உங்கள் மனதில் வாழ்பவர்கள் யார் ?

மனசு இருக்கிறதா ? இல்லையா ? என்பதே ஆராய்ச்சிக்கு உரியது, செல்கள் சேர்த்து வைத்திருக்கும் எண்ணங்களின் ஒழுங்கான திரளே மனசு என்கிறது அறிவியல். மனது தனியாக அது எங்கே இருக்கிறது என்று எவருக்கும் தெரியாது. இதயம் மனது இல்லை என்று நன்கு தெரிந்தும், மனதைத் தொட்டு சொல்வதாக நெஞ்சில் கைவைத்து பேசுவோம். மனது இதயத்தில் இல்லாவிட்டாலும் மனக்கஷ்டம் மகிழ்ச்சி என்றால் உடனே செயலாற்றுவது இதயம் தான், சொல்லமுடியாத துன்பம் வரும் போது மன அழுத்தம் ஏற்பட்டுவிடும். அது போல் கோபம் கொள்ளும் போது இதயத்தில் இரத்த அழுத்தம் ஏற்படும், இந்த மருத்துவ காரணத்தினால் தான் இதய நோயாளிகளின் உணர்வை தூண்டாமல் மென்மையாக நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்று சொல்லி, அவர்களையும் அவ்வாறு இருக்க முயற்சிக்க சொல்வார்கள். மனம் பாதிப்படையும் போது அதற்கேற்றவாறு இதயம் செயலாற்றுவதால் மனதும் இதயமும் ஒன்று என்று நினைப்பது சரிதான்.

உலகத்திலேயே மிகப் பெரியது மனித மனம் தான். அதில் எவருக்கும் இடம் கொடுக்க முடியும். அரசியல் தலைவர்களெல்லாம் இதயத்தில் இடம் இருப்பதாக சொல்வது அதை வைத்துதான். அது உறவு முறைகளின் அல்லது நெருக்கத்தின் அடிப்படையில் அதை வரிசைபடுத்தி வைத்துக் கொள்ளும். நம் மனது ஒன்றுதான். அதில் இடம் பெறுபவர்கள் இருவகையானவர்கள். ஒருசாரர் நம்மீது அன்பு வைத்திருப்பவர்கள், நம்மால் நேசிக்கப்படுபவர்கள், இன்னொருசாரர் நம்மை விரும்பாதவர்கள், நம்மால் விரும்பப்படாதவர்கள்.

ஒருவரை நாம் எந்த அளவு நேசிக்கிறோம் என்பதை எப்படி அறிவது ? அது மிகவும் சுலபம், அவர் எதிரில் இல்லாவிட்டாலும், அவரை நினைக்கும் போது உங்கள் மனதில் உவகை பூக்கிறதென்றால் நீங்கள் அவர் மீது உள்ளன்பு வைத்திருக்கிறீர்கள் என்று பொருள். இது போல் சிலரைப்பற்றி நம் நினைவில் வரும் போது நெஞ்சம் உவகை அடைந்தால் அவர்களெல்லாம் நமக்கு நெருக்கமானவர்களே. இவர்களெல்லாம் நம் இதயத்தை மெல்ல வருடிவிடும் பூக்கள் போன்றவர்கள்.

நம்மை எரிச்சல் அடையவைப்பவர் யார் ? இந்த கேள்விக்கு மேற்கண்ட கேள்வியை விட விடை வேகமாக வரும், இவனை நெனச்சாலே, என்று நினைக்கும் போதே அவர் எதிரில்
இல்லாத போதே நம் முகம் கருத்துவிடும், இவனுக்கு என்றாவது ஒருநாள் பாடம் கொடுத்தே ஆகவேண்டும் என்று நினைக்க வைப்பவரே நம்மை எரிச்சல் அடையவைப்பவர், யார் யாரெல்லாம் நம் இதய ஓட்டத்தை துரிதப்படுத்துகிறார்களோ அவர்களே நம்மை எரிச்சல் அடைய வைப்பவர்கள். சிலரைப்பற்றிய நினைவே நாம் பலவீனமானவராக இருந்தால் நம்மை சோர்வடைய வைத்துவிடும். யார் யாரெல்லாம் நம்மை காயப்படுத்துகிறார்களோ அவர்கள் நம் இதயத்தை கிழிக்கும் முட்கள் போன்றவர்கள். இவர்களால் நம் உடல் நலத்துக்கே சவால்.

