*நட்சத்திரம்* : சொல்லச் சொல்ல இனிக்குதடா முருகா φ

தமிழக இந்துக்கள் (சைவ / வைணவர் / நாட்டார் தெய்வங்களை வணங்குபவர்/ வைதீக மரபினர் என) அனைவரும் ஏற்றுக் கொள்ளும் ஒரே ஒரு பொது கடவுள் முருகன். சங்காலத்திற்கு முற்பட்டே தமிழகத்தில் முருகன் வழிபாடு வழக்கத்தில் இருக்கிறது என்பதற்கு இலக்கியங்களில் ஏராளமான குறிப்புகள் இடம் பெற்றிருக்கின்றன. தமிழகத்தில் குன்று இருக்கும் இடமெல்லாம் குமரன் இருக்கும் இடம் என்று போற்றப்பட்டது என்பதில் இருந்து முருகன் வழிபாடு தமிழகம் முழுவதும் பரவிக் கிடந்தன என்பது நமக்கு தெரிய வருகிறது. மலைகள் அற்ற தஞ்சை மாவட்டத்தை அடக்கிய கும்பகோணம் சுவாமி மலை, நாகையை ஒட்டிய எட்டுக்குடி, திருவாரூரை ஒட்டிய என்கண், சிக்கல் சிங்காரவேலர் கோவில்கள் போன்று பெரிய ஆலயங்களும், சிறிய ஆலயங்களும் எண்ணற்ற அளவில் முருகனுக்கு ஆலயங்கள் இருக்கின்றன.

தமிழர்கள் சாதி வேறுபாட்டில் விழுந்திருக்காத காலம் தொட்டே முருக வழிபாடு இருப்பதால், பின்னாளில் வருணத் தாக்குதலால் சாதியம் வளர்ந்த போதும் முருகன் இந்த சாதிக்கு மட்டுமே உரிமையுடைய கடவுள் என்று பிரிந்து போய்விடவில்லை. அதைவிட எங்களைச் சேர்ந்தவர் என்று காட்ட பல்வேறு தமிழக சாதிகளும் முருகனை வைத்து புனைவு கதைகளைப் புகுத்தி சேர்த்துக் கொள்ளவே செய்திருக்கின்றனர். வேடுவன் முருகன் எனவே குறவரும் மறவரும் முருகனை தங்களைச் சேர்ந்தவர் என்று சொல்லுகிறார்கள். முருகன் தங்கள் சாதியைச் சேர்ந்தவர் என்று காட்டுவதற்காக எழுதப்பட்ட 'செட்டி மகனே திலக கட்டிமணியே' என்ற ஒற்றையடி காவடி சிந்து பாட்டுக்கள் செட்டியார்களால் இயற்றப்பட்டது. தமிழகத்தில் முருகன் வழிபாடே முதன்மையானது என்று பின்னாளில் தமிழகத்தில் குடியேறிய போது அறிந்து கொண்டு முருகன் வேதக்கடவுள் என்று சொல்ல முயன்ற வைதிக மதம், வேதகடவுளான இந்திரனின் மகள் தெய்வானையை முருகனுக்கு மணம் முடித்தும், தங்களின் முதல் கடவுளான வேதம் போற்றிய பிரம்மனை பிரணவ மந்திரத்தை மறந்ததற்காக சிறையில் அடைத்தாக புராணம் எழுதி (முதலில் தாழ்த்திக் கொண்டு) பிறகு தமதாக்கிக் கொள்ள முனைந்ததும் கூட நடந்திருக்கிறது. மேலும் குமரகுருபரரே குமரன் முருகன் என்றும், மேலும் கந்தபுராண பாடல்கள் முழுவதுமே முருகனை ஷண்முகனாக்கி, சுப்ரமணியனாக்கி, வேதக்கடவுளாக்கிப் போற்றிப் பார்த்தனர். வைணவர்களைக் முருகன் பக்கம் இழுப்பதற்காக திருமாலுக்கு இருப்பது போலவே அவதாரக் கதைகளும் சூரனை அழித்த கதைகள் மற்றும் திருமால் முருகனுக்குத் தாய்மாமன் என்ற உறவாகவும் சொல்லப்பட்டது. முருகனை உறவாகக் கொண்ட பின்பு சைவமும் வைணவும் கைகோர்க்க ஆரம்பித்தது.

