல்வோர்களுக்கு சிங்கையில் மாதம் 1500 - 2000 வெள்ளிவரை கிடைக்கும், ஆனால் இந்தியாவின் நிலவரப்படி நிறுவனங்களுக்கு ஏற்றவாறு இந்த தொகை 10000 ரூபாய் முதல் 25 ஆயிரம் ரூபாய்வரைதான். சிங்கையில் கொடுக்க முடிகிறது ஏன் இந்தியாவில் கொடுக்க முடியவில்லை ? உற்பத்தி செலவை சொல்கிறார்கள், இந்தியாவில் உற்பத்தி செலவு குறைவு என்ற காரணத்தினால் தான் பல்வேறு நிறுவனங்களும் தங்கள் இடத்தை
பலநாடுகளில் இருந்து இந்தியாவிற்கும் சீனாவுக்கு மாற்றிக் கொண்டன. சிங்கை போன்றே உற்பத்தி செலவு இருந்தால் அவர்கள் இங்கு வந்திருக்க மாட்டார்கள் என்பது ஒரு காரணம். உலகதேவைகளுக்கு ஏற்ப கூடுதலாக உற்பத்தி செய்யக் கூடிய மனிதவளம் இருக்கிறது என்பது மற்றொரு காரணம். ஊதியமாக பொரும் பகுதி சென்றால் லாபத்தின் விழுக்காடு குறையும் என்ற முதலாளிகளின் பேராசையே பிற பொறியியல் வல்லுனர்களுக்கு கிடைக்கும் ஊதியத்திற்கும் மென்பொருள் வல்லுனர்களுக்கு கிடைக்கும் ஊதியத்திற்கும் உள்ள வேறுபாடு. எல்லாம் நவீனமயமாக வளர்ந்துவிட்டதால் மற்ற பொறியியல் துறையில் உடல் உழைப்பாளிகள் (காசுவல் லேபர்) தவிர்த்து மேலதிகாரிகள், பொறியாளர் என மிகச் சிலரே தேவையாக இருக்கும், இந்த வேலைக்களுக்கு முயற்சிப்பவர்களின் எண்ணிக்கையும் கனிசமான அளவில் இருப்பதால், அங்கு ஊதியத்தைக் குறைத்து பேசி தகுதியானவர்களை வேலைக்கு முடிவு செய்வதற்கு அது வாய்ப்பாகவே அமைந்துவிடுகிறது. இந்த வேலை இல்லாவிட்டால் பிழைப்பே இல்லை என்று நிலை இருக்கும் போது ஊதிய குறைவைப்பற்றி கவலைப்படாமல் வேலை கிடைக்கிறதே என்று செல்பவர்கள் தானே மிகுந்தது.

இந்தியாவில் இயங்கும் உலகளாவிய (மல்டிநேசனல்) நிறுவனங்களில் ஊதியம் ஓரளவுக்கு ஞாயமானதாகவே இருக்கிறது, இந்திய நிறுவனங்கள் கிடைக்கும் லாபம் குறைந்துவிடும் என்பதற்காக ஊதியத்தை கட்டுப்பாட்டுக்குள்ளேயே வைத்திருக்கிறார்கள். ஆனால் மென்பொருள் துறையில் அவ்வாறு செய்யவே முடியாது. மென்பெருள் வல்லுனர்களின் தேவை நாளுக்கு நாள் மிகுந்து கொண்டே செல்வதால் அவர்களில் திறமையானவர்களாலேயே அந்த வேலையை சிறப்பாக செய்யமுடியும் என்ற அடிப்படை காரணம் இருப்பதால் அந்த வேலையை செய்யும் வல்லுனர்கள் கேட்கும் ஊதியத்தை வேலை முடியவேண்டுமென்றால் கொடுத்தே ஆகவேண்டும். அதுதவிர மென்பொருள் நிறுவனங்களில் 50 விழுக்காடு வெளிநாட்டு நிறுவனங்கள், மீதம் 50 விழுக்காடு இந்திய நிறுவனங்களும் வெளிநாட்டின் மென்பொருள் தேவைகளைத்தான் செய்துவருகின்றனர். மென்பொருள் வேலைக்கு கொடுக்கப்படும் ஊதியத்தை குறைத்தால் எங்கு நல்ல வாய்ப்பு கிடைக்கிறதோ, உடனடியாக பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் வேலையை அப்படியே விட்டுவிட்டு அந்த வேலைக்கு தாவிவிடுவார்கள் என்ற பயமும், எப்படியும் ப்ராஜெக்ட்டை முடித்துக் கொடுக்க வேண்டும் என்ற காலநிர்ணயமும் இருப்பதால், மென் பொருள் துறையில் வேலை செய்பவர்களின் ஊதியத்தில் கைவைக்கவே முடியாது. அதுமட்டுமல்ல இந்திய மென்பொருள் வல்லுனர்களுக்கு உலக அளவில் எங்கும் வரவேற்பு இருக்கிறது. மற்ற பொறியாளர்கள் வாய்ப்புகளை மிகவும் கடினப்பட்டு தேடித்தான் பிடிக்க முடிகிறது.

