அழகு அழகு அழகு !

இன்று காலை சிங்கை வானொலியில் அழகு சிகிச்சை செய்து கொள்வது பற்றிய 'வெளிச்சம்' நிகழ்ச்சி பலதரவுகளுடன் வாசிக்கப்பட்டது. அதை ஒட்டிய சில எண்ணங்களை எழுதுகிறேன்.

"அழகு என்பது தோற்றம் குறித்ததென்றால் அன்னை தெரசா உலக அழகியும் இல்லை, மகாத்மா ஆணழகனும் இல்லை" என்று அழுத்தமான கருத்தை அறிவிப்பாளர் பொன்.மகாலிங்கம் அவர்களின் மென்மையான குரல் வழி கேட்க முடிந்தது.

100 விழுக்காடு உண்மைதான். அழகு தோற்றம் குறித்தது அல்ல, ஆனால் தோற்றத்தின் வழி அப்படி ஒன்றை பார்பவர்கள் மனதில் ஏற்படுத்திவிட முடியும் என்பதால் தானே அழகு சாதனபொருள்கள் சந்தையில் பரவிக்கிடக்கின்றன. தன்னைப் பற்றிய நல்லெண்ணம் வரவேண்டும் என்பதைவிட தான் மிடுக்கானவன்(ள்) என்று காட்டுவதையே பெரும அளவில் பெண்களும், அதற்கு கொஞ்சம் குறைவாக ஆண்களும் நினைக்கிறார்கள். நல்ல நேர்த்தியான உடை உடுத்துபவரைப் பார்க்கும் போது இவர் எல்லாவற்றையும் சரியாக செய்பவர் என்ற எண்ணம் வரும். அப்படி இல்லாதவர்கள் பொறுப்பற்றவர்கள் என்ற எண்ணமும் இயல்புதான். அதன் பிறகு ஆடம்பர உடை மற்றும் அணிகலன்களை வைத்து அவர் எவ்வளவு ஆடம்பர விரும்பி என்பதை அது காட்டும். ஆடம்பர உடை அணிவதில் ஒருசிலர் அவர்களுக்கு சமூகத்தில் இருக்கும் மதிப்பைப் பொருத்து அணிவார்கள். இந்த தகுதி உள்ளவர் இதை அணிவது தான் அவருடைய மதிப்பை அப்படியே வைத்திருக்கும் என்ற வெளிப்படையான காரணங்களினாலேயே அரசர், உயர்பதவியில் உள்ளவர்களுக்கென்றே தனிப்பட்ட (பிரத்தியோக) ஆடைகள் இருக்கும்.

தற்பொழுது அலுவலகங்களில் சாதாரண உடைகள் (கேசுவல் டிரஸ்) அணியும் பழக்கம் சாதாரணமாகிவிட்டது. எந்த உடையாக இருந்தாலும் அவை நேர்த்தியாக இருக்க வேண்டும். அப்படி அணிபவர்க்கள் தாம் பொறுப்பானவர் என்று சொல்லிக் கொள்ளத் தேவை இல்லை. அதற்காக தலையை கலைந்தது கூட கவனிக்காமல் இருப்பவர்களெல்லாம் பொறுப்பற்றவர் என்று சொல்லிவிட முடியாது. மற்றதில், வேலையில் அவர்கள் பொறுப்பானவர்கள் ஆனால் தன்னைப் பற்றி கூடுதல் கவனம் கொள்ளாதவர்கள் என்று வேண்டுமானால் சொல்லலாம். அணியும் உடைபற்றிய என் எண்ணம் இதுதான்.

உடல் தோற்றம் அழகா ? யாரும் தான் இப்படி தான் வடிவமைக்கப்பட்டு இருக்க வேண்டும் என்று வடிவமைத்துக் கொண்டு பிறப்பதில்லை, அதில் பெற்றோர்களின் பங்கு ஜீன்களை தம் தலையில் சுமத்தியது மட்டுமே, 'ஏம்மா, என்னை கருப்பா பெத்தே ?' என்ற வசனம் நகைச்சுவைக்கு என்றாலும் கருப்பாக இருக்கிறோம் என்ற தாழ்வுணர்வு எல்லோருக்கும் இருக்கிறது. கருப்பு நிறமாக இருப்பவர் உயர்வதற்கு கருப்பு நிறம் தடையாக இல்லை என்பதை ரஜினி போன்றவர்களைப் பார்த்து தெரிந்து கொள்ளலாம். பின்பு ஏன் கருப்பு நிறம் குறித்து இவ்வளவு கவலைப்படுகிறார்கள் என்று தெரிவதே இல்லை.

நான் இந்தியன் என்பதால் எனது நிறத்தை கேலி செய்யும் சீனர்கள் இருக்கிறார்கள், ஆனால் 'ஜோக்கு' என்று சொல்லிவிட்டே கூடும் அறைகளில் (மீட்டிங் ரூம்) வெளிச்சம் குறைவாக இருக்கும் போது 'i cannot see your face' என்று சொல்ல பலரும் கலகலவென சிரிப்பார்கள். நான் அலட்டிக் கொள்வது இல்லை. பதிலுக்கு அவர்களின் சப்பை மூக்கைப் பற்றி கமெண்ட் அடிக்க தோன்றினாலும் அவர்களே எண்ணிக்கையில் கூடுதல் என்பதால் அங்கு சொல்லாமல் தனியாக அது போன்ற கமெண்ட் அவரும் போது பதிலுக்கு பதில் பேசிவிடுவது உண்டு. எப்படியாவது ஒருவரை குறைச் சொல்ல நிறம் அரசியலுக்கு மட்டுமே பயன்படுகிறது, அவர்களுக்கும் தெரியும் அதே சீனர்களையும், ஜப்பானியர்களையும் 'மஞ்சள்' பிசாசுகள் என்று தான் ஆங்கிலேயர்கள் அழைப்பார்கள்.

