*நட்சத்திரம்* : ஆகமம் ஆலயம் ஆன்மா !

'ஆலயம் தொழுவது சாலவும் நன்று'...'கோவில் இல்லாத ஊரில் குடியிருக்க வேண்டாம்'... சும்மாவா சொன்னார்கள் ? நம் இந்து கோவில்கள் வெறும் வழிபாட்டுத் தலங்களா ? அதன் சிறப்பைக் கூறி ...வெறும் வழிபாட்டுத்தலங்கள் இல்லை என்கிறது ஆலய சிவ ஆகமும், சைவ சித்தாந்தங்களும்... சரி ஆலய சிறப்பை அதன் அமைப்பை வைத்து பார்ப்போம்.

'உள்ளம் பெருங்கோயில் ஊனுடம்பு ஆலயம்
வள்ளற் பிரானுக்கு வாய் கோபுரவாயில்
தெள்ளத் தெளிந்தார்க்குச் சீவன் சிவலிங்கம்
கள்ளப் புலனைந்தும் காளாமணி விளக்கே' -

என்பது திருமூலர் அருட்பாடல்.

இதன் பொருளைப் பாருங்கள், மிகச் சிறப்பாக இருக்கும், அதாவது

அவர் உடலே கோயில் என்றார். உடம்பே கோயிலாய் எழுந்துள்ளது

உடம்பில் பாதங்கள் கோபுரமாகவும், முழங்கால் ஆஸ்தான மண்டபமாகவும், தொடை நிறுத்த மண்டபமாகவும், கொப்பூழ் (தொப்புள்) பலி பீடமாகவும், மார்பு மகா மண்டபமாகவும், கழுத்து அர்த்த மண்டபமாகவும், சிரம் (தலை) கருவறையாகவும் கோயிலாய் எழுந்துள்ளது என்பது ஆகம மரபு.

கோயில் அமைப்பில், உடலில் அன்னமய கோசம், பிரணமய கோசம், மனோமய கோசம், விஞ்ஞானமய கோசம், ஆனந்த மய கோசம் ஆகிய ஐந்து உள்ளது போல கோயிலில் ஐந்து பிரகாரங்கள் உள்ளன.

தூல சரீரம், சூட்சும சரீரம், குண சரீரம், அஞ்சுக சரீரம், காரண சரீரம் போல ஐந்து சபைகள் உள்ளன.

ஆகம விதிப்படி ஆலயங்கள் கருவறை, ஒன்று முதல் ஐந்து பிரகாரங்களுடன் கூடிய ராஜகோபுரம், பலி பீடம், கொடிமரம், யாகசாலை, நந்தி முதலியவற்றுடன் விளங்கும்.

மேலும் நம் உடல் தோல், இரத்தம், நரம்பு போன்ற ஏழு வகை தாதுக்களால் ஆனது போல் ஆலயமும் செங்கல், காரை, கல், போன்ற ஏழு வகையான பொருள்களால் ஆனது என்கிறது நமது சாத்திரங்கள்.

கோயில் என்பதை கோ-இல் எனப் பிரித்து 'கோ' என்றால் இறைவன். −ல் என்றால் இருப்பிடம் என்கிறார்கள். ஆக, கோயில் என்பது இறைவனின் இருப்பிடம் என்றும் ஆலயம் என்பதை 'ஆ' ஆன்மா என்றும் லயம் சேருமிடம் என்றும் பொருள்படுகிறது.

மனிதனின் வடிவமாகச் சிவாலயத்தை ஒப்பிடும்போது (1) கருவறை- தலை, (2) அர்த்த மண்டபம் - கழுத்து, (3) மகா மண்டபம் - மார்பு, (4) யாகசாலை - நாடி, (5) கோபுரம் - பாதம் என்றும் கூறுவர்.

