தமிழுக்கு மா(ற்)றுகண் தேவையா ?

எண்ணும் எழுத்தும் கண் எனத் தகும். - கொன்றை வேந்தன்

எண்என்ப ஏனை எழுத்துஎன்ப இவ்விரண்டும்.
கண்என்ப வாழும் யிர்க்கு. - திருக்குறள்

என்றெல்லாம் நம் தமிழ்கவிகள் இரு கண்களை நன்றாக எழுதி வைத்திருக்கும் போது வடமொழி அறிந்த ஒரு தமிழறிஞர்... தாம் அறிந்த ஒரு மொழியை போற்றவேண்டும் என்ற உணர்சிப்பெருக்கால் 'வடமொழியும், தென் தமிழும் நம் இருகண்கள்' என்று சொல்லிய ஒன்றை பொதுவாக எல்லோருக்கும் குறிப்பாக தமிழருக்கு அறிவுரையாக சொல்கிறார் என்று தப்பாக முடிவு செய்து கொண்டு போற்றித்தான் ஆகவேண்டுமா ?

'எண்ணும் எழுத்தும்' ஆகிய இருகண்களும் ஒளி பொருந்திய குன்றா விளக்காக தமிழுக்கு இருக்கும் பொழுது இரவல் கண் நமக்கெதற்கு ? நம் கண்கள் புறையோடிப் போனால் ஒருவேளை சரிசெய்ய முயலலாம். அப்படியும் இல்லை என்றால் இரவல் கண்ணை பொருத்திக் கொள்ளலாம். இருக்கும் நல்ல கண்களில் ஒன்றை பிடிங்கி எறிந்துவிட்டு இரவல் கண்ணை வாங்கி வைத்துக் கொண்டு அதை புகழ்வதால் நம் நல்ல கண்ணுக்கு என்ன பெருமை ?

'உனது கண் கண்னே அல்ல அது கொள்ளி வாய் பிசாசின் கண்' என்ற பொருளில் தமிழ் ஒரு 'சூத்திர பாசை' என்று குதர்கமாகவும் பழித்தும் கூறும் ஒரு மொழியை கண்ணாக நினைக்கிறேன் என்று எவரும் சொன்னால் அது அவரது தமிழ் மொழிப் பற்றை கேலியாக நினைக்காமல் வேறு எதும் நினைக்க முடியவில்லை.

தமது பெற்றோருக்கு முதலில் சோறு போடுவோம், பிறகு மாற்றான் பெற்றோர் கவனிப்பார் இன்றி இருந்தால் அப்போது மட்டுமே தமிழருக்கு இருக்கும் பரிதாப உணர்வினால் காப்பாற்ற முனைவோம்.

சூத்திர பாசை என்பதை மற்ற திராவிட மொழிகளுக்கு இவர்களால் சொல்லவே முடியாது அங்கெல்லம் சென்று தம் வடமொழியில் இருந்தே அவைகள் பிறந்ததாக சொல்லுவர். அவர்களும் தேவபாசையின் குழந்தையான நம் மொழியும் தேவ பாசை என்றே நினைத்துக் கொண்டு தேவ பாசையை போற்றுகின்றனர். வாட்டாள் நாகராஜிடம் சென்று கன்னடம் ஒரு சூத்திர பாசை என்று இவர்கள் சொல்லட்டுமே ? இரு கண்களில் ஒன்று பிடுங்கப்படுமா ? இல்லையா ? என்று அப்போது தெரியும்.

நடுநிலைமை என்ற பெயரில் நமது தமிழை விட்டுக் கொடுக்கும் போர்வையில் 'வடமொழியும். தென் தமிழும் என் இருகண்கள்' எனப்படுபவை வரட்டு வேதாதந்தங்களே. நாம் இரு கைகளை நீட்டினாலும் அவர்கள் பதிலுக்கு காலை தூக்கி உதைக்கவே செய்வர். இதுவே நடந்தேறி வருகிறது. எனவே வரட்டு வேதாந்தகளை புறக்கணித்து அல்லது துறந்து நம் தமிழ்தாய் மொழி செழிக்க. எண்ணும் எழுத்துமான நம் இருகண்களை போற்றி ஏற்றம் பெறுவோம்

எந்த மொழியின் துணையின்றி தனித்தியங்கும் செம்மொழியான நம்மொழிக்கு 'மா(ற்)று' கண் எதற்கு ?

வரட்டு வேதாந்திகளையும் அவர்களின் தப்பான வாதங்களையும் புறக்கணிப்போம்.

பின்குறிப்பு : இந்த இடுகை, ஞான வெட்டியான் ஐயா எழுதிய பூந்தியா ? இலட்டா ? என்ற இடுகைக்குப் போடப்பட்ட பின்னூட்டத்தின் நீட்சி.