பெருகிவரும் மணமுறிவுகள் குறித்து...2

மணமுறிவு என்ற சொல்லில் மிகவும் கலங்கிப் போய் இருப்பது, குறிப்பாக இந்தியாவில் ஆண்கள் தான். என்று முடித்திருந்தேன்.

அதாவது இன்றைய இந்திய தமிழக சூழலில் திருமணமான ஆண் மணவிலக்கு பெற்று இருக்கிறார் என்று தெரிந்தால், அவரைப் பற்றி கேள்விபடுபவர்களின் ஊகம் பெரும்பாலும் அந்த ஆண்,

1. ஒழுக்கமற்றவனாக இருக்கலாம்
2. ஆண்மையற்றவனாக இருக்கலாம்

என்பது போல் நினைக்க ஆரம்பித்துவிடுவார்கள் என்ற அச்சமும், அதைத் தவிர்த்து ஒரு குடும்பத்தை வடிவமைத்து, அனுசரித்து நடத்துவதற்கு தகுதியற்றவன், ஒரு பெண்ணை நான்கு அறை விட்டு தனது கட்டுப்பாட்டில் வைக்கத் தெரியாதவன் என்றெல்லாம் நினைப்பார்கள். எவ்வளவு தான் தன்னளவில் தப்பே செய்யாதவனாக இருந்து தவிர்க்க முடியாத சூழ்நிலையில் திருமண ஒப்பந்தத்தை ரத்து செய்தவர்கள் மேற்கூறிய சில சமுதாய பார்வை காரணமாக தேவையற்ற குற்ற உணர்ச்சியில் வதைபடுபவர்கள் ஆண்களாகவே இருக்கிறார்கள். தன்னுடன் இல்லறம் நடத்திய பெண் தன்னை வேண்டாம் என்று ஒதுக்கும் போது நிராகரிப்பின் வலி என்பது அவனை மன அளவில் முறித்து போட்டுவிடும். குடும்ப நல வழக்காக வரதட்சனை கொடுமை தவிர்த்து நீதிமன்றம் செல்லும் மண முறிவு விண்ணப்ப வழக்குகள் விழுக்காட்டு அளவில் மிக்கவையாக பெண்களாலேயே முன்மொழியப்படுகிறது என்று நினைக்கிறேன்.

முன்பெல்லாம் கணவன் - மனைவிக்கு இடையில் பிணக்குகள் வரும் போது மனைவி கோபித்துக் கொண்டு தனது அம்மா வீட்டுக்குத் தான் செல்வாள், அதன் பிறகு இதற்கு மேல் தாய்வீட்டில் இருந்தால் கணவர் வேறு ஒரு பெண்ணுடன் குடுத்தனம் நடத்த ஆரம்பித்துவிடுவார் என்று அச்சப்பட்டு திரும்பி வந்துவிடுவாள். அல்லது ஒரு மூன்று மாதம் முதல் அதிகமாக ஆறுமாதம் அங்கு இருப்பாள். அதற்கு மேல் அங்கே வைத்துக் கொள்ள முடியாது, 'வாழாவெட்டி' என்று சொல்வார்கள் என அவளே நினைக்க ஆரம்பித்து அல்லது தாய்வீட்டு சொந்தங்கள் இருப்பக்கமும் பேசி சமாதானப்படுத்தி இருவரையும் சேர்த்து வைப்பர். தற்பொழுது கோபித்துக் கொள்ளும் பெண்கள் நேராக கோர்டுக்குத்தான் போகிறார்கள். இதற்கு பெற்றோர் தூண்டுதலும் முதன்மை காரணம். நான் எல்லா பெண்களும் அவ்வாறு செய்கிறார்கள் குறிப்பிடவில்லை. அதே சமயத்தில் ஆண்கள் எல்லோரும் ஒழுக்க சீலர்கள் என்று சொல்லவில்லை. கோபத்தை தற்காலிகமாக தவிர்க்க முடியாமல் ஆதரவுக்கு தாய்வீட்டுக்கு செல்லும் / கொண்டுவிடப்படும் பெண்களை அசடுகள், அறிவிலிகள் என்று சொல்ல முடியாது. அன்றைக்கு திருமணம் ஆன பெண்கள் அடிமைகளாக இருந்தாலும் இல்லறம் என்ற கட்டமைப்பு உடைவதற்கு அவர்கள் காரணமாக இருந்ததில்லை.