அதே போல் (1) ஆலயம் - உடல், (2) கோபுரம் - வாய், (3) நந்தி - நாக்கு, (4) துவஜஸ்தம்பம் (கொடிமரம்) - உள்நாக்கு, (5) தீபங்கள் - பஞ்சேந்திரியங்கள், (6) கருவறை - −தயம், (7) சிவலிங்கம் -உயிர் என்றும் கூறுவர்.

உள்ளமே கோவில் என்று 'தத்துவார்த்தமாக' உணர்ந்து சொல்லி இருக்கிறார்கள் அல்லவா ? படிப்பதற்கே மெய் சிலிர்கிறது. இதன் 'சூட்சமம்' தெரியாமல் கோவில்கள் கூடாது என்கிறார்கள் நாத்திகர்கள். அறிவு கெட்டவர்கள் தானே ?

*************

இதெல்லாம் கோவிலையும், கோவிலுக்குள் இருக்கும் அமைப்பையும் பற்றிய தத்துவங்கள். கோவிலுக்குள் வெளியே இருப்பதை எவரும் பேசுவதே இல்லை. ஏன் பேச வேண்டும் ? பெரிய இராஜ வீதிகளைத் தவிர கோவிலைச் சுற்றி என்ன இருக்க முடியும் ? தஞ்சை பெரிய கோவில்கள் போல் இருந்தால் கோட்டையும், இருக்கும் தானே ?

கோவில்கள் இருக்கும் ஊர்களின் அமைப்பைப் பார்த்தால் உங்களுக்கு விளங்கும், அதாவது. இந்து மதத்தில் இருக்கும் நான்கு சாதி அடுக்கு முறைபற்றி அனைவரும் அறிந்ததே. பிராமணர், சத்திரியர், வைசியர் மற்றும் சூத்திர சாதி அமைப்பின் படியே ஆகம விதிகளின் படி அமைக்கப்பட கோவில்களில் தெருக்கள் இருக்கும். அதாவது கோவிலைச் சுற்றி இருக்கும் முதல் தெருவில் இருப்பது மடவிளாகம் எனப்படும் அஹ்ர'ஹாரங்கள்', அடுத்த தெரு வட்டத்திற்குள் கோவில் நடவடிக்கையுடன் அன்றாடம் தொடர்பு கொண்டுள்ள இசை வேளாளர்கள், யானை பாகர்கள் மற்றும் பொற்கொல்லர்கள், தீவட்டி பிடிப்பவர்கள் அதற்கு அடுத்த தெருவில் தச்சர்கள், வணிகர்கள் மற்றும் வேளாளர் மறபினர் நெற்வயல்களை எளிதில் அடையும் தொலைவில் இது இருக்கும், இந்த மூன்று தெருக்களும் ஒன்று அல்லது அதற்கு மேற்பட்டவை அந்த சாதி பயன்படுத்தும் அளவுக்கு ஆகம கோவில்கள் உள்ள ஊர்களில் கோவிலைச் சுற்றியே பத்து முதல் இருபது தெருக்கள் வரை இருக்கும், அந்தந்த தெருக்களில் அந்தந்த வகுப்பினரே வசிப்பர், ஊருக்கு வெளியில் இருந்து ஆபத்து வந்தால் மற்ற இருவகுப்பினர் (ஷத்திரியர்களாக மாறி ?) கேடயமாக இருந்து மடவிளாகங்களையும் கோவில் சொத்துக்களையும் காப்பர். சூத்திரர் எங்கு வசித்தார் ? சூத்திரனுக்கு ஊருக்குள் இடமா ? இருந்ததே இல்லை, சுடுகாடுகளைத் தாண்டி சேரிகளுக்கு துறத்தப்பட்டு வேறுவழியின்றி வாழ்ந்து வந்தனர்.

