பெருகிவரும் மனமுறிவுகள் குறித்து...

இன்று காலை சிங்கை வானொலி கேட்டபோது மணமுறிவு (விவாகரத்து) பற்றிய கருத்துக்களை சிலர் பகிர்ந்து கொண்டனர். கடந்த 10 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு திருமணம் ஆன ஆயிரம் தம்பதிகளில் 3 மூவர் என்ற அளவில் மனமுறிவு பெற்றுக் கொண்டது தற்பொழுது 7 என உயர்ந்திருக்கிறதாம். மேலை நாடுகளை ஒப்பு நோக்க ஆசியாவில் இந்த வளர்ச்சி குறைவுதான்.

முன்பு போல் ஆண்கள் பெண்களை அடிமை படுத்துவதில்லை. இருவரும் இல்ல பொறுப்புகளில் சமபங்கெடுத்தே எல்லாவற்றையும் செய்கிறார்கள். இருந்தும் ஏன் என்று பார்க்கையில் பலர் பலவிதமாக கருத்து சொல்கிறார்கள்.

ஒருவருக்கொருவர் தலையீடு செய்வதை யாரும் விரும்புவதில்லையாம்.

விட்டுக் கொடுத்தல் என்பது குறைந்து போய்விட்டதாம்.

சிங்கை போன்ற நாடுகளில் வசிக்கும் இந்தியர், தமிழர் ஆகியோர் காதல் திருமணங்களைத்தான் மிக்கவையாக செய்து கொள்கின்றனர். கண்டதும் காதல் என்றாலும் மூன்றாண்டுகளுக்கு மேலாக காதலித்து, அதன் பிறகும் தள்ளிப் போடக் கூடாது என்று நினைத்தோ அல்லது எதோ ஒரு நெருக்கடியில் திருமணத்திற்கு செல்கிறார்கள்.

எனக்கு திருமணம் ஆகும் முன்பு ஒரு வீட்டில் குடியிருந்தேன். சிங்கையில் வீட்டுக்குள் ஒரு அறை அல்லது இரு அறைகளை வாடகைக்கு விடுவது நடப்பில் உள்ளவை. அதன் மூலம் கணிசமான வருமானம் வருகிறது எனவே ப்ரைவசி காராணங்களை விட பல தேவைகளுக்கு பணம் தேவை என்பது பெரிதாக நினைக்கப்படுகிறது, மேலும் வீடு வாங்கிய கடனை செலுத்த வேண்டும் என்பதற்காக ஒரு பகுதி வீட்டை வாடகைக்கு விடுவார்கள். அது போல் நான் குடியிருந்த வீட்டின் உரிமையாளராக ஒரு தம்பதி இருந்தனர். மாஸ்டர் பெட் ரூம் எனப்படும் பெரிய படுக்கை அறையில் அவர்கள் இருந்து கொண்டு, மற்ற இரு அறைகளை பேச்சிலராக இருந்தவர்களுக்கு விட்டார்கள். அறைக்கு இருவர் வீதம் நான்கு பேர் வாடகைக்கு இருந்தோம். மூன்று மாதம் சென்று தான் அவர்கள் இருவருக்கும் திருமணம் ஆகவில்லை என்ற செய்தி, அவர்களாகவே 'எங்கள் இருவருக்கும் அடுத்தவராம் திருமணம்' என்று சொன்னபோது அதிர்ச்சியுடன் தெரிந்து கொண்டேன். திருமணம் முடிந்தது பழையபடி அதே அறையில் தான் வசித்தார்கள்.

இதுபோல் பெரும்பாலன காதல் தம்பதிகள் திருமணத்திற்கு முன்பு சேர்ந்து வசிப்பது வழக்கம், அதன் பிறகு திருமணம் செய்து கொள்கிறார்கள். இவர்களில் எத்தனைபேர் மனமுறிவுக்கு செல்கிறார்கள் என்று தெரியவில்லை. குறைவாகத்தான் இருக்கும் என நினைக்கிறேன். ஏனென்றால் இருவருடைய வாழ்கையிலும் திருமணத்திற்கு முன் / பின் என்ற எந்த மாற்றத்தையும் நான் பார்க்கவில்லை. இருவரும் இந்தியர்கள் குறிப்பாக தமிழர்கள். இவர்களுடைய திருமணத்திற்கு முன்பே அந்த வீட்டிற்கு அவர்களுடைய அவர்களுடைய பெற்றோர்களும் அவ்வப்போது வந்து செல்வார்கள்.

ஒருவரை ஏமாற்றுதல் என்ற எண்ணத்தில் இல்லாது இருப்பதை புரிந்து கொண்டுள்ளதால் அடுத்த கட்டமாக சேர்ந்து வசிப்பதற்கு முடிவு செய்து கொள்வார்கள் என நினைக்கிறேன். நம் இந்திய சூழலில் இதுபோன்ற குடும்ப அமைப்பு ஏற்படுவத்ற்கு இன்னும் பல காலம் பிடிக்கும், இன்னும் காதல் திருமணங்களை கவுரவ இடறாக நினைக்கும் பெற்றோர்கள் தான் மிக்கவர்களாக உள்ளனர்.

காதலர்களாக இருந்தாலும் சேர்ந்து வாழும் முடிவு முறையாக திருமணத்திற்கு பிறகு என்று முடிவெடுத்து திருமணம் செய்பவர்கள் நிலையோ மாறுபட்டு இருக்கிறது. நெருங்கி வாழும் போதுதான் ஒருவருக்கொருவரின் உண்மையான முகம் என்னவென்று அறிந்து ஏற்றுக் கொள்ளாத நிலையில் பிரிகிறார்கள்.

மனமுறிவு என்ற சொல்லில் மிகவும் கலங்கிப் போய் இருப்பது குறிப்பாக இந்தியாவில் ஆண்கள் தான்

தொடரும்....