மென்பொருள் துறையினருக்கு அள்ளிக் கொடுக்கிறார்கள் என்றால் இதுதான் காரணம். இதில் மென்பொருள் வல்லுனர்கள் மட்டும் தான் லாபம் அடைகிறார்களா ? விமானங்களை ஆகயத்தில் மட்டுமே பார்த்த அவர்களது பெற்றோர்கள் அதில் பயணம் செய்யும் வாய்ப்பு கிடைத்திருக்கிறது, நடுத்தரவர்க்க இல்லங்களில் ஓரளவுக்கு வசதிகள் பெருகி இருக்கிறது, அப்பாக்களின் சுமைகளை குறைக்கப்பட்டுள்ளன. இதைத்தாண்டி மென்பெருள் வல்லுனர்களின்
பெயரைச் சொல்லி கொள்ளை அடிப்பவர்கள் வீட்டுமனை விற்பனையாளர்களே மிகுதி. சென்னையில் ஓர் அறை வீட்டை வாடகைக்கு கேட்டாலும் குறைந்தது 5000, கொஞ்சம் யோசனை செய்து பேரம் பேசினால், சாப்டுவேர்காரர்கள் வந்து பார்த்துட்டுப் போனார்கள் என்று சொனனாலேயே 5000 ரூபாய்க்கு வேறு வழியில்லாமல் ஒப்புக் கொள்ளும் அப்பாவிகள். வாடகையே இப்படி என்றால், சென்னையில் வீட்டுமனைகள் கோடிகளில் பேரம்
பேசப்படுவதற்கும் இதுவே காரணம், சாப்டுவேர்காரர்கள் விலைகொடுத்து வாங்கத்தயாராக இருக்கிறார்கள் என்று சொல்லியே கொள்ளை அடிக்கின்றனர். தற்போதைய விலைவாசியில் மென்பொருள் வல்லுனர்கள் தவிர்த்து மற்றவர்கள் எவருமே சொந்த வீடு, மனை வாங்கமுடியாமல் செய்ததற்கு மென்பொருள் வல்லுனர்களின் ஊதியத்தால், ரியல் எஸ்டேட் ஏஜெண்டுகளின் எழுந்த பேராசையே. இவர்கள் மட்டுமல்ல முன்பு 5 லட்சத்து வாங்கிய அடுக்குமாடிக் குடியிருப்பை 50 லட்சத்துக்கு பேரம்பேசி விற்கலாம் என்ற பொதுமக்களின் ஞாயமான ஆசையும் சேர்ந்து கொண்டு வீட்டுமனைகளின் விலைகள், வாடகைகள் எட்டமுடியாத உயரத்திற்கு சென்றுவிட்டன. முன்பு சாதரணமாக இயங்கிவந்த முடித்திருத்தும் இடங்கள் குளிர்சாதனம் பொறுத்திவிட்டு 50 ரூபாய்க்கு முடித்திருத்தியவர்கள், 150 வரை வாங்குகிறார்கள், 'என்னப்பா இவ்வளவு கட்டணம் ?' யாராவது கேட்டால், 'சார்...இங்கெல்லாம் சாப்டுவேர் எஞ்ஜினியர்கள் வருவாங்க...உங்களுக்கு கட்டுபடியாகலை என்றால் மரத்தடியில் ஸ்டூல் போட்டு உட்கார்ந்திருப்பவர்களிடம் போங்களேன்' என்று மென்பொருள் வல்லுனர்களின் பெயரைச் சொல்லி தங்கள் வருமானத்தைப் பெருக்கிக் கொள்கிறார்கள்.

