பரஸ்பரம் சொறிந்து கொள்ளுதல் !

பதிவை போட்டோமா, பின்னூட்டத்தை வெளியிட்டோமோ முடிந்தால் மறுமொழி இட்டோமோன்னு இருந்தால் பிரச்சனைகளே இல்லை. தோழரே, நண்பரே, தல போன் நம்பர் கொடுங்களே, இமெயில் கொடுங்களேன்னு என்று பரஸ்பரம் முதுகு சொறியப் போய்விட்டால் அப்பறம் கோஷ்டி கானம் ஆகிடும் பொழப்பு. நமது தனித் தன்மையை இழந்துவிடுவோம். இவர் நம்ப நண்பராக இருக்காரே, இந்த கருத்தை பதிவில் போட்டால் தப்பாக நினைத்துவிடுவோரோ, என்றெல்லாம் நினைக்க ஆரம்ம்பித்து சொந்தக் கருத்துக்கு சுயவேலி அமைத்துவிடுவோம்.

அதற்காக நட்பு, சந்திப்பு எல்லாம் தவறு என்று சொல்ல முடியாது, நம் எண்ண ஓட்டத்துடன் ஒத்து இருக்கிறார்கள் என்று ரொம்பவும் நெருங்கக் கூடாது என்றே நினைக்கிறேன். அப்படியும் தன்னையறியாமலேயே நெருங்கிவிட்டதாக நண்பர்களோ, நாமோ நினைத்துவிட்டால் நம்ம சின்டு அல்லது அவர்களது சின்டு யாரோ ஒருவரது கைக்குப் போய்விடும். அப்பறம் அவன் தான் மனிதன் படத்தில் வரும் 'ஆட்டுவித்தால் யாரொருவர்' பாட்டு தமக்குத்தாமே பாடிக் கொள்ளக் வேண்டியதுதான் :)

வலைப்பதிவர்கள் என்று ஒரு ஒற்றைச் சொல்லில் எல்லோரையும் அடக்கினாலும் அதில் ஒற்றுமை என்பது கருத்தளவில் எந்த இருவருக்கும் வேறுபடவே செய்யும். கருத்துப் பரிமாற்றங்கள் சரிதான். முட்டுக் கொடுத்தல் ? அங்கு தான் நம் கருத்துக்களை புதைக்க தயாராகிவிடுகிறோம். யாருக்காக எழுதுகிறோம் ? என் எழுத்துக்களை படிப்பவர்கள் அனைவரும் எல்லாவற்றையுமே ஏற்றுக் கொள்வார்கள் என்றெல்லாம் எவரும் நினைக்கக் கூடாதென்றே நினைக்கிறேன். இருந்தாலும் நெருங்கிவிட்டோம் என்ற நினைப்பில் இதையெல்லாம் ஏற்றுக் கொள்வார்கள் என்ற எதிர்ப்பார்ப்போ அல்லது ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை என்ற கேள்விகளோ பொருளற்றது. ஏனென்றால் கால ஓட்டத்தில் நமது கருத்தையே நாம் மறுக்கும் அல்லது
முட்டாள் தனமாக நினைக்கும் சூழல்கள் கூட வளர்ந்திருக்கும்.

கொள்கை என்ற அளவில் குழுக்களாக வளர்ந்தாலும் நாளடைவில் எந்த கொள்கையுமே எதாவது சில பல காரணங்க்களுக்காக தளர்ந்து, கட்டுப்பாடுள்ள அரசியல் கொள்கைக் கூட்டணி கட்சிகள் கூட தத்தம் கொள்கைகளைத் தளர்த்தி தேர்தல் காலத்தில் சமரசம் செய்து கொண்டு சேர்வதோ, அல்லது சமரசம் இன்றி பிரிவதையோ பார்த்துதான் வருகிறோம். நம்மோடு இருப்பவர்கள் என்றுமே நமக்காக நாம் சொல்வதையெல்லாம் கேட்பார்கள் என்று நான் நினைத்தால் அது அதிகப்படியான எதிர்ப்பார்ப்பு, ஒருகாலமும் அவ்வாறு நடக்கவே நடக்காது எல்லாமே அந்தந்த சூழலுக்கு ஏற்றவாறு அமைவதுதான். இதையெல்லாம் மனதில் கொள்ளாது விருப்பு வெறுப்பு என்று பார்க்கப் போனால் எதிரிக்கு எதிரி நண்பராகவும், நமக்கும் எதிரிக்கும் நண்பராக இருப்பவர் எதிரியாகவும் நினைத்துக் கொள்வோம். இவை குழப்பத்தில் தான் கொண்டு செல்லும் என்றாலும். அதே நிலைகள் நீடிக்கும் என்றெல்லாம் எவருமே அறுதியிட்டு சொல்ல முடியாது. ஏனென்றால் சண்டையை விலக்கப் போகிறவனுக்குத்தான் கத்திக் குத்து முதலில் விழுமாம், பிறகு எதிரிகள் ராசியாகி போய்விடுவார்கள்.

எனது அனுபவ முழுமையாக சொல்கிறேன். யாரிடம் வேண்டுமானாலும் நட்பு கொள்ளலாம், கூட்டு பதிவராக கூட இருக்கலாம். ஆனால் இவர்தான் நமக்கு நெருக்கமானவர் என்று நினைத்து முதுகு சொறிய ஆரம்பித்தால் அதன் பிறகு ? என்றாவது ஒரு நாள் எதிரிகளைவிட பரம எதிரியாக பார்க்க ஆரம்பித்தால் ஜீரணிப்பது மிக கடினம். குறிப்பாக எவரும் கேட்டால் இன்றி அறிவுரைகளை சொல்வது சமரசங்களை செய்வது எரிச்சலை தந்திருக்கிறது என்பது பின்புதான் தெரியவரும்.

அளவோடு சொறிந்து தோழமையோடு வாழ்வோம் !

பின்குறிப்பு : டிஸ்கி போடாமல் எழுதிவிட்டுவிட்டால் எதை எதையோ தொடர்பு படுத்தி சொல்லாத கருத்துக்கு அரும் சொற்பொருளெல்லாம் கூட வரும். இது எவரையும் குறி(வை)த்ததல்ல.

அன்புடன்,

கோவி.கண்ணன்

---

இதே தொடர்பில் முன்பு எழுதியது... சார்பு நிலை - வலை அரசியல் !