ஆசிய நாடுகளில் பரவிய அவதாரகதைகள்...

மரணத்துக்கு அச்சப்படதாவர்கள் விண்ணுலகிலும் இல்லை போலும். ஒருமுறை தேவர்களும், அசுரர்களும் பிறப்பு இறப்பில் இருந்து தப்பித்துக் கொள்ள எதாவது வழி இருக்கிறதா ? என்று பரமசிவனிடம் கேட்டதாகவும், அதற்கு அவர் திருமால் பள்ளி கொண்டுள்ள பாற்கடலை கடைந்தால் அதிலிருந்து அமிர்தம் கிடைக்கும் அதை எடுத்து உண்டால் மரணமில்லாமல் என்றும் இளமையுடன் வாழலாம் என்றும் கூறினாராம். இது சரியான வழி என்று தேவர்களும் அசுரர்களும் முடிவு செய்து கிருஷ்ணனின் உதவியையும் கேட்டனர். வாசுகி என்ற பாம்பை கயிறாக கொண்டு மந்தாகினி மலையை மத்தாக கொண்டு பாற்கடலை கடைய ஆரம்பித்தனர். மத்துக்கு கீழே முட்டுக் கொடுத்து தாங்கி பிடிக்க கிருஷ்ணன் ஆமை அவதாரம் எடுத்து தாங்கிபிடித்தாராம்.

அவ்வாறு பாற்கடல் கடையும் போது அதிலிருந்து தோன்றியதுதான் காமதேனு, கற்பகவிருட்ஷம், லக்குமி மற்றும் பல பல. அமிர்த்தம் திரளும் முன்பு வலி பொருக்காமல் வாசுகி(பாம்பு) விஷத்தை கக்க ஆரம்பித்ததும் அதனை எடுத்து சிவன் உண்டதாகவும், சிவனின் உடல் நீல நிறமாக மாறியதையும், வயிற்றுக்குள் சென்றுவிட்டால் ஈரேழு உலகமுமே அழிந்துவிடும் என்பதால் பார்வதி சிவனின் கழுத்தில் கையை வைத்து விஷம் வயிற்றுக்குள் இறங்காமல் தடுத்துவிட்டாள் நீல விஷத்தை தொண்டையில் தாங்கிக் கொண்டுள்ளதால் சிவனுக்கு நீலகண்டன் என்ற பெயர் வந்ததாக அந்த கதையில் மேலும் சொல்ல்லப்படும் தகவல். இவ்வாறாக பாற்கடல் கடைந்து அமிர்த்தம் வந்ததும் அவற்றை தாங்கள் மட்டுமே அடைய வேண்டும் என்று தேவர்கள் சூழ்ச்சி செய்தனர். இதற்கு மோகினி அவதாரம் எடுத்த கிருஷ்ணன் உதவி செய்வதாகவும், மோகினியே சமமாக அமிர்த்த கலச்சத்தில் இருந்து அமிர்தத்தை ஒவ்வொருவருக்கும் கொடுக்கும் என்று முடிவு செய்யப்பட்டது. தீர்த்து முடிக்க வேண்டும் என்ற அடிப்படையில் முதலில் தேவர்களுக்கு அமிர்தம் கொடுக்கப்பட்டது இதனை தெரிந்து கொண்ட அசுரர்களில் ஒருவன் தேவர் உருவம் எடுத்து தேவர்களுக்கு இடையே நின்று அமிர்தத்தை வாங்கி உண்டுவிடுவான். இதனை அறிந்த கிருஷ்ணன் அந்த அசுரனை நோக்கி சக்ராயுதத்தை வீச அவன் உடல் தலைவேறு முண்டம் வேறாக ஆகிவிடுவான். இந்த அசுரன் ஏற்கனவே அமிர்த்தம் உண்டு இருப்பதால் மரணிக்க மாட்டான். பின்னர் அவன் உடலில் ஒரு பாம்பை வெட்டி தலையை முண்டத்துடனும், உடலை தலையுடனும் இணைக்க ஒன்று இராகுவாகவும், மற்றது கேதுவாகவும் மாறிவிடுவதாக மகா விஷ்ணு அவதாரக் கதைகளில் ஆமை அவதார கதையில் சொல்கிறார்கள். இது போன்ற கதைகளை பயபக்தியுடன் படித்தால் அடுத்தவரின் உழைப்பை உறிஞ்சிவிட்டு அவர்களை எப்படி ஏமாற்றுவது போன்ற நல்லொழுக்கங்களை கற்றுக் கொள்ள முடியும். :)

புத்தரை கிருஷ்ணனின் ஒன்பதாவது அவதாரமாக (விஷ்ணு என்று) வைணவர்கள் ஏற்றுக் கொண்டுள்ளதால் (பெளத்ததை வைதிக வைணவம் உள்வாங்குதல்) புத்தமதம் பரவிய கிழக்கு ஆசிய நாடுகளில் கிருஷ்ண அவதாரக்கதைகளும் புத்த மதத்துடன் சேர்ந்தே பரவியுள்ளது. புத்தரின் போதனைகளை உள்வாங்கி அத்வைதம் அமைந்ததால் ஆதிசங்கரையும் வைணவர்கள் பிரசன்ன புத்தர் என்றே அழைத்தார்கள். குறிப்பாக இராமயணம் கடல் கடந்து சென்றதற்கு காரணம் அவை புத்தருக்கும் விஷ்ணுவிற்கும் ஏற்கனவே தொடர்பு படுத்திவிட்டதால், வைணவர்கள் ஏற்றுக் கொள்கிறார்கள் என்பதால் வைணவ கதைகளை மேடை நாடகங்களுக்காக பவுத்தர்களால் ஆசிய நாடுகளுக்கு எடுத்துச் சென்று இருக்கக்கூடும், பல கிருஷ்ண அவதாரக்கதைகளும், இராமயணமும் கடல் கடந்து சென்றுள்ளது. அம்மக்களுக்கு கிருஷ்ணன், இராமன் என்றால் புத்தரின் மற்றொரு பிறவி, அவதாரம் என்று தான் கொள்கிறார்கள். கிழக்கு ஆசியவில் பலநாடுகளில் சூரியன் கோவில்கள் இருக்கிறது. ஆனால் அங்கு சூரியன் இல்லை. ஞான சூரியனான புத்தரே அங்கு இருக்கிறார்.

அண்மையில் கட்டப்பட்டுள்ள தாய்லாந்தின் புதிய விமான நிலையமான சொர்ண பூமி விமான நிலையத்தில் மேற்சொன்ன பாற்கடல் கடைதல் பற்றிய அமைப்புக் காட்சி வைக்கப்பட்டு இருந்தது. மிக அழகாக வடிவமைக்கப்பட்டு இருந்தது. இதிகாசங்களுக்கு உருவம் கொடுத்தை இந்தியாவில் சூரசம்ஹாரம் தவிர்த்து வேறெதும் நான் பார்த்தது இல்லை.

படங்களை பெரிதாக பார்க்க 'கிளிக்' செய்யுங்கள்.

---

அன்புடன்,

கோவி.கண்ணன்