ஊருக்குள் தாழ்த்தப்பட்டவர் வந்தே இல்லையா ? மேலே சொல்லிய அமைப்பில் இருந்த அந்த காலத்து வீடுகளில் வீட்டிற்கு இரு வழிகள் இருக்கும், ஒரு வழிவீட்டின் முகப்பு, அது பெரிய தெருவில் ஆரம்பிக்கும், பெரிய திண்ணைகள் இருக்கும், பிறசாதியினர் வீட்டிற்கு வந்தால் அங்குதான் உட்கார வைக்கப்படுவர், கொல்லை பக்கம் ஒரு பின் வாசல் (புழக்கடை) இருக்கும், அது பின்பக்கம் சிறிய தெருவில் முடியும். இரு பெரிய தெருக்களுக்கு நடுவில் பொது என்று சிறிய தெரு இருக்கும், சிறிய தெரு இருபெரிய தெருக்களின் பின்வாசல்கள் சிறிய தெரு( சந்தில்)வில் முடியும். அந்த சந்தின் வழியாக தாழ்த்தப்பட்டவர் சென்று பின் பக்க கதவு வழியாக வீட்டுக்கு பின்பக்கம் வந்து மாட்டுத் தொழுவத்தில் சாணி அள்ளுவது, பால் கறந்து கொடுப்பது மற்றும் துப்புரவு தொழில்களை செய்துவிட்டு கையை நீட்டி கைகளில் அதில் மேலிருந்து தீர்த்தம் போல் ஊற்றப்படும் தண்ணீரைக் குடித்துவிட்டு, அவர்களுகென்றே இருக்கும் பாத்திரத்தில் கைபடாத சுத்தத்தில் பெறப்பட்ட பழைய உணவை வாங்கிச் செல்வர்.

ஒரு சூத்திரன் கோவிலுக்குச் நேராகச் செல்ல வேண்டும் என்று நினைத்தால் மூன்று தெருக்களைத் தாண்டிதான் அவனால் செல்ல முடியும். முதல் தெருவிலேயே தடுக்கப்படுவான். அதாவது சூத்திரனின் கால்கள் அஹ்ரஹாரத்தில் தஞ்சை கோபுரத்தின் நிழலைப் போல தரையில் பட்டதே இல்லை. அதையும் மீறி சென்ற தாழ்த்தப்பட்ட சைவ நந்தனாரும், வைணவ திருப்பணந்தாழ் ஆழ்வாருக்கும் இறைவன் 'அடி' எப்படி கிடைத்தது என்பதை பலரும் சொல்லிவிட்டார்கள் என்றே நினைக்கிறேன். (விரிவாக படிக்க ஐயா வைகுந்தர் வாழ்வும் வளமும் என்ற நூலை படியுங்கள்)

கோவில்கள் இல்லாத காலத்தில் தமிழகத்தில் வழிபாடு இல்லாமல் இல்லை.
அல்லது கோவில்கள் இல்லாத ஊரில் சாதிகள் இணைந்து வாழாமல் இல்லை. நாட்டார் வழக்கில் அவர்களுக்கென உள்ள கோவில்களின் முன்பு திருவிழாக் காலங்களிலும் அனைத்து சாதியினரும் கூடிக் ஆடல் பாடல் என களிப்பர். ஆகம கோவில்கள் வளர்த்தது பக்தியை மட்டுமல்ல, பக்தி இயக்கம் வளர்ந்தபோது கோவில்களின் கோபுரமும் வளர்ந்தது. இன்னார் இன்னார் தேர் வடம் பிடிக்க வேண்டும் என்ற விதிகளும் வரையறை களையும் செய்தது. பாணர், தேசிகர் என பழங்குடி குலத்தினர், (பாண பத்திரர் - டி.ஆர் மகாலிங்கம் கோவில்களில் பஜனைப் பாடல்கள் பாடுவபர்களாக திருவிளையாடல் படத்தில் கூட அவரை வைத்து ஒரு கிண்டல் வசனம் இருக்கும்) மருத்துவர் போன்ற ஆதித் தமிழர்களையும் அசைவம் சாப்பிடுபவர்கள், மாட்டை உறித்து செய்யும் தோல் கருவி வாசிப்பவர்கள் என்பதற்காக, பாணர்களை பறையர்களாக ஆக்கி (பின்னாளில் தோல்கருவியான மேளம், ம்ருதங்கம் என்ற பெயர் பெற்று வைதீக கருவியானது தனிக்கதை) ஊருக்குள் வெளியே தள்ளியதுதான் ஆகமவழி கோவில்களின் கோபுரங்கள் எழுந்து நின்ற போது நடந்தது.