சமூகம் என்ற கட்டமைப்பு தோன்றிய காலம் முதல் அதையும், குடும்பத்தையும் தன் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்தான் ஆண். ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வரை தாத்தாக்களுக்கு குடும்ப பொறுப்பு என்றால் பணம் ஈட்டுவது மட்டுமே, ஒன்றுக்குமேற்பட்ட மனைவிகளுடன் உல்லாச வாழ்க்கை வாழ்ந்தனர், பலமனைவிகள் என்பது அதன் பிறகு அப்பாக்கள் காலத்தில், சில அப்பாக்களுக்கு சின்ன வீடு என்று சுறுங்கியது, அம்மாக்கள் கதவுக்கு பின்னின்று சத்தம் வெளிவராமல் தலையை மட்டும் வெளியே நீட்டி பயந்தே இல்லறம் நடத்தினர், பெருவாரியான குடும்பங்களில் இல்லற பொறுப்பு அனைத்தையும் பெண்களே சுமந்துவந்தனர். ஆண்கள் சுகவாசியாகவே இருந்தனர். ஆண்களுக்கு திருமணம் தவிர்த்து எந்த சடங்குகளும் இருந்ததில்லை. ஆனால் பெண்களுக்கு வயது வந்ததற்கு விழா, வளைகாப்பு, பட்டாடைகள், ஆபரணங்கள் ஆகியவற்றை எல்லா விழாக்காலங்களிலும் தந்து பெண்களை போற்றவும் செய்தனர். அதுவும் ஒரு பெண் தாயாகிவிட்டால், அவள் பெரிய அளவில் போற்றப்பட்டிருக்கிறாள், தாய்மைக்கு நம்நாட்டில் கொடுக்கும் மதிப்பு வேறு எந்த நாட்டிலும் இல்லை.

ஆனால் படிப்பு விசயத்தில்,
எனது அம்மா சிறுவயதில் பள்ளிக்கு படிக்க சென்ற போது தாத்தாவினால் தடுக்கப்பட்டு, 'எப்படியும் சட்டிப்பானைதான் கழுவப் போறே, படித்து என்ன ஆகப்போகிறது ?' என்ற கேள்வியுடன் அடி உதையுட்டன் 3ஆம் வகுப்போடு நிறுத்தப்பட்டாராம். அன்றைய சமுதாய கட்டமைப்பில் பெண்கள் வீட்டின் பொறுப்புகளை சுமப்பவர்கள் அதை ஒழுங்காக செய்யும் படி சமையல் வேலை, குழந்தை வளர்ப்பு போன்றவை தெரிந்தால் போதும் என்ற மனநிலைதான் இருந்தது.

பெண்களுக்கு சம உரிமை, பெண் கல்வி பெற வேண்டும் என்ற சிந்தனையில் பெண்கள் படித்து வேலைக்கு வர ஆரம்பித்துவிட்டார்கள். பெண்கள் சமூகத்தைப் பொறுத்து நல்ல முன்னேற்றம். அதனால் முன்பு போல் பெண்கள் ஆண்களை சார்ந்து இருக்க வேண்டிய தேவை என்று எதுவுமில்லை. ஒன்றை ஒன்று சார்ந்து இருக்கும் போது விலாகதும் இருக்கும், இது இல்லற அமைப்புக்கும் பொருந்தும்.

பிணக்கு என்று வரும் போது, இன்னும் பழைய நினைப்பில் 'படித்து வேலைக்கு சென்று விட்டாலும், நீ பொம்பள தானே ?' என்று ஆண்கள் கேட்கும் போது பெண்கள், 'தாம் எந்த விதத்தில் உனக்கு குறைந்துவிட்டேன் ?' என்று கேட்க ஆரம்பித்து, இருவரும் ஒரு முடிவை எட்டுகிறார்கள். இவை தனிப்பட்ட இருவரது ஈகோவினால் வருவது. இதைத் தவிர்த்து கோர்ட் பாடியேறும் மணமுறிவு வழக்குகள் இருப்பக்க சொந்தங்களின் தூண்டுதலால் தான் மிக்கவையாக நிகழ்கின்றன.

ஒழுக்கக் கேடுகளுக்காக இருபக்கமும் நாடும் மண முறிவு குறித்து எனக்கு கருத்து எதுவுமில்லை. அவை சமுகத்தின் தேவையும் கூட. நான் பகிர்ந்து கொள்ள நினைப்பது குடும்ப சூழல் மற்றும் உளவியல் அடிப்படையிலான மண முறிவுகள் குறித்ததே.

அபத்த முடிவாக பார்க்கப்படும் மண முறிவுகள், உண்மையில் அபத்தமா ? இன்றைய பெற்றோர்கள், தங்கள் குழந்தைகளின் இந்த முடிவைப்பற்றி பெரிதும் கவலைப்படுகிறார்கள். அது குறித்தும் பார்த்தோமானால் இன்னும் தெளிவான கருத்து பரிமாற்றம் நிகழும், அடுத்த பகுதியில் பார்கலாம்.