இவைதடுக்கப்பட்டு, அனைவரும் வீட்டுமனைகள் வாங்க வேண்டுமென்றால், விலைவாசி உயர்வை சரியாக எதிர்கொள்ள வேண்டுமென்றால் எல்லா நிறுவனங்களும் லாபத்தைக் குறைத்துக் கொண்டு மற்றவர்களின் ஊதியத்தையும் உயர்த்த முன்வரவேண்டும். அதுதவிர தனியார் நிறுவனங்களுக்கு ஊதிய நிர்ணயம் செய்து அதை கண்காணிக்க வேண்டும் இல்லை என்றால் மென்ப்பொருள் ஊழியர்களின் பெயரைச் சொல்லி சமூகபொருளாதாரத்தை சீரழிப்பவர்களை தடுக்கவே முடியாது.

மென்பெருள் வல்லுனர்கள் மீது வைக்கபடும் மற்ற குற்றச் சாட்டுகள் ? குடி கும்மாளம், காசை தண்ணீராக செலவளிப்பது ? இதையெல்லாம் எல்லோரும் செய்வது இல்லை. பொறுப்பானவர்கள் பெற்றோருக்கு களங்கம் வராமல் அளவோடுதான் நடந்து கொள்கிறார்கள். அதே போல் முன்பு பணக்காரர்களால் மட்டுமே செய்ய முடிந்தது என வெளியில் இருந்து ஏங்கியதெல்லம் கைக்கெட்டும் தொலைவில் இருக்கும் போது சிலர் அதையெல்லாம் அனுபவிக்க நினைத்து அதனை செயல்படுத்துவதை குற்றம் செய்கிறார்கள் என்று நினைக்க முடியவில்லை. இதைப்பற்றி குறை சொல்பவர்கள் 'தகுதி' பற்றி உயர்சாதி மனப்பாண்மையில் தான் பேசுகிறார்கள் என நினைக்க வேண்டி இருக்கிறது. அதாவது இவர்கள் முன்பிருந்த தகுதிக்கு இவர்கள் ஆட்டம் போடலாமா என்று அவர்களின் பழைய தகுதியை ஒப்பிட்டு போலியான அக்கரையில் இவர்களைப் பற்றி குறைசொல்கிறார்கள். எவரோ ஒருசிலர் ஆட்டம் போடுவதை ஒட்டுமொத்த மென்பொருள் வல்லுனர்கள் செய்வதாக கட்டமைப்பது வயிற்றெரிச்சல் என்றே நினைக்க வைக்கிறது. ஊதிய ஏற்ற இரக்கம் சரிசெய்ய எதாவது புரட்சி ஏற்பட்டாலே வழி உண்டு, அதைத் தவிர்த்து மென் பொருள் வல்லுனர்கள் மீது எரிச்சல் அடைவதால் எந்த பயனும் இல்லை.

என் அம்மா முதல் முறை சிங்கை வந்து இறங்கிய போது விமான நிலையத்தில் சொன்னது, 'கண்ணா, சொர்கத்துக்கு வந்தது போல் இருக்குடா, ப்ளைட்டெல்லாம் ஆகாயத்தில் போவதைப் பார்த்து இருக்கிறேன். இங்கெல்லாம் நான் வருவேன் என்று நினைத்துப் பார்த்ததே இல்லை...' என்றார்

அரசு ஊழியர்களும், மருத்துவர்களும் அனுபவித்ததை, மிகுந்த ஊதியம் காரணமாக நடுத்தர குடும்பத்தில் இருந்து வந்த மென்பொருள் வல்லுனர்கள், அவர்கள் குடும்பத்தினர் அனுபவித்தால் ஏன் ஏற்கமுடியவில்லை ? நடுத்தரவர்கத்தினரும் தான் அனுபவிக்கட்டுமே. மென்பொருள் வல்லுனர்கள் அடித்துபிடுங்கவோ, தவறான வழியிலோ பொருள் சேர்க்கவில்லையே ?

பின்குறிப்பு : இது பதிவர் பாமரனின் இந்த பதிவுக்கான எதிர்வினை அல்ல.