கோவில்கள் வெறும் தத்துவம் மட்டும் தானா ? அது யாரை பாதுகாத்தது, யாரை இழிவுபடுத்தியது என்பது தெரியவருகிறது. கோவிலுக்கு வெளியே வெளிப்படையாக இருக்கும் இந்த வருண தத்துவம் மெய்சிலிர்ப்பை தருகிறதா ? இதையெல்லாம் எவரும் தட்டிக் கேட்கவே இல்லையா ? கேட்டிருக்கிறார்கள். அவர்களின் வாய் பக்தியின் பெயராலே அடைக்கப்பட்டு இருக்கிறது. தொலைவில் இருந்து தரிசித்தால் என்ன ? அருகில் இருந்து தரிசித்தால் என்ன ? 'கோபுர தரிசனம் கோடி நன்மை தரும்' என்று சும்மாவா சொல்லி வைத்தார்கள் ? :) சேரிகளில் இருந்து பார்த்தால் எந்த விண் முட்டும் கோவிலின் கோபுரமும் தெளிவாகத்தான் தெரியும்.

சூத்திரன் தொடமலா கோவில் எழுந்துவிட்டது. அடடே... சுயம்பாக எழுந்த கோவில்கள் பற்றி கேள்விபட்டதே இல்லையா ? அப்படியும் அவர்கள் தொட்டுத்தான் கட்டியிருப்பார்கள் என்றால், தீட்டுக் கழிக்கும் வைபவம் என சூத்திரன் தொட்டு கட்டிய செங்கற், கருங்கற் கோவில்களை சுத்தப்படுத்த எளிய வழிமுறைகளும் கையாளப்பட்டன.

உள்ளே சென்று வழிபட கற்பக் கிரகமும், வெளியே தொலைவிலேயே வழிபட கோவில் கோபுரமும் தமிழக கோவில்கள் வைதீக மயமாக்கப்பட்டதன் வழி வந்த மாபெரும் சிறப்பு என்றால் எவரும் மறுக்க முடியுமா ? அவரவர் 'நின்று' வழிபட கோவில் அமைப்பை அழகாகத்தான் தத்துவமாக அமைத்திருக்கிறார்கள் அதுமட்டுமல்ல அதைச் சேர்ந்த ஊர்களையும் சேர்த்தே. மற்ற மாநிலங்களில் பெரிய பெரிய கோவில்களும் அதைச் சுற்றி அக்ரஹாரங்களும் இருப்பது போல தெரியவில்லை. தமிழக மன்னர்களுக்கு இருந்த தாரள மனசு மற்ற மாநிலத்து மன்னர்களுக்கு இருநத்தில்லை என கருத வேண்டி இருக்கிறது. கொள்ளிக்கட்டையை தன் தலையில் தானே சொறிந்து கொண்ட கதைதான்.

வைதீக ஆகமங்கள் கோவில்களை மட்டுமா ஆக்கிவைத்தன ? ஊர் அமைப்பையே மாற்றிவைத்தன. மக்களையும் பிரித்து வைத்தன, தமிழையும் தள்ளிவைத்தன. தெரிந்து கொள்ளும் போது உடலும் சிலிர்கிறது கூடவே ஆன்மாவும்.

தென்னாடு அடகுவைத்த சிவனே போற்றி !
தமிழ்ச்சொல் கேளா செவிடா போற்றி !

--
அன்புடன்,

கோவி.கண்ணன்