நடுத்தர வயது பிரச்சனைகள்

நடுத்தரவயதினர் குறித்து சமூகம் அக்கரை கொள்வதில்லை, அவர்களுக்கான செய்திகள் அவ்வளவாக இல்லை என்று ரத்னேஷ் அண்ணா ஒரு இடுகை எழுதி இருந்தார். உண்மைதான்.

நடுத்தரவயதினருக்கு தன்னைப் பற்றிய நினைவே இருக்காது. திருமணம் நடந்து 40 வயது கடந்த ஆண்கள் பெண்களுக்கு பொறுப்புகள் அதிகமாகி இருக்கும், ஆண் என்றால் 25லிருந்து 35 வயது வரை எதிர்காலம் என்பதைக் கருத்தில் கொண்டு பல்வேறு திறமைகளை தனக்குள் வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என்ற சிந்தனையில் இருப்பான். இவர்களை குறிவைத்து வேலை சந்தைகள், திருமணசந்தைகள் எல்லாம் இயங்கும். இலக்கியம், படைப்பாளிகள், சமூகம் பொதுவாக காதலையும், அதன் பிறகு கொஞ்சம் திருமண வாழ்கையையும் பற்றி பேசிவிட்டு குழந்தை பிறந்ததா இல்லையா என்று கவலைப்பட்டு நிறுத்திக் கொள்கிறது. அதற்குமேல் இலக்கியமும் இலக்கிய ஆர்வலர்களும், சமூகமும் பேசவேண்டுமென்றால் 50 வயது கடந்தவர்களுக்கும் வரும் நிகழ்வுகளையும், முதியோர் இல்லம், வாரிசுகளுக்கு வரன் தேடுவது, மருமகள் தொல்லை, மாமியார் தொல்லை ஆகியவற்றில் கவனம் செலுத்து கிறார்கள். 40 வயது ஆகிவிட்டால் ஓரளவு வாழ்வியல் அனுபவம் அடைந் திருப்பவர்கள் அவர்களுக்கு எதிர்கொள்ளவேண்டியவை எது என்று சொல்லத்தேவை இல்லை என்று சமூகம் கருதுகிறது.

என்னிடம் நெருங்கிய நண்பர் ஒருவர் "இந்தியாவுக்கு வந்தால் நல்ல எதிர்காலம் இருக்கு, யோசிக்கலாமே" என்றார். "ஐயா சாமி இன்னும் 15 அல்லது 16 ஆண்டுகள் தான் வேலை செய்யப் போகிறோம், பாதிவாழ்கை ஓடிவிட்டது, எதிர்காலம் என்று எதையும் இனி புதிதாக கற்பனை செய்யமுடியாது, இருக்கிற வேலையை பார்த்துக் கொண்டிருப்பதுதான் சரி என்று படுகிறது" என்றேன், என்வயதுகாரராக அவரும் இருப்பதால் "ம் சொல்வது சரிதான்" என்றார். நடுத்தரவயதில் புதிய முடிவெடுப்பது என்னைப் போன்றோர்களுக்கு கடினமே, சொந்த நிறுவனம் நடத்துபவர்களுக்கு வயது ஒரு பிரச்சனையே இல்லை அவர்கள் எண்ணிக்கையில் குறைவுதான். இங்கு சிங்கையில் 40 வயது கடந்தவர்களுக்கு
திறமை இல்லை என்றால் வேலை கிடைப்பது அரிது, டாக்சி ஓட்டச் சென்றுவிடுவார்கள்.

இல்லச் சூழலிகளில் கூட 30 வயதில் திருமணம் நடந்தால் அதன் பிறகு வயது மூப்பின் காரணமாக அடுத்த ஆண்டே குழந்தை பெற்றுக் கொள்ளும் கட்டாயத்தில் இருப்பான், 40 வயதை நெருங்கும் போது குழந்தைக்கு 8 வயது ஆகி இருக்கும், அந்த தம்பதிகளின் நினைவு முழுவதும், வாரிசுகளின் எதிர்காலத்தை எப்படி அமைத்துக் கொடுப்பது என்ற நினைவிலேயே இருக்கும். பாசமான குடும்பத்தில் பிறந்தவர்கள் என்றால் பெற்றோர்களை எப்படியெல்லாம் மகிழ்வுடன் வைத்திருப்பது என்றெல்லாம் சிந்திப்பார்கள், அதற்கு வாய்ப்பில்லாதவர்கள் வார இறுதி நாட்களில் குழந்தைகளுடன் கடற்கரைக்குச் சென்று வருவார்கள். நடுத்தரவயதினரின் வீட்டைப் பொருத்து அன்றாட நடவெடிக்கை ஒரே மாதிரிதான் இருக்கும்.

இதற்கு மேல் இவர்களுக்கு இடற்பாடுகளோ மகிழ்ச்சிகளோ இருப்பது இல்லை வெளிப்படையாக தெரியாவிட்டாலும் பலரது நடுத்தர வயது வாழ்கை இவ்வளவுதான். இவர்களுக்கு ஆலோசனைக் கூறுவதற்கு தேவை இருப்பதில்லை. திரைப்படங்களில் இதை தெளிவாக பார்கலாம், எல்லா கதைகளிலுமே நடுத்தரவயது பாத்திரம் ஒரு துணை பாத்திரம் மட்டுமே. ஒன்று இளைஞர்களைச் சுற்றி கதை பின்னப்பட்டு இருக்கும், இல்லையென்றால் வெகு அரிதாக மாதவ படையாட்சி கதைபோல் முதுமையையின் துன்பங்களை சொல்லி இருப்பார்கள்.

நடுத்தரவயதினரைப் பற்றி சமூகம் கவலைப்படாததற்கு காரணம், நடுத்தரவயது புதிய பிரச்சனைகளை சந்திக்கும் வயது அல்ல என்பதுதான். நடுத்தரவயதினருக்கு தன்னைப்பற்றி எவரும் கவலைப்படுவதில்லை என்ற உள்ளுக்குள் வருத்தம் இருக்கும், முதுமை உடலுக்கு எட்டும் தொலைவில் இருக்கும் என்ற கவலை வந்துவிடும். அதை அவர்களே புரிந்து கொள்ளாமல் பிறரிடம் எரிந்துவிழுவார்கள். '40 வயதில் நாய்குணம்' என்று அதைத்தான் சொல்கிறார்கள். அதே போல் எரிந்துவிழும் பெண்களின் கோபத்திற்கு மெனோபாஸ் என்ற மாதவிலக்கு நின்று போவதும் ஒருகாரணம் என்று மருத்துவர்கள் சொல்கிறார்கள், அதன் தம் கணவரை மிகவும் நேசிக்கும் பெண்கள் 'மாதவிலக்கு நின்ற பிறகும் கணவர் தம்மை முன்பு போலவே நேசிப்பாரா ?' என்று வெகு சிலர் கவலை கொள்ள ஆரம்பித்து விடுவார்கள். இது இனம் கடந்து எல்லா மனித இனத்திலும் இருக்கும் உணர்வுதான். எனது அலுவலகத்தில் இருக்கும் பேரிளம் பெண் 50 வயதை நெருங்குபவர், மாதவிலக்கு இன்னும் நிற்கவில்லை என்பதை மேற்கண்ட கனவர் காரணத்தை சொல்லி, அது இன்னும் நிற்காமல் இருப்பது எனக்கு மகிழ்ச்சியாக இருப்பதாக பெருமையுடன் வெளியில் சொல்லிக் கொள்வார்.

நடுத்தரவயதில் திடீர் பிரச்சனை ஏற்பட்டாலும் அதை தீர்க்க முடியாத பருவம் என்பதால், பிரச்சனை என்றால் இந்த வயதினர் பின்வாங்குவார்கள். மணமுறிவு போன்ற சூழல்களில் நன்கு யோசித்தே முடிவெடுப்பார்கள், இந்த வயதுக்கு மேல் வெறொரு திருமணம் செய்து அந்த வாழ்கையிலும் நிம்மதி இல்லாமல் போய்விட்டால் அதன்பிறகு மேலும் துன்பம் தான், அதனால் பிரச்சனையை ஏற்றுக் கொண்டு, அல்லது பிரச்சனையுடனேயே அதன் போக்கில் விட்டு வாழ பழகிவிடுவார்கள். தனக்கு என்று ஒரு இல்லம் இருக்கிறது என்பதை உணர்ந்தாலும் தனிமனித நலனே முக்கியம் என்று நினைக்கும் ஒரு சில நடுத்தர வயதினர் மட்டுமே மணமுறிவு, மறுமணம் என்று முடிவெடுப்பார்கள்.

திருமணம் ஆன ஆணாக இருந்தாலும் சரி, பெண்ணாக இருந்தாலும் சரி, நடுத்தரவயதில் பிரச்சனைகளை சந்திப்பவர் என்ற நிலையில் இருப்பவர்கள் அந்த வயதினரின் விழுக்காட்டு அளவில் மிகக் குறைவே. ஆணாக இருந்தால் நரைக்க ஆரம்பிக்கும் மீசைக்கு மை தடவுவதும், தாடியில் வெள்ளை முடி தெரியும் என்பதற்காக நாள்தோறும் மழுங்க மழித்துக் கொள்வதிலும் முனைப்பாக இருப்பார்கள்.

படைப்பாளிகள் மேற்கண்ட காரணங்களினால் தான் நடுத்தரவயதினரை கண்டு கொள்வதே இல்லை. பதிவர்களிலும் கூட நடுத்தரவயதினர், வயதில் மூத்த பதிவர்களை விட எண்ணிக்கை குறைவுதான். 40 வயது ஆகும் போது சென்ற பத்தாண்டுகள் 10 நாளில் முடிந்தது போல் இருக்கும், 30லிருந்து 40 வயதில் எதிர்கால திட்டங்கள் மற்றும், வாழ்வின் அடித்தளம் அமைப்பது என்ற ரீதியில் வாழ்கையின் வேகம் வெகு விரைவுதான்.