சிறுதெய்வ வழிபாடாக இருந்தாலும் அது சிறப்படைந்திருந்தால் கொள்ளப்பட்டிருந்தால் அவற்றிற்கு புராணம் ஏற்றி வைதிகவழி வந்ததாக காட்டுவது பின்னால் ஏற்பட்ட வழக்கு, இன்றும் கூட கிராமக் கோவில்களில் திருவிளக்கு பூஜை என்ற பெயரில் நாட்டார் தெய்வங்களை வேதகால தெய்வங்களின் 'அம்சம்' என்பது போன்று கதைகளைச் சொல்லியும், சமஸ்கிரத மந்திரங்களைச் சொல்லியும்
வேதகால தெய்வம் என்ற 'புரோமசன்' கொடுத்துக் கொண்டி ருப்பதைப் தற்காலத்திலும் பார்க்கலாம். இந்த வகையில் தான் காளியம்மன், மாரியம்மன் போன்ற நாட்டார் தெய்வங்கள் கூட சக்தியின் அவதாரமாக உருமாறின.

இவற்றிற்கான தேவைதான் என்ன என்று பார்த்தால் குறிப்பிட்ட உருவ தெய்வ நம்பிக்கைகள் அந்த மண்ணில் செலுத்தி வந்த ஆதிக்கமே காரணம் என்று தெரிகிறது. அவற்றில் புகுவதின் மூலம் அந்த மக்களுடன் உறவாட முடிந்தது. இதுபோன்றே முருகன் வழிபாடு பலசமயத்தினராலும் உரிமையுடன் போற்றப்பட்டது. அதாவது அபகரித்தல் என்று சொல்வதைவிட உரிமை இருக்கிறது என்று காட்டவே முதன்மையாக கையாளப்பட்டது. பிற்கால சமுக அரசியலில் 'தெய்வத்தை அபகரித்தல்' என்பதாக மாறியதற்கு காரணம். கதைகள் உண்மை என்று பக்தியாளர்கள் நம்பிவிட்டதால் அதையே காரணமாக வைத்து பிறருக்கும் இருக்கும் உரிமையை மறுத்ததாலேயே என்பதும் தெளிவாகிறது.

முருகன் வழிபாடு மட்டுமே இருந்த காலத்தில் சிவனுக்கு மைந்தனாக இருந்தது இல்லை. திருமாலுக்கு மருமகனாகவும் இருந்தது இல்லை. இவையெல்லாம் பின்னால் புனைவுடன் எழுதப்பட்டு வாரிசாக்கப்பட்ட கதைகள். முருகனுடன் இணைத்து எழுதும் போதும் தங்கள் நம்பும் கடவுளையும் முருக வழிபாடு செய்பவர்கள் ஏற்றுக் கொள்வார்கள் என்று நம்பி செய்ததும் அது நடந்தேறியதும் அறிந்ததே. அதற்காக நான் சைவ கடவுள் சிவனையும், வைணவ கடவுள் திருமாலையும் வைதீக கடவுள் என்று சொல்லவில்லை. அவைகள் வைதீக மயமாக்கப்பட்டது வேறொரு நிகழ்வில் அது புத்தர் காலத்துக்கு பிந்தியது.

14 ஆம் நூற்றாண்டிற்கு பிறகே அதாவது சைவசமயம் ஓங்கி வளர்ந்த பக்தி இலக்கிய காலகட்டத்திலேயே பிள்ளையார் முருகனுக்கு அண்ணன் ஆக்கப்பட்டார். அதற்கு முன்பு எந்த சங்க இலக்கியங்களிலும் பிள்ளையார் வணக்கம் செய்து பாடல்கள் இல்லை. ஐயப்பன் முருகனுக்கு தம்பியானது இயற்கையாக நிகழ்ந்த ஒரு நிகழ்வு அதற்கு என்று தனியாக புனைவு தேவைப்படவில்லை. எனென்றால் ஐயப்பன் சிவனுக்கு மைந்தனாகிய போது முருகனுக்கும் தம்பியானவது பிறப்பின் அடிப்படையில் (இன்ஹெரிட்டன்ஸ்) ஏற்பட்ட இயல்பு நிகழ்வு.

இந்து பக்தி இலக்கியத்தின் வழியாகவோ அல்லது வேறுவழியாகவோ எதுவாக இருந்ததலும் அதில் முருகனுடன் உறவை புனைவதைத் தவிர்த்துவிட்டு தமிழ்நாட்டுக்குள் எந்த கடவுளையும் இந்துமதம் சார்பாக புகுத்த முடியாது என்பதற்கு இவைகள் ஆதாரமாக இருக்கின்றன.