இருசாரரும் நம் மனதில் இருக்கிறார்கள், நமக்கு பிடிக்கவில்லை என்றாலும் நம் முட்களையும் விரும்பியே சுமக்கிறோம். நம் மனது தான் ஆனால் முட்களை தூக்கியெறிய நாம் நினைப்பதே இல்லை. அவர்களையெல்லாம் நினைப்பதன் மூலம் நமது இதயத்தில் இடம் அளிக்கிறோம்.

இதயமே கோவில் என்கிறார்கள் அதில் யார் யரெல்லாம் இருக்கலாம் என்பதை நாம் தான் முடிவு செய்ய முடியும். நம்மை பிடிக்காதவர்களைக் கூட நாம் மனதில் வைத்திருந்தால் அதற்கு பெயர் தாராள மனதா ?

நமக்கு விருப்பமே இல்லாத ஒன்றை ஏசுநாதர் சுமந்தது போல் நாம் சுமக்க வேண்டுமா ? அகற்ற ஒரே வழிதான். ஒன்று பிரச்சனைகளை சுமூகமாக தீர்த்துக் கொள்வது, இல்லை என்றால் பெரும்தன்மையாக மறந்துவிடுவது.

உங்கள் இதயம் மென்மையனதாக நீங்கள் நினைத்தால் எதிரிகளுக்கு அதில் எந்த வகையிலும் இடமளிக்காதீர்கள்.

என்னைப் பொருத்தவரை என்மனதில் நான் விரும்பாதவர்கள் / என்னை விரும்பாதவர்கள் ஒரு சில நாட்கள் இருப்பார்கள், அதன் பிறகு தேவையற்ற சுமை அகற்ற வேண்டும் என்று நானே அவர்களிடம் பேசுவேன். என்மீது தவறு இல்லை என்றாலும், சிறியவர்கள் என்றாலும் காலில் கூட விழுவேன். சரிவரவில்லை என்றால் மற்றொருமுறை முயற்சி செய்வேன். அதற்கும் மேல் அவர்களை நான் என் இதயத்தில் தேடினாலும் கிடைக்க மாட்டார்கள்.

நாம் மனதில் யாருக்கு இடம் என்பதை நாம் தான் தீர்மாணிக்க முடியும், அங்கே முட்களாக அறுப்பவர்களுக்கும் இடமா ? மென்மை போய்விடுமே ! நாம் இல்லை என்றால் நட்டமில்லை என்பவர்களுக்கு நம் இதயத்தில் இடமில்லாவிட்டால் என்ன நட்டமாகிவிடப் போகிறது ?

முட்களை அகற்றுவதன் மூலம் புதிய பூக்களுக்கு இடம் கிடைக்குமே !
நம்மால் விரும்பப்படுபவர்களும், நம்மை விரும்புவர்கள் மட்டுமே நம் இதயத்தில் வாழட்டும். மறற இடங்கள் வெற்றிடமாகட்டும்.


பின்குறிப்பு : நல்லிதயம் கொண்ட நண்பர்கள் சொன்னார்கள் என்பதற்காகவும், மேலும் என் உளவியல் பதிவைத்தான் விரும்பி படிப்பதாகவும் இதுபோன்றே எழுதுங்கள் என தனிமடலிலும் பாராட்டுகிறார்கள். அவர்களுக்கு இந்த பதிவை கனிவுடன் சமர்பிக்கிறேன்