ஆக நிறம் என்பது பிறர் ஒருவரை கேலி செய்வதற்கு அரசியல் ரீதியாக பயன்படுகிறது என்பதைத்தவிர அந்த நிறத்தில் பிறந்தவர்களுக்கு எந்த கெடுதலையும் செய்வது இல்லை. வெள்ளைக்காரர்களைவிட ஆப்பிரிக்க இனமே எனக்கு அழகாக தெரிகிறது. பலரும் அதுபோலவே சொல்கிறார்கள். அழகு சிகிச்சை என்ற பெயரில் முகத்தை கூடுதல் சிகப்பாக்க பயன்படும் இராசாயண கலவைகள் தற்காலிக பலன் தரும், குறிப்பாக பயன்படுத்தும்
வரை தான் பலன் தரும், எங்கள் ஊரில் தெரிந்த கடைக்காரர் ஒருவர் பேர் அண்ட் லவ்லி போட்டு முகத்தை பளபளப்பாக வைத்திருந்தார். பின்பு கடையில் லாபம் இல்லை என்பதால் சென்னைக்கு வேறுவேலை செய்யச் சென்றுவிட்டார், குறைந்த வருமானம். அவரை சென்னையில் சந்தித்த போது அவரா இவர் என்று ஒருகனம் திகைத்தேன். அதன் பிறகுதான் தெரிந்தது, அழகு சாதனப் பொருள்கள் பயன்படுத்திக் கொண்டிருக்கும் வரைதான் பலன் தரும் என்ற உண்மை.

நண்பர் ஒருவர் உடலில் வெண்தோல் படர்ந்ததும் ஆடிப்போனார். சமூகம் நம்மை கேலியாக பார்க்குமோ என்று குறுகிப்போனார், அதுபோன்று நடந்துவிட்டால் அப்படித்தான் இருப்பார்கள் போல, தனக்கு என்று வந்தால் தெரியும் என்பது போல் தான் கொள்ள முடிகிறது. ஆனால் அவருடன் பழகிய நண்பர்கள் யாரும் அதை பெரிய விசயமாகவே எடுத்துக் கொள்ளவில்லை. உறவினர்களும் பெரியவிசயமாக கொள்ளவில்லை. பின்பு ஏன் இதுபோன்றவர்கள் மனம் குறுகிக் கொள்ளவேண்டும் ? தோற்றம் குறித்து சமூகம் கட்டிவைத்துள்ள தவறான கட்டுமானமே தான் இவற்றிற்க்கான காரணம். வெளிநாடுகளில் வெள்ளைத்தோல் படர்தவர்களையெல்ல்லாம் யாரும் அன்னியமாக் பார்பது இல்லை. ஒரே ஒரு இடத்தில் அதுபோன்ற ஒருவரைப் பார்த்தேன், அவர் உணவு தயாரிக்கும் சிற்றுண்டி கடையில் உணவு தயாரித்துக் கொண்டிருந்தார். நம் ஊரில் அதுபோன்றவர்களிடம் கைகுலுக்குவதைக் கூட அவரிடம் பழகாதவர்கள் தயக்கம் காட்டுவார்களோ என்று அவரையே எண்ணவைத்து தாழ்வு மனநிலைக்கு தள்ளப்பட்டு வைத்திருக்கிறது இந்திய சமூகம்.

தேவையற்ற கூடுதல் அழகுபடுத்திக் (அலங்காரம்) கொள்ளுவது நம் வெளிப்பகட்டிற்கு தான். இவையாவும் உறவினர்களையோ, நண்பர்களையோ கவராது. நாம் எப்படிப்பட்டவர் என்பது நம்மோடு இருப்பவர்களுக்கு தெரியும். தெரியாதவர்களுக்கு ஒன்றை நாம் வெளிப்பகட்டிற்காக செய்தால் அப்படி செய்து கொள்பவருக்கு அதனால் என்ன நன்மை ?

தானே தேடிக் கெடுத்துக் கொள்ளும் உடல் தோற்றக் கோளாறுகள் அதாவது உடல்நலத்தில் கவனம் கொள்ளாது உண்டுவிட்டு கொழுப்பைக் குறைக்க, ஊசி மூலம் உறிஞ்சும் சிகிச்சைகளில் பலருக்கு மாறாத வடுக்கள் தோன்றுகிறதாம். கொளுப்பைக் குறைக்கும் மாத்திரைகளால் கல்லீரல் பாதிப்படைந்து பலர் மரணமடைந்து பிறகு அம்மாத்திரைகள் தடை செய்யப்பட்டதும் நடந்திருக்கிறது.

அகஅழகைவிட முகஅழகு அல்லது ஒருவரின் தோற்றம் அவ்வளவு முதன்மையானது அல்ல. முகம் காட்டாத உள்ளங்களை நேசிக்க முடியுமா ? இன்றைய இண்டெர்னெட் உலகில் அவை கூறுகளே (சாத்தியம்) பதிவர்கள் பலருக்கும் அந்த அனுபவம் இருக்கலாம்.