இவை மட்டும் தான முருகன் தமிழர்களுக்கு உறவானவன் என்று காட்டுவதற்கு ? இல்லை இல்லை. தமிழர்கள் எங்கு குழவாக குடிபெயர்ந்தாலும் குழுக்களாக இணைந்து கொண்டாலும் தவறாமல் உடன் எடுத்துச் செல்வது
முதன்மையாக முருகனைத்தான். கண்டி கதிர்காமம், மலேசியா பத்துமலை, சிங்கை தண்டாயுதபானி சுவாமி, அட்லாண்டா முருகன் என தமிழர் இருக்கும் இடம் என்று அடையாளப்படுத்தும் அளவுக்கு முருகன் வழிபாடு தனிச் செல்வாக்கு படைத்தது.

பிள்ளையார் மற்றும் இராமனை எப்போதும் விமர்சித்த பெரியார் கூட முருக வழிபாட்டை அவ்வளவாக எதிர்க்கவில்லை. என்னதான் மூட நம்பிக்கை மற்றும் உருவ வழிபாடுகளை பெரியார் எதிர்த்திருந்தாலும் தமிழர்களின் 'ஓம்'கார முருகனை பெரியார் அவ்வளவாக தொடவே இல்லை. முருகன் மேல் இருந்த 'ஸ்கந்தன்' என்ற வைதீக பெயரையும், அதன் பெயரை வைத்து புனைந்த புராணங்களை மட்டுமே இகழ்ந்தார். முருகன் படங்களை தீயிட்டு கொளுத்தியதாகவோ, சிலைகளை உடைத்ததாகவே தெரியவில்லை. கலைஞர் முக அவர்கள் கூட அண்மையில் எட்டுக்குடியில் பெரியார் பாடலை பாடிக்கொண்டே பெரியார் தொண்டர்கள் முருகனுக்கு காவடி எடுத்தது சென்றதை நினைவில் இருந்து குறிப்பிட்டுள்ளார் என்பது இங்கு நினைவுறத்தக்கது.

தமிழருக்கு முழுமுதல் கடவுள் முருகன் என்று தமிழ் மக்கள் மனதில் ஆயிரம் ஆயிரம் ஆண்டுகளாக பதிந்துவிட்ட நிலையில், முருகனையும் தமிழையும் என்றுமே தனித்துப் பார்க்க முடியாது. 12 கைகளும் உயிர் எழுத்துக்களாகவும் , தலைக்கு முன்று என 18 கண்கள் மெய் எழுத்துக்களாகவும் வேல் என்ற ஆயுதம் ஆய்த எழுத்தாகவும் முருகனின் உருவம் ஒரு 'தமிழ் குறீயீடு' என்கிறார்கள். வல்லின, மெல்லின, இடையின எழுத்துக்கள் சேர்ந்து 'தமிழ்' என்பது போல் தான் 'முருகு' என்ற சொல்லும் அழகாக அமைந்திருக்கிறது. தமிழும் முருகனும் வேறில்லை. தமிழ் நீசபாசை என்று பழித்துச் சொல்லும் போது அந்த அசுரர்களின் தலையை கொய்ய முதலில் எரியப்படுவது முருகனின் 'ஆய்த எழுத்தாக இருக்கும் கூர் வெற்றி வேல் தமிழ். அந்த வேல் கொண்டு , வீறுகொண்டு எறிபவர் யாவரும் முருகனின் உயர்ந்த திருவுருவில் (விஷ்வ ரூபம்) இருந்து எழும் முருகன்(பக்தர்)கள் தாம்.

முருகனும் தமிழும் வேறல்ல.

முருகன் தான் தமிழ், தமிழ் தான் முருகன் ! அறி'ஓம்' !!!

உரக்க சத்தமிடு'ஓம்' !

வெற்றிவேல் முருகனுக்கு ... அரோகரா !

:)))

சென்ற பதிவில் குறிப்பிட்டு இருந்த தாடி வைத்த தமிழ்க் கடவுள் ? மேலே பாருங்கள் வள்ளியை ஏமாற்றும் முருகன் வேடத்தை, தாடி இருக்கும். :))

--
அன்புடன்,

கோவி.